Η προσωπική στιγμή του μπάνιου, ιδωμένη μέσα από το πρίσμα του αστικού τοπίου

Η προσωπική στιγμή του μπάνιου, ιδωμένη μέσα από το πρίσμα του αστικού τοπίου Facebook Twitter
0

Η Μαρία Μιτζάλη, δημιουργός της οπτικοακουστικής εγκατάστασης «Η Εξιλέωση της Σκιάς» και ο Σπύρος Μοσχούτης, συνθέτης της πρωτότυπης μουσικής που τη συνοδεύει, μίλησαν στο LiFO.gr για το ενδιαφέρον πρότζεκτ που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στην ταράτσα του καφενείου «η Ωραία Ελλάς» [έως τις 16 Ιουνίου, δείτε εδώ αναλυτικές λεπτομέρειες].

Πώς προέκυψε η ιδέα της «Εξιλέωσης»; Υπήρξε κάποιο προσωπικό βίωμα που να σας έδωσε το έναυσμα;

Μαρία Μιτζάλη: Σε στιγμές μεγάλης απογοήτευσης.... Όταν νιώθω ότι κάνω κάποιο μεγάλο λάθος, ή σε στιγμές αμφιβολίας και στεναχώριας αυτό που με κάνει να νιώθω καλύτερα είναι ένα ζεστό μπάνιο - είναι τόσο απλό και τόσο ουσιαστικό. Ο χώρος του μπάνιου θεωρώ ότι είναι ο πιο σημαντικός προσωπικός χώρος μέσα στο σπίτι.
Η ιδέα, λοιπόν, της «εξιλέωσης» προέκυψε από τη μεγέθυνση αυτής της ιδιαίτερης προσωπικής στιγμής μέσα στο πλαίσιο του έργου «Εξιλέωσης της Σκιάς», μέσα από εικόνες-βίντεο και ήχους που φέρνουν σε διάλογο αυτές τις ιδιαίτερες προσωπικές στιγμές με το θεατή-παρατηρητή και ανάλογα με τον τόπο παρουσίασης και με το αστικό τοπίο (μια ταράτσα στην Αθήνα) ή με πιο παραδοσιακά συνδεδεμένους με το μπάνιο και το νερό χώρους, όπως το Μπέη Χαμάμ πέρυσι στη Θεσσαλονίκη.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια γενικότερη τάση σε πολλές μορφές της σύγχρονης τέχνης της απεικόνισης του γυμνού με έναν τρόπο μη κολακευτικό, θα λέγαμε ωμό και ρεαλιστικό. Εντάσσεται η εγκατάσταση σε αυτό το πλαίσιο προσπάθειας απενοχοποίησης του;

Μ.Μ.: Η εγκατάσταση εντάσσεται στο πλαίσιο απενοχοποίησης του σώματος, αλλά η ωμότητα δεν ήταν ούτε και είναι σκοπός του έργου αυτού. «Η Εξιλέωση της Σκιάς» έχει να κάνει περισσότερο με την αποδοχή του σώματος, παρά με την επιθυμία να παρουσιάσει κάτι μη κολακευτικό ή αρνητικό, αλλά είναι και ρεαλιστική.

Θα δοκιμάζατε κάτι ανάλογο με ζωντανές «προσωπικές» σκηνές των εκτιθέμενων ατόμων, αντί με βίντεο-προβολές;

Μ.Μ.: Όχι. Δεν μου αρέσει ή, καλύτερα ειπωμένα, δεν με εκφράζει η αμεσότητα του «περφόρμανς», της ζωντανής παρουσίασης. Μου φαίνεται πιο αληθινό και πιο μαγευτικό το μέσο της εικόνας, του σινεμά, της φωτογραφίας. Διακρίνω την αληθοφάνεια πιο εύκολα μέσα από τα συναισθήματα της αποστασιοποίησης. Αντίθετα, κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής παρουσίασης νιώθω σαν να συμβαίνει κάτι ψεύτικο μπροστά μου... Δεν είναι το μέσο μου.

Μπορεί το έργο αυτό να μην είναι «ντοκουμενταρίστικο» όμως είναι όσο πιο φυσικό γίνεται.
Με την αναφορά στην αληθοφάνεια, μου έρχεται μια σημαντική τεχνική πτυχή του έργου: Αυτή ειδικά η οπτικο-ακουστική εγκατάσταση όταν πρωτοδημιουργήθηκε, σκοπός της ήταν να είναι μια in situ εγκατάσταση και να γίνει όσο το δυνατό περισσότερο ένα με το κτίριο. Με το «mapping» που έγινε, περισσότερο στην πρώτη της παρουσίαση από τους 2monochannel στο Μπέη Χαμάμ, αλλά και με την πιο συμβατική προβολή της Αθήνας στην ταράτσα του καφενείου η Ωραία Ελλάς, θεωρώ ότι επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό ένας ιδιαίτερος σκοπός. Οι εικόνες ήταν και είναι σαν βγαίνουν από τον τοίχο αντί να προβάλλονται επάνω σε μια οποιαδήποτε επιφάνεια.


Η μουσική υπόκρουση της εγκατάστασης με ποιο κριτήριο επιλέχθηκε και συντέθηκε;

Σπύρος Μοσχούτης: Το κριτήριο στην σύνθεση της μουσικής είναι να προσδώσει ένα τελετουργικό χαρακτήρα στο έργο. Επιλέχτηκαν μουσικά όργανα με έντονο το γήινο στοιχείο (κρουστά, ιδιόφωνα, samples) και άλλα (contacs mics, synthesizers) χρησιμοποιήθηκαν με διάθεση ονειρική με σκοπό την ισορροπία μεταξύ του μεταφυσικού και του υλικού κόσμου.

Εικαστικά
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Tependris vs Tependris

Εικαστικά / Tependris vs Tependris

Μια αναδρομική έκθεση με πίνακες και γλυπτά, εικονογραφήσεις και ηχογραφήσεις, έργα του Κωνσταντίνου Κακανιά από το 1996 μέχρι σήμερα, με θεματικές που εκτείνονται από τα βαθιά παιδικά τραύματα μέχρι το χιούμορ που χαρακτηρίζει τον πολυδιάστατο καλλιτέχνη.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΠΕΤΗΣ
Μέσα στη μεγαλειώδη έκθεση των πορτρέτων του Φράνσις Μπέικον

Εικαστικά / Μέσα στη μεγαλειώδη έκθεση των πορτρέτων του Φράνσις Μπέικον

Η National Portrait Gallery του Λονδίνου φιλοξενεί μια από τις κορυφαίες εικαστικές εκθέσεις της χρονιάς παγκοσμίως, μια ρετροσπεκτίβα στο έργο του Βρετανού καλλιτέχνη που άλλαξε την προσωπογραφία, δημιουργώντας μια ανεπανάληπτη ζωγραφική της φιγούρας με σπαραγμό, απελπισία και ευαισθησία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Ο Τζάκσον Πόλοκ και η επιρροή που είχαν στο έργο του ο Πικάσο και οι μεξικανικές τοιχογραφίες

Πολιτισμός / Ο Πικάσο και οι μεξικανικές τοιχογραφίες στα πρώιμα έργα του Τζάκσον Πόλοκ

Μια μοναδική έκθεση στο Παρίσι παρουσιάζει πίνακές του από τα χρόνια που τον επηρέαζαν οι σουρεαλιστές και ο Καρλ Γιουνγκ, πριν ακόμα γίνει γνωστός για τα αφηρημένα έργα του με την τεχνική «dripping», το 1947.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες

Εικαστικά / Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες

Η μοναδική οπτική του Λουκά Σαμαρά παρουσιάζεται στο μουσείο Dia Beacon της Νέας Υόρκης, στην πρώτη μεταθανάτια έκθεσή του και τελευταία στην οποία συνεργάστηκε ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το πέρασμα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα από τη Δύση στην Ανατολή μέσα από μια μνημειώδη έκθεση

Εικαστικά / Το πέρασμα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα από τη Δύση στην Ανατολή μέσα από μια μνημειώδη έκθεση

Tο Μουσείο Μπενάκη, με αφορμή την επέτειο 30 χρόνων από τον θάνατό του σπουδαίου Έλληνα καλλιτέχνη, διοργανώνει μια έκθεση αφιερωμένη στο ταξίδι του από τη Δύση στην Ανατολή το 1958. Ένα ταξίδι κυριολεκτικό και μεταφορικό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια νέα γκαλερί τέχνης άνοιξε στην οδό Χαλκοκονδύλη στην Ομόνοια

Εικαστικά / Μια νέα γκαλερί τέχνης άνοιξε στην οδό Χαλκοκονδύλη στην Ομόνοια

Η Χριστίνα Ανδρουλιδάκη μετέφερε τη γκαλερί CAN από το Κολωνάκι στην Ομόνοια και μιλά για τη γοητεία του κέντρου και για την αρμονική συνύπαρξη με τις προκλήσεις της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Στην Tate Modern και Tate Britain, στα έργα της δωρεάς Δ. Δασκαλόπουλου

Εικαστικά / «Η τέχνη έχει νόημα μόνο όταν βρίσκεται σε συνδιαλλαγή»: Η Tate υποδέχεται τα έργα της δωρεάς Δασκαλόπουλου

Έργα των Louise Bourgeois, Βλάση Κανιάρη, Martin Kippenberger, Damien Hirst και πολλών ακόμα μεγάλων ονομάτων της σύγχρονης τέχνης περιλαμβάνονται στη δωρεά του Δημήτρη Δασκαλόπουλου και φιλοξενούνται πλέον σε νέες εκθέσεις στην Tate Modern και στην Tate Britain.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι δουλειά έχει ένα ρομπότ στην οδό Κριεζώτου;

Εικαστικά / Τι δουλειά έχει ένα ρομπότ στην οδό Κριεζώτου;

Η γκαλερί Ζουμπουλάκη εγκαινιάζει τη φθινοπωρινή της βιτρίνα με ένα ρομπότ εντυπωσιακών διαστάσεων, φιλοδοξώντας να ανοίξει μια νέα συζήτηση για το αποτύπωμα της τεχνητής νοημοσύνης σε πεδία δημιουργίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Anna Boghiguian: Μια ακάματη ταξιδεύτρια επιστρέφει με νέα έκθεση στην Ελλάδα

Εικαστικά / Το εκπληκτικό ταξίδι της Anna Boghiguian καταλήγει στην Αθήνα ― μια συνέντευξη

Με αφορμή τη νέα της έκθεση στον Πειραιά, η σπουδαία καλλιτέχνις, που παρουσιάζει παράλληλα μια εκπληκτική εγκατάσταση στην Tate Modern, μας μίλησε για τις εμπειρίες μιας ζωής και για όσα τη συνδέουν με τον Καβάφη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ