Οι αλλαγές που συνέβησαν στην Νεοϋορκέζικη Times Square κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 ήταν καθοριστικές για την μετέπειτα εξέλιξη ολόκληρης της πόλης.
Και μπορεί για τους τουρίστες και για τους κάτοικους των προαστίων ο εξευγενισμός της πιο διάσημης πλατείας του Μανχάταν να ήταν προαπαιτούμενο για να την επισκεφθούν, για τους ντόπιους τα σημάδια της ολικής "ανακαίνισής" της προμήνυαν την εικόνα μιας πόλης αποστειρωμένης, μιας πόλης που θα έχανε την σπιρτάδα και την αστική της θρασύτητα.
Όπως ακριβώς την ήθελε ο δήμαρχος Τζουλιάνι.
Όσοι είναι σήμερα αρκετά μεγάλοι, όμως, θυμούνται πολύ καλά ότι τα πράγμα εκεί γύρω δεν ήταν πάντα έτσι.
Θυμούνται τα άγρια χρόνια της πλατείας και την γοητευτική επικινδυνότητα που την χαρακτήριζε την δεκαετία του '80.
Κακόφημα σινεμά και peep shows, μικρο-έμποροι ναρκωτικών, τσαμπουκάδες στο δρόμο, και εναλλακτικοί καλλιτέχνες που πάσχιζαν να λάβουν το βάπτισμα τους πυρός δίπλα από εκκολαπτόμενους γκάνγκστερ πρωταγωνιστούσαν στην πλατεία που λίγο αργότερα θα γινόταν το πιο φωτισμένο εμπορικό και τουριστικό κέντρο του Μανχάταν.
Το ξεκαθάρισμα δεν ήταν μια μακρά διαδικασία, αλλά συνέβη σχεδόν αστραπιαία. Μέχρι τα μέσα στης δεκαετίας του '90 η Times Square δεν θύμιζε σε τίποτα τον παλιό καλό κακόφημο εαυτό της.
"Κάποτε, όπου και να γυρνούσες την κάμερα σου έπεφτες πάνω σε τοιχογραφίες του Keith Herring, σε γκράφιτι, και σε τρελούς ανθρώπους που πήγαιναν σε τρελά πάρτι", θυμάται ο φωτογράφος Gregoire Alessandrini που ως φοιτητής κατάφερε να καταγράψει εκτενώς την Times Square όπως πραγματικά ήταν, πριν την επέλαση της "κακόγουστα εκτυφλωτικής αισθητικής των billboards".
Κι αν οι φωτογραφίες του Alessandrini μας δίνουν μια εικόνα για το παρελθόν της πλατείας, είναι το 40λεπτο φιλμ του σκηνοθέτη Charlie Ahearn που ολοκληρώνει το παζλ με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο.
Από το 1981 μέχρι το 1983 ο Ahearn κατέγραφε κρυφά τη ζωή της πλατείας, όπως τη ζούσε και την έβλεπε από το διαμέρισμά του στην 43η Οδό. Την ίδια περίοδο ο ίδιος εργαζόταν στην πρωτοποριακή hip hop εταιρεία "Wild Style" (Fab Five Freddy, Lady Pink, the Rock Steady Crew, κ.α.)
Το φιλμ "Doin' Time in Times Square" μοιάζει με ένα ντοκιμαντέρ της ζωής του σκηνοθέτη με φόντο τους επικούς καυγάδες που συνέβαιναν καθημερινά στην πλατεία, τα απαραίτητα Jesus freaks που την τριγυρνούσαν, τις συχνές επεμβάσεις των μπάτσων κ.ο.κ
Ενδιάμεσα ο σκηνοθέτης διακόπτει την "παρακολούθηση" τραβώντας σκηνές από μέσα από το σπίτι του, οικογενειακές γιορτές, πάρτι γενεθλίων, και τα σχετικά.
Το φιλμάκι παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης το 1992, και εμείς μπορούμε να το δούμε εδώ
σχόλια