Ήταν αν όχι η χρονιά του – δεν είχε κάποια «κακή» χρονιά ο αειθαλής 48χρονος ηθοποιός – σίγουρα πάντως μία από τις πιο σημαντικές χρονιές στην καριέρα του Ίθαν Χοκ. Η ερμηνεία του στο "First Reformed" (Ακρότητες) του Πολ Σρέιντερ ήταν συγκλονιστική και ήδη έχει αποσπάσει βραβεία και επαίνους ενώ είναι φαβορί και για τις υποψηφιότητες για τα προσεχή Όσκαρ.
Συγχρόνως, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές για την ερμηνεία του στο κλασικό πλέον θεατρικό έργο "True West" του αείμνηστου Σαμ Σέπαρντ που παίζεται στο Μπρόντγουεϊ ενώ ήδη παίζεται και η ταινία "Blaze" σε δική του σκηνοθεσία, ένα χρονικό της ζωής ενός από τους πιο επιδραστικούς (και από τους πιο άγνωστους) θρύλους της μουσικής country, του Blaze Foley.
Αυτές τις μέρες ο Ίθαν Χοκ κοσμεί τις σελίδες του νέου τεύχους περιοδικού "W", στα πλαίσια ενός αφιερώματος στις πιο σημαντικές ερμηνείες της χρονιάς που έληξε. Στη συνέντευξή του στο περιοδικό αναφέρθηκε καταρχάς στην ταινία του Σρέιντερ όπου υποδύεται έναν κλονισμένο ιερέα μιας μικρής κοινότητας στα προάστια της Νέας Υόρκης που παλεύει για να αντιμετωπίσει τη θλίψη που του προκάλεσε μια προσωπική τραγωδία και το τραυματικό παρελθόν του.
«Ένιωσα τρομερή συγκίνηση που μου προτάθηκε ρόλος σε ταινία του Πολ Σρέιντερ, του ανθρώπου που μεταξύ άλλων έγραψε το σενάριο του 'Ταξιτζή'. Όταν μετακόμισα μικρός στη Νέα Υόρκη, θυμάμαι έτρεξα να δω μια διπλή προβολή στο σινεμά, όπου παιζόταν στην ίδια αίθουσα ο 'Ταξιτζής» και το 'Οργισμένο Είδωλο' του Σκορσέζε. Κατόπιν, με είχε πιάσει ένα δέος κι ένας τρόμος καθώς αναλογίστηκα πως ό,τι ήθελα να κάνω δημιουργικά στη ζωή μου είχε ήδη γίνει σ΄ αυτές τις δύο ταινίες. Ευτυχώς το ξεπέρασα...»
Στην ίδια συνέντευξη όμως, κλήθηκε να θυμηθεί και το πρώτο του φιλί ως έφηβος και αφηγήθηκε την εξής ιστορία:
«Ήταν σ' ένα μαγαζί για roller skates στο Νιου Τζέρσι. Το όνομά της ήταν Σίντι και φορούσε ένα μπλουζάκι με το λογότυπο των Black Sabbath. Ήταν τόσο όμορφη. Κάναμε σκέιτ λοιπόν πλάι πλάι και με ρώτησε 'Σ' αρέσει το Jack Daniel's;' Κι εγώ απάντησα 'Ναι, κρίμα που πέθανε'. Είχα χαζέψει λίγο και νόμισα ότι εννοούσε τον Jimi Hendrix. Μετά με ρώτησε αν έχω κάνει γαλλικό φιλί. Κι εγώ της είπα 'Ναι ρε, φυσικά'. Ψέματα. Μετά από λίγο κρυφτήκαμε πίσω από το μηχάνημα με τα αναψυκτικά και φιληθήκαμε 'α λα γαλλικά'. Πώς ήταν; Ακόμα το θυμάμαι και ακόμα το συζητάω κι ας έχει περάσει τόσος πολύς καιρός από τότε...»
Με στοιχεία από το Wmagazine
σχόλια