Σαλώμη στα εβραϊκά σημαίνει η ευτυχισμένη, η μακαρία. Κάθε άλλο παρά με αυτή την έννοια είναι συνδεδεμένο το όνομά της. Η επικίνδυνη θηλυκή σαγήνη της, ο χορός των 7 πέπλων, ο Ιωάννης που δεν της δόθηκε, ο έρωτας του δεύτερου συζύγου της μητέρας της Ηρώδη προς το πρόσωπό της, το τραγικό τέλος του Ιωάννη, αποκεφαλισμένου, με το κεφάλι να της προσφέρεται ως προϊόν της λαγνείας και της επιθυμίας που προκαλούσε, έχουν κάνει τη Σαλώμη σαν ένα από τα πιο επικίνδυνα σύμβολα ερωτισμού, αλαζονείας και νοσηρής επιθυμίας.
Η τέχνη υποκλίθηκε στον αιμοσταγή αυτό μύθο, όπως του αρμόζει, με μερικά από τα ωραιότερα δείγματά της.
Σαλώμη
Επάνω σε χρυσό σινί η Σαλώμη φέρνει
την κεφαλή του Ιωάννη Βαπτιστή
στον νέον Έλληνα τον σοφιστή
που από τον έρωτα με αδιαφορία γέρνει.
«Σαλώμη την δική σου» απαντάει ο νέος
«Ήθελα να με φέρουνε την κεφαλή».
Aστειευόμενος έτσι ομιλεί.
Και την επαύριον ένας δούλος της δρομαίος
της Ερωμένης έρχεται την κεφαλή βαστώντας
ολόξανθη επάνω σε χρυσό σινί.
Πλήν την επιθυμία του την χθεσινή
ο σοφιστής είχε ξεχάσει μελετώντας.
Τα αίματα που στάζουνε βλέπει κι αηδιάζει.
Το αιματωμένο πράγμα αυτό να σηκωθεί
προστάζει από εμπροστά του, κ 'εξακολουθεί
του Πλάτωνος τους διαλόγους να διαβάζει.
Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877? -1923, Ίκαρος 1993
Παραγωγή του 1923, Σαλώμη, βασισμένη στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ
Σαλώμη του Στράους με την Μονσερά Καμπαγιέ
σχόλια