«Μια ζωή σχεδιάζω, από πιτσιρικάς» λέει ο Ηλίας Κυριαζής καθισμένος οκλαδόν μπροστά στις κούτες που περιέχουν τη νέα έκδοση του Μανιφέστο, έτοιμες να μεταφερθούν στον χώρο του Comicdom.
«Από πολύ νωρίς θυμάμαι να κάνω κόμικς, στο δημοτικό» λέει. «Διπλώνοντας μια σελίδα Α4 στα δύο και συρράπτοντας τα φύλλα, έφτιαχνα μικρές περιπετειούλες. Πέρα από το σχέδιο, με είχε τραβήξει πολύ και η αφήγηση της εικόνας». Ο γάτος του, ο Ben Grimm, που ήταν άφαντος για 20 λεπτά, κάνει την εμφάνισή του επιφυλακτικά και βολτάρει στον χώρο. «Έχει ονοματεπώνυμο, τον βάφτισα από τον ήρωα του κόμικ, που είχαν ίδια χρώματα», εξηγεί ο Ηλίας, «αλλά στην πορεία τα μάτια του από γαλάζια έγιναν κίτρινα, του έμεινε μόνο η κόκκινη γούνα».
Όλοι αυτοί οι δημιουργοί που σκάσανε από το "9" εκείνη την εποχή είναι τώρα 10 χρόνια καλύτεροι. Υπάρχει υψηλό επίπεδο παντού. Είναι κρίμα, λες "δεν μπορούσαμε να έχουμε την ποιότητα της δουλειάς του τώρα με την εμπορικότητα του τότε;
Ο Ηλίας ασχολείται επαγγελματικά με τα κόμικς από το 2001, από τότε που 20άρης έστειλε μια μονοσέλιδη ιστορία με τον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο στον πρώτο διαγωνισμό του «9» της «Ελευθεροτυπίας». «Δεν περίμενα να γίνει και κάτι» θυμάται. «Δούλευα σε ένα στούντιο και κάναμε storyboard για διαφημίσεις. Είχα κερδίσει χωρίς να το περιμένω, αλλά το πλάνο ήταν ότι έτσι κι αλλιώς θα πήγαινα να τους ζητήσω δουλειά. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο να βρω τι να κάνω. Τα πρώτα χρόνια ήταν μια διαδικασία εκμάθησης. Σε συνδυασμό με όλη την έπαρση που έχεις στα 20 όταν βγάζεις τη δουλειά σου προς τα έξω και ακούς και δυο καλά λόγια, είχε αρκετό ζόρι. Μου έλεγαν πράγματα για τα κόμικς, εγώ θεωρούσα ότι τα πάντα στα δικά μου ήταν τέλεια, οπότε κάθε υποχώρηση ήταν επίπονη. Η πρώτη μου δουλειά, μια σειρά σε σενάριο του Λέανδρου, λεγόταν Σε Βλέπω και ήταν μια παρωδία του "Big Brother". Έκανα αυτό για 3-4 μήνες και μετά άρχισα να το παλεύω μόνος μου. Δοκίμασα να κάνω δικά μου σενάρια».
«Το σενάριο είναι πιο δύσκολο για σένα από το σχέδιο;». «Το σχέδιο έχει εξαντλητική δουλειά, αλλά το διασκεδάζω περισσότερο από το σενάριο. Μου αρέσει να δουλεύω στις δικές μου ιστορίες, αλλά είναι φάσεις που κοιτάζω το χαρτί με τις ώρες και κάνω τα πάντα πριν καθίσω να γράψω δυο αράδες. Μου αρέσει πάρα πολύ, όμως, να στήνω τις ιστορίες. Έχοντας την κεντρική ιδέα, τον σκελετό, μου αρέσει να σκηνοθετώ: ποια σκηνή θα πάει μπρος και ποια μετά, πόσο θα κρατήσει και πού θα κόψω τα καρέ, απολαμβάνω όλο αυτό το κομμάτι του στησίματος ενός κόμικ».
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία μέσω του «9» ήρθε λίγο αργότερα, με το Μανιφέστο, τις ιστορίες καθημερινότητας ενός 20χρονου, που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες από το 2003 μέχρι το 2008 και σήμερα είναι μια μοναδική καταγραφή της γενιάς των '00s που πρόλαβε να ζήσει τις τελευταίες ανέμελες μέρες πριν χτυπήσει η κρίση.
«Απ' όσα έκανα εγώ στο "9", ήταν αυτό που έμεινε ως "η επιτυχία". Έκανα τον πρώτο τόμο, μετά τον σταμάτησα γιατί ήθελα να δοκιμάσω κι άλλα πράγματα, αλλά κατέληξα να ξαναγυρνάω σε αυτό και για πάρα πολύ καιρό ήμουν αυτός που έκανε το Μανιφέστο. Στις παρέες των φίλων μου ήταν αυτό που με χαρακτήριζε. Ολοκληρώθηκε σε κάποια φάση, όταν εγώ άρχισα να στρέφω το μάτι μου στο εξωτερικό και για πολλά χρόνια μετά είχα μια πολύ παράξενη σχέση μαζί του.
Σκεφτόμουν, ok, το έκανα, αλλά τώρα πρέπει να στραφεί η προσοχή σας στα καινούργια πράγματα που κάνω, τα οποία είναι και καλύτερα, είναι πιο δουλεμένα, πιο επαγγελματικά, πιο προχωρημένα. Προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να δημιουργήσω μια απόσταση από το Μανιφέστο. Το Μανιφέστο ήταν κάτι που έγινε στην "Ελευθεροτυπία", που είχε μεγάλη διανομή και τεράστιο κοινό, το οποίο μετά ήταν πολύ δύσκολο να το μαζέψεις με κάποια αυτοέκδοση ή με τη δουλειά σου, που θα υπάρχει μόνο στα κομιξάδικα. Μου φαινόταν πια και παλιό σε τεχνικό επίπεδο. Στην πορεία άρχισα να συμφιλιώνομαι με τα πράγματα που είχα κάνει μικρός – ξέφυγα και από τη διαδικασία να ανταγωνίζομαι το Μανιφέστο λες και το είχε κάνει κάποιος άλλος. Συμφιλιώθηκα με αυτό, ένιωσα πιο άνετος και πιο ασφαλής με τις δουλειές που έκανα τώρα, οπότε έφυγε αυτή η κόντρα με τον παρελθοντικό εαυτό μου. Όταν ξαναγυρνάω σε αυτό, το βλέπω πια με πολλή αγάπη, γιατί είναι τα '20s μου, κάποιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου». Πριν από μερικούς μήνες αποφάσισε να μαζέψει όλο το υλικό που έχει σχέση με το Μανιφέστο και να το κυκλοφορήσει σε μια πολυτελή έκδοση με όλο το υλικό που δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ σε τόμο. Μάλιστα, σχεδίασε μια νέα ιστορία που δείχνει τι απέγιναν οι ήρωες μετά το τέλος του δεύτερου τόμου (ο πρώτος τόμος είχε κυκλοφορήσει το 2004 και ο δεύτερος το 2009).
«Αν σήμερα ξεκινούσα να κάνω έναν σύγχρονο Βίκτωρα, θα είχε πάρα πολλές διαφορές. Και δεν ξέρω αν θα ένιωθα άνετα να κάνω κάτι τόσο εξομολογητικό όσο ήταν το Μανιφέστο σε πολλά σημεία του. Όταν το ξαναδιάβαζα πρόσφατα για να μπω στη διαδικασία να κάνω αυτό τον τόμο, ήταν φορές που αναρωτιόμουν πώς ήταν δυνατόν να λέω τόσο χύμα κάποια πράγματα. Δεν θα το έκανα ποτέ τώρα».
Όλη η μέρα μου περιστρέφεται γύρω από το σχέδιο. Χαζολογώ στο Ίντερνετ και μπορεί να δω καμιά σειρά. Αν είμαι τυχερός, θα βγω από το σπίτι μια-δυο φορές την εβδομάδα να δω κανέναν άνθρωπο, για να μην ξεχνάω τα ελληνικά και μιλάω μόνο γατίσια.
Το Μανιφέστο είναι μια δουλειά που αγαπήθηκε πολύ από το ελληνικό κοινό και ο Βίκτωρας από τους πιο δημοφιλείς ήρωες κόμικς των τελευταίων 10 χρόνων.
Στο ενδιάμεσο και μετά το Μανιφέστο κυκλοφόρησαν αρκετές δουλειές του. Ο Ηλίας είναι από τους λίγους Έλληνες δημιουργούς που έχουν κυκλοφορίες σε αξιόλογους εκδοτικούς του εξωτερικού και πολλές διεθνείς συνεργασίες.
«Ψαχνόμουν από το Ίντερνετ και μετά πήγα στο San Diego Comic Con για να δω τι παίζει, έκανα ανοίγματα στέλνοντας δουλειές σε διαγωνισμούς της DC και της Dark Horse, μου κάτσανε δυο-τρεις καλές πρώτες δουλειές κι έκανα μία μίνι σειρά, κάτι που ήταν μεγάλο πράγμα για μένα» λέει. «Προσπαθώ κάθε χρόνο να πηγαίνω σε κάποιο convention του εξωτερικού – όχι ότι κλείνεις δουλειές στα conventions, αλλά γνωρίζεις κόσμο, μαζεύεις business cards, κάνεις επαφές και μετά, σε συνδυασμό με το Ίντερνετ, σπρώχνεις τη δουλειά σου. Υπήρχαν χρόνια που μου κάθονταν καλά και άλλα που ήθελα να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Έδειχνα δουλειές και δεν είχα κανένα αποτέλεσμα. Τώρα είμαι καλά».
Το βιογραφικό του περιέχει το Melody, ένα webcomic στη Zuda της DC, μετά τη νίκη του στον διαγωνισμό της εταιρείας. «Η πρώτη δουλειά στην Αμερική σε δικό μου σενάριο. Δεν εκτιμάς ποτέ αυτό που έχεις. Τότε θεωρούσα ότι με το που έκανα αυτό το πράγμα είχα μπει στην DC comics και σε λίγο θα έκανα τον Batman. Στα μετέπειτα χρόνια, που είχε δυσκολέψει η κατάσταση, πολλές φορές σκεφτόμουν "γαμώτο, να 'χα τώρα κάτι σαν το Melody"». Ακολούθησε το Falling for Lionheart στην IDW, το πρώτο του graphic novel στην Αμερική, και το περσινό Elysium Online που βγήκε μέσω crowd funding και σάρωσε τα βραβεία στο περσινό Comicdom.
Ο Ηλίας ζει στη Νέα Σμύρνη, αλλά και στη Νέα Υόρκη να ζούσε οι προοπτικές δεν θα άλλαζαν. «Μόνιμα περνάει από το μυαλό μου να φύγω για έξω, αλλά πάντα το αναβάλλω, γιατί κατά βάθος μου αρέσει εδώ» λέει. «Το Ίντερνετ λειτουργεί μια χαρά. Και στη Νέα Υόρκη να ζούσα, πάλι με τον ίδιο τρόπο θα δούλευα, γιατί δεν υπάρχει μια πόλη που να είναι το Χόλιγουντ των κόμικς». Μιλάει για την πρώτη φορά που ταξίδεψε στην Αμερική, μια συγκλονιστική εμπειρία που τον έχει σημαδέψει. «Αυτό το συναίσθημα δεν θα το ξαναπιάσω ποτέ, γιατί ήταν η μόνη φορά που δεν είχα προσδοκίες. Ήθελα να δείξω τη δουλειά μου, αλλά πήγαινα ως φαν και απλώς το απολάμβανα. Όλα τα υπόλοιπα ταξίδια –και όσο περισσότερο περνούσαν τα χρόνια– είχαν το άγχος να έχω κάποιο αποτέλεσμα. Στο πρώτο δεν είχα ακόμα μάθει να έχω αυτή την επιφύλαξη που απέκτησα με τα καλά λόγια. Μου έλεγαν "Wow! Τι ωραία δουλειά" και σκεφτόμουν "τελείωσε, αυτό ήταν!". Στα κατοπινά χρόνια κατέληξα να μισώ όσο τίποτε άλλο τα κομπλιμέντα για τη δουλειά μου που δεν συνοδεύονται από πρόταση».
«Αν δεν σχεδιάσω, δεν πάει καλά η μέρα μου. Άλλος κόσμος έχει αναμνήσεις, εμείς έχουμε σελίδες. Όλη η μέρα μου περιστρέφεται γύρω από το σχέδιο. Χαζολογώ στο Ίντερνετ και μπορεί να δω καμιά σειρά. Αν είμαι τυχερός, θα βγω από το σπίτι μια-δυο φορές την εβδομάδα να δω κανέναν άνθρωπο, για να μην ξεχνάω τα ελληνικά και μιλάω μόνο γατίσια. Δεν έχω όρεξη για socializing, λίγο-πολύ έχω καταλήξει με ποιους ανθρώπους θέλω να συναναστρέφομαι και προσπαθώ να περνώ λίγο και ποιοτικό χρόνο μαζί τους».
«Στην Ελλάδα δεν πουλάει το κόμικ. Στο crowd funding, παρόλο που σε στηρίζει ο κόσμος, τα περισσότερα αντίτυπα έχουν προαγοραστεί. Με το που τελειώνει η καμπάνια, είναι προδιαγεγραμμένο το πώς πήγε. Καλύπτεις τις παραγγελίες. Εξαντλείται το στοκ, δεν μιλάς για μεγάλα νούμερα. Οι κανονικές εκδόσεις έχουν το τιράζ που κάποτε ονομάζαμε limited edition. Έχουν γίνει πια όλα συλλεκτικά. Είναι πολλοί δημιουργοί που κάνουν συνεργασίες με το εξωτερικό. Και οι υπόλοιποι έχουν το βλέμμα τους στο εξωτερικό. Έχει δεχτεί το πλήγμα η αγορά, αλλά, από την άλλη, αυτό που βλέπω ως δημιουργός, όταν πηγαίνω σε διοργανώσεις όπως τo Comicdom, είναι ότι έχει ανέβει πάρα πολύ το επίπεδο. Όλοι αυτοί οι δημιουργοί που σκάσανε από το "9" εκείνη την εποχή είναι τώρα 10 χρόνια καλύτεροι. Υπάρχει υψηλό επίπεδο παντού. Είναι κρίμα, λες "δεν μπορούσαμε να έχουμε την ποιότητα της δουλειάς του τώρα με την εμπορικότητα του τότε;". Το έξω που όλοι κυνηγούσαν από προσωπική φιλοδοξία έχει γίνει πια λύση ανάγκης. Ανταγωνιζόμαστε με καλλιτέχνες από ολόκληρο τον κόσμο, οπότε είναι απαραίτητο να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά».
Ο Ηλίας Κυριαζής είναι ο τιμώμενος Έλληνας καλλιτέχνης του φετινού Comicdom Con Athens 2015, έχει επιμεληθεί το επίσημο εικαστικό του και θα έχει προσωπική έκθεση το τριήμερο.
COMICDOM CON ATHENS 2015
24, 25 & 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22, Αθήνα)
Αυτήν τη στιγμή σχεδιάζει σε συνεργασία με τους Jay Faerber & Brian Joines τη νέα μηνιαία σειρά σε συνέχειες, «Secret Identities», που κυκλοφορεί από την Image Comics.
Η delux έκδοση του «Μανιφέστο» θα υπάρχει για πώληση στο Comicdom.
http://iliaskyriazis.com/
σχόλια