Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος μόλις είδε το πρώτο αριστούργημα του 74ου φεστιβάλ Βενετίας

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος μόλις είδε το πρώτο αριστούργημα του 74ου φεστιβάλ Βενετίας Facebook Twitter
Ο Γούντι Χάρελσον και η Φράνσις Μακντόρμαντ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
0

Το Downsizing είναι μεγάλη ταινία, ένα σχεδόν άριστο έργο, φιλόδοξο και πρωτότυπο, επεισοδιακό στην ανέλιξη της πλοκής και σταθερά γοητευτικό μέσα στις ατέλειές του, όπως η ίδια η ζωή- τυπικό χαρακτηριστικό στο πλούσιο έργο του Αλεξάντερ Πέιν, και ταυτόχρονα μια υπέρβαση στην κλίμακα, με εύρος και εκπλήξεις. Ωστόσο, η πιο συνεκτική, διασκεδαστική, συγκινητική, και απολαυστική ταινία που έχω μέχρι στιγμής δει στο 74ο Φεστιβάλ Βενετίας, είναι χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος, το Three Billboards outside Ebbing, Missouri, του Μάρτιν Μακντόνα, αυτού του ευφάνταστου γλωσσοπλάστη που μας κατέπληξε στον θεατρικό Πουπουλένιο και μας παρέσυρε στην κινηματογραφική Αποστολή στην Μπριζ, και που εδώ βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις, τις πιο αληθινές αντιδράσεις και τις πιο αβίαστες εικόνες για να καταδείξει τον ρατσισμό σε μια ιστορία προσωπικής, από καρδιάς εκδίκησης, στην προσπάθεια μιας μητέρας να αποκαλυφθεί ο βιαστής και δολοφόνος της κόρης της. Η ιδέα της είναι να πληρώσει μια ασήμαντη διαφημιστική εταιρεία για να αναρτηθούν τρεις γιγαντοαφίσες, κοντά στο σημείο που βρέθηκε το απανθρακωμένο πτώμα του παιδιού της στην κωμόπολη που ζει, ουσιαστικά υπενθυμίζοντας με το περιεχόμενό τους, στον "σερίφη" πως δεν έχει κάνει τη δουλειά του, επτά μήνες μετά το τραγικό περιστατικό, και ο δολοφόνος κυκλοφορεί προκλητικά ασύλληπτος και, φυσικά, ατιμώρητος. Οι αλυσιδωτές παρενέργειες των κατακόκκινων πόστερ στη μέση ενός επαρχιακού δρόμου πυροδοτούν μια σειρά από εκρήξεις χαρακτήρων, που τόσο καιρό λουφάζουν στην αδράνεια, αλλά δεν παύουν να σωρεύονται, την ίδια στιγμή που η μάνα, η Μίλντρεντ Χέιζ, επελαύνει αποφασισμένη να βγάλει από το οπτικό της πεδίο τον οίκτο, τη σακατεμένη σχέση με το θυμωμένο γιό και τον πρώην σύζυγο που την έδερνε και τώρα τα έχει με μια άσχετη 19χρονη, για να συγκεντρωθεί αποκλειστικά στον σκοπό της- και να ησυχάσει, ή τουλάχιστον έτσι ελπίζει. Η Φράνσις Μακντόρμαντ είναι μια δύναμη της φύσης: υιοθετεί την τραγικοκωμική, no nonsense ευθύτητα της εγκύου από το Φάργκο και μια μαγευτική ανθρωπιά, που ξεπερνά τα στεγανά του αμερικάνικου χωριού, αλλά και τα κλισέ της γυναίκας που δρα ανδρικά και παίρνει τον νόμο στα χέρια της (όπως είχαμε δει να το κάνει η Τζόντι Φόστερ) και γίνεται μια μοντέρνα, μπρούτα τιμωρός σε συνεχή επικοινωνία με τα αισθήματα της, αν δεν τολμά να ξεμπροστιάσει κανένα από αυτά. Εκτός από μερικές στιγμές, που διαρκούν ελάχιστα και δείχνουν την αυθεντική της εκτίμηση στους ανθρώπους που έχει απέναντί της, και που περιμένει να γίνουν από απλά υποκείμενα, πλάσματα με κατανόηση σε μια τραγική εκκρεμότητα. Ο Μακντόνα μεταμορφώνει την Χέιζ σε ένα ασυνήθιστο στοιχείο, και μάλιστα το κάνει με το καλημέρα, όταν βάζει τη γυναίκα αυτή, που δεν δείχνει κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό στο ισοπεδωμένο περιβάλλον της ανώνυμης, με το όνομα Έμπινγκ, κωμόπολης, να χρησιμοποιεί λέξεις όπως betwixt, και να εμμένει στη σημασία του ρήματος beget, μόνο και μόνο για να βεβαιωθεί πόση γνώση έχει αυτή που προφανώς το παπαγάλισε.

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος μόλις είδε το πρώτο αριστούργημα του 74ου φεστιβάλ Βενετίας Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης Μάρτιν Μακντόνα με τους πρωταγωνιστές της ταινίας στο φεστιβάλ Βενετίας.
Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος μόλις είδε το πρώτο αριστούργημα του 74ου φεστιβάλ Βενετίας Facebook Twitter
Φράνσις Μακντόρμαντ


Η ηθελημένη προσποίηση του Μακντόνα του βγαίνει σε καλό, μιας και οικοδομεί δραματική ρήξη, μια κατάμαυρα κωμική κόντρα στο βαρύ πέπλο σωματικής βίας που ελλοχεύει σε μια περιοχή παραδοσιακά και αμετάκλητα βουτηγμένη στις φυλετικές και σεξιστικές διακρίσεις και τον πνευματικό σκοταδισμό. Κανένας χαρακτήρας δεν μένει αναλλοίωτος στην ξεχωριστή, καυτή σάτιρα του Ιρλανδικής καταγωγής συγγραφέα και σκηνοθέτη. Όλοι αδειάζουν τα μπαγκάζια τους, ακόμη κι αυτός που ακούει το Τσικιτίτα (;) των Άμπα στα ακουστικά του, και καταλήγουν σε έναν απρόσμενα αίσιο προορισμό, που αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι, το μελό και τον διδακτισμό. Ο Μακντόνα εφευρίσκει μια δική του αίσθηση του κυνισμού, σε μια ζώνη ανάμεσα στο επιθανάτιο χιούμορ και το αστυνομικό δράμα, παίρνοντας τις αποστάσεις του από τις πρώιμες δόσεις ταραντινισμού, και διατηρώντας το πνεύμα ενός θεατρικού ιδιώματος, αλλά άπλετα τοποθετημένο σε κινηματογραφικές διαστάσεις χώρου και χρόνου. Υπολογίστε τη μέγιστη Φράνσις Μακντόρμαντ για πάσης φύσεως βραβεία στη συνέχεια της χρονιάς.

 
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Inland Empire, Κάψε το μετάξι

Pulp Fiction / Inland Empire: Μυστηριώδες και σκοτεινό, όσο αξίζει σε έναν Λιντς

Μία ακόμη παραβολή για τον απόηχο του Χόλιγουντ -πιο υποκειμενική και σουρεαλιστική από εκείνη του Mulholland Drive-, το γλυκόπικρο κλείσιμο του ματιού ενός δημιουργού που τα έκανε όλα μόνος του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Μυθολογίες / «Ήτανε πέναλτι, κύριε Πάνο;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Από μια εισπρακτική αποτυχία και απαγορευμένη ταινία του 1932, μέχρι την ωμή βία της Pieta (που δεν ξέρει γιατί την έχει δει επανειλημμένα) και την cult σουρεαλιστική ματιά του Τσιώλη, η σκηνοθέτρια μας χαρίζει μια σπάνια σινεφίλ λίστα που συνδυάζει θράσος και ανθρωπισμό.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε το δρόμο για τα Όσκαρ 

Daily / Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε τον δρόμο για τα Όσκαρ

Υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους είναι αυτή η εκπληκτική ταινία που εκθέτει με αποκαλυπτικό τρόπο τη μεταχείριση της αφρόκρεμας της τζαζ μουσικής ως «βιτρίνας» για την καθαίρεση και τη δολοφονία του ηγέτη της ανεξαρτησίας του Κογκό, Πατρίς Λουμούμπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
125 λεπτά με την Πόπη Διαμαντάκου/ Πόπη Διαμαντάκου: «Δεν με αγγίζουν οι επιθέσεις, δεν κάνω δημόσιες σχέσεις, δεν γλείφω»

Media / «Δεν υπάρχει τηλεκριτική σήμερα, όλα είναι δημόσιες σχέσεις»

Η γνωστή τηλεκριτικός Πόπη Διαμαντάκου μιλά στη LiFO για τη μακρά επαγγελματική της διαδρομή, την τηλεόραση του χθες και του σήμερα και απαντά για πρώτη φορά στα επικριτικά σχόλια που προκαλούν κατά καιρούς τα κείμενα της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Οθόνες / «Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Μια μεγάλη κουβέντα με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιάννη Βεσλεμέ που κυκλοφορεί ταυτόχρονα το νέο του άλμπουμ και η ρετροφουτουριστική του ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο». (SPOILER ALERT)
M. HULOT
Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Μυθολογίες / «Όταν είδα το "Climax", δεν μπορούσα να συνέλθω για ώρες»: Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Τι συνδέει τον Αρονόφσκι με τον Αλμοδόβαρ και τον Λάνθιμο με τον Βούλγαρη; Ο μουσικός Capétte φτιάχνει τη δική του αγαπημένη κινηματογραφική δεκάδα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
the last showgirl

Οθόνες / Πρεμιέρα προσεχώς: 10 ταινίες που θα ξεχωρίσουν το επόμενο δίμηνο

Η επιστροφή του Βάλτερ Σάλες, ένας στοχαστικός Κώστας Γαβράς, τα φαντάσματα του Γιώργου Ζώη, ο Ντίλαν κατά τον Τιμοτέ Σαλαμέ, το βάπτισμα της Πάμελα Άντερσον στην υποκριτική, ένα χαμηλόφωνο διαμάντι από την Ινδία και η μεγαλόπνοη αλληγορία του Μπρέιντι Κόρμπετ είναι μερικές από τις ταινίες που θα μας απασχολήσουν τον χειμώνα του 2025.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Pulp Fiction / Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Πέθανε στα 99 της χρόνια η Βρετανή ενδυματολόγος που έντυσε χιλιάδες πρωταγωνιστές και κομπάρσους, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στην αναπαραγωγή της αυθεντικότητας και στην αντίληψη της δραματικότητας του σεναρίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε δια παντός την πραγματικότητα

Απώλειες / Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε διά παντός την πραγματικότητα

Το όνομα του Ντέιβιντ Λιντς (1946-2025) έγινε επιθετικός προσδιορισμός και οι ταινίες του μας προσκάλεσαν να βλέπουμε και να αισθανόμαστε αλλιώς τον κόσμο: με τα μάτια μιας απόκοσμης ψευδαίσθησης και την ψυχή της υπέροχης εμμονής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Μυθολογίες / «Μετά το “Blues Brothers” φορούσα μαύρα γυαλιά στην τάξη»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Έχοντας συμπεριλάβει στη λίστα του από τους αδελφούς Μαρξ μέχρι μια ταινία με τον Θανάση Βέγγο, o συγγραφέας πιστεύει πως το τραγικό και το γελοίο συναντιούνται σε κάποιο σημείο, το οποίο δεν είναι πάντα ευδιάκριτο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ