Φέτος το ΜΙR υπόσχεται να είναι πιο πρωτότυπο, πιο επαναστατικό και πιο ευρηματικό. Γι' αυτόν το λόγο διαλέγει ως θεματική του την έννοια της ουτοπίας και προσκαλεί Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες να προσπαθήσουν να οραματιστούν το μέλλον μέσα από τα έργα τους. Έτσι, στο πλαίσιο του προγράμματός του θα παρουσιαστούν επτά διαφορετικά καλλιτεχνικά πρότζεκτ που στόχο έχουν να θέσουν ερωτήματα για τη σχέση ανάμεσα στην πραγματικότητα, στην ιστορία και στην πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον. Όπως λέει η Χριστιάνα Γαλανοπούλου, καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ, «έχει μεγάλη σημασία να βλέπουμε πράγματα με νόημα. Και πιστεύω ότι τα έργα που θα παρουσιάσουμε έχουν πολύ νόημα στις σημερινές συνθήκες, αφορούν το τώρα με έναν τρόπο πολύ επίκαιρο. Τα περισσότερα διαχειρίζονται όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας και θεωρώ πολύ σημαντικό ο κόσμος να μη νιώθει ότι η τέχνη είναι κάτι μακρινό και αφηρημένο, αλλά κάτι που τον αφορά άμεσα. Βέβαια, τα έργα που θα δει δεν κατατάσσονται εύκολα, επειδή είναι πολύ καινούργιος ο τρόπος που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες. Μπορείς να πεις ότι ανήκουν στις παραστατικές τέχνες, αλλά δεν είναι σαφώς θέατρο ή χορός ή περφόρμανς. Είναι κάπου στο όριο αυτών των πραγμάτων και εκεί που συναντιούνται αυτές οι τέχνες».
Και το κοινό, όμως, καλείται φέτος να συμμετάσχει πιο ενεργά, αφού ορισμένα πρότζεκτ έχουν έναν πιο διαδραστικό χαρακτήρα. «Καθένα προσεγγίζει την πραγματικότητα με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο και ταυτόχρονα σου δείχνει έναν άλλο, πιο δημιουργικό για να τη δεις και να μπορέσεις να αντιδράσεις. Είναι πολύ προσβάσιμα έργα και πολύ ανοιχτά στην επικοινωνία τους με το κοινό. Δεν θα είχε νόημα να κάνω ένα φεστιβάλ, να έρθει ο κόσμος και να μην το ευχαριστηθεί. Και σίγουρα θέλουμε να τον ευαισθητοποιήσουμε σε ορισμένα ζητήματα που μας απασχολούν κι έχουν να κάνουν με το πώς οραματιζόμαστε το μέλλον και τι μπορούμε να κάνουμε για να έχουμε μέλλον» λέει.
Δεν θα είχε νόημα να κάνω ένα φεστιβάλ, να έρθει ο κόσμος και να μην το ευχαριστηθεί. Και σίγουρα θέλουμε να τον ευαισθητο-ποιήσουμε σε ορισμένα ζητήματα που μας απασχολούν κι έχουν να κάνουν με το πώς οραματιζόμαστε το μέλλον και τι μπορούμε να κάνουμε για να έχουμε μέλλον.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο είναι ότι το φεστιβάλ παραδοσιακά διεξάγεται σε διαφορετικά σημεία της πόλης, σε ιδιωτικούς ή δημόσιους χώρους, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε παράστασης.
Tι θα δούμε φέτος;
Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 8 Δεκεμβρίου, στον κινηματογράφο Τριανόν, με ένα πάρτι και μια συναυλία γεμάτη κινηματογραφικές αναφορές από το νεοσύστατο γυναικείο σχήμα Someone Who Isn't Me. Μαζί τους στη σκηνή θα είναι η Σtella και ο Coti.
Στις 9 και 10 Δεκεμβρίου, στο Τριανόν, η ισπανική θεατρική ομάδα El Conde de Torrefiel, που έχει την έδρα της στη Βαρκελώνη, θα παρουσιάσει το Guerrilla. Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία σχετικά με μια Ευρώπη που αλλάζει ραγδαία, της οποίας οι κάτοικοι, παρά τη φαινομενική ειρήνη και ηρεμία, ζουν σε έναν συνεχή εσωτερικό πόλεμο. Τα κείμενα της παράστασης προσαρμόζονται κάθε φορά ανάλογα με τη χώρα και την πόλη όπου παίζεται και αφορούν αληθινές ιστορίες των πολιτών της, ενώ φωτίζουν αθέατες πτυχές διάφορων ιστορικών γεγονότων. Για τις ανάγκες της αθηναϊκής εκδοχής της, οι El Conde συνεργάστηκαν με 80 Αθηναίους.
Στις 13 Δεκεμβρίου, στον ίδιο χώρο, η ιταλική ομάδα Cosmesi της περφόρμερ Eva Geatti και του εικαστικού Nicola Toffolini ανεβάζει το Periodonero. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που είναι κάτι ανάμεσα σε σκηνική περφόρμανς, κινούμενα σχέδια, θέατρο σκιών και videogame. Η πρωταγωνίστρια μοιάζει με ηρωίδα κόμικς που μπαινοβγαίνει σαν σκιά ή σαν φάντασμα μέσα σε μια λευκή οθόνη στην οποία παρεμβάλλονται ασπρόμαυρες εικόνες και μετατρέπεται σε έναν τρισδιάστατο σύμπαν.
Στις 10 και 11 Δεκεμβρίου, στο 14ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών «Δημήτρης Πικιώνης», η Παναγιώτα Καλλιμάνη παρουσιάζει την Παγωμένη Εικόνα, μια περφόρμανς που έγινε ειδικά για το MIRfestival και ερμηνεύουν παιδιά 8-14 ετών. Η κίνηση των παιδιών, που συνήθως σφύζει από ενεργητικότητα, γίνεται ένας πολύ αργός χορός, σαν να βρίσκονται σε ακινησία ή σαν να μιμούνται παγωμένες εικόνες της οθόνης.
Παράλληλα, στις 11 Δεκεμβρίου, στο Studio Griffon, η χορογράφος Ίρις Καραγιάν απομακρύνεται για λίγο από τις μεγάλες σκηνές και επιχειρεί με το Moving Parts κάτι τελείως διαφορετικό. Το έργο αφορά ένα κινητικό σόλο που συμβαίνει μέσα σε μια ηχητική εγκατάσταση, όπου ο θεατής καλείται να ανασυνθέσει στοιχεία που λειτουργούν ανεξάρτητα μεταξύ τους, όπως ο λόγος, ο ήχος ή η εικόνα, και να ακολουθήσει ή να αγνοήσει κανόνες, όπως γίνεται στην πραγματική ζωή. Έμπνευση για την παράσταση αποτέλεσαν τα εγχειρίδια οδηγιών.
Για τρεις ημέρες, από τις 14 μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου, η οικία Σπητέρη/Προβελέγγιου θα φιλοξενήσει το «Βλέμμα και το τέρας» της Αγνής Παπαδέλη Ρωσσέτου. Η περφόρμανς σχεδιάστηκε ειδικά για να παιχτεί στο συγκεκριμένο κτίριο, που θεωρείται ένα από τα αρχιτεκτονικά ορόσημα του αθηναϊκού μοντερνισμού της δεκαετίας του '50. Στην παράσταση, οι τρεις ερμηνευτές, που έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους, λειτουργούν σαν φιγούρες των ονείρων με μόνο εκφραστικό μέσο το σώμα.
Τέλος, το φεστιβάλ κλείνει με την ομάδα J&J. Η Jessica Huber και ο James Leadbitter (aka The vacuum cleaner) με το Η τέχνη μιας κουλτούρας της ελπίδας, ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη σε όλη την Ευρώπη και συζητούν για τον φόβο ενός ζοφερού πολιτικού και πολιτιστικού μέλλοντος και την ελπίδα που γεννιέται μέσα του. Το πρότζεκτ τους χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι ένα community project με τίτλο «Χώρος για την ελπίδα» κι έχει σκοπό τη δημιουργία ενός αρχείου του φόβου και της ελπίδας. Έτσι, από τις 11 έως τις 15 Δεκεμβρίου οι δυο δημιουργοί θα διοργανώσουν μια σειρά από συζητήσεις και εργαστήρια με πολίτες της Αθήνας. Οι συζητήσεις θα διεξαχθούν σε διάφορους δημόσιους χώρους αλλά και στον χώρο τέχνης «-ισμός». Το αποτέλεσμα των συζητήσεων θα παρουσιαστεί στις 16 Δεκεμβρίου στον «-ισμό», με τίτλο «Τρυφερές προκλήσεις του φόβου και της ελπίδας». Μέσα σε μια εγκατάσταση που θα φτιαχτεί με τη βοήθεια των πολιτών που θα λάβουν μέρος και του Βασίλη Γεροδήμου το κοινό θα παρακολουθήσει μια σειρά από περφόρμανς από τους Τhe vacuum cleaner, Jeremy Wade, Τζένη Αργυρίου, Άρτεμη Λαμπίρη, Ελπίδα Ορφανίδου, Κώστα Τσιούκα και Nikos & Luca.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια