ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΔΙΣΚΟΣ της χρονιάς, ίσως δεν είναι ούτε ο καλύτερος δίσκος που βγήκε φέτος (υπάρχουν ένα σωρό άλλοι που εξέφρασαν πολύ καλύτερα την απόγνωση και την απελπισία που ζούμε), δεν είναι καν πραγματικός «δίσκος» (γιατί κυκλοφόρησε μόνο ψηφιακά), ωστόσο το «Actual Life» του Fred Again.. είναι ένα άλμπουμ που γεννήθηκε και εξελίχθηκε μέσα στην καραντίνα και για μένα χαρακτηρίζει το 2020 περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο άκουσα φέτος.
Το «Actual Life» είναι το δημιούργημα ενός εξαιρετικού παραγωγού, του Fred Gibson, βραβευμένου στα φετινά Brit Awards ως Καλύτερου Παραγωγού της Χρονιάς, ο οποίος έχει συνεργαστεί σε μερικές από τις πιο μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων με τους Stormzy, Ed Sheeran, Burna Boy, Headie One, Halsey, Octavian, Underworld, The xx, Brian Eno, τη Stefflon Don και την Charli XCX. Τώρα κάνει παραγωγή στον νέο δίσκο του Jamie xx.
Το 2020 έφτιαξε με τον Headie One το πειραματικό πρότζεκτ «Gang», έναν από τους δίσκους που όρισαν τον νέο urban ήχο στη Βρετανία. Θα μπορούσε να είναι παντού και να τον βλέπεις συνέχεια με αλυσίδες και πανάκριβα ρούχα, όπως οι περισσότεροι παραγωγοί του είδους, να επιδεικνύει την άνετη ζωή του εν μέσω lockdown. Όμως ο Fred Again.. είναι ένα παιδί της διπλανής πόρτας, κανονικός άνθρωπος, που δεν χρειάζεται τα stories για να υπάρχει και δεν έχει στόχο να κάνει τεράστια νούμερα στα social media. Το καταλαβαίνεις από τον ελάχιστο αριθμό followers που έχει στο Instagram και από τα views που έχουν τα προσωπικά του κομμάτια στο YouTube (αστεία σε σχέση με αυτά που θα μπορούσε να έχει αν ζητούσε από τους σταρ φίλους του να προωθήσουν τα κομμάτια του).
Στο «Actual Life» ο Fred Again.. χτίζει κομμάτια από τις πιο απίθανες πηγές: από τις φράσεις φίλων του που κάνουν chat, από αποσπάσματα των βίντεο στο YouTube που παρακολουθεί μανιωδώς και ευλαβικά, όπου άγνωστοί του άνθρωποι ανεβάζουν στιγμιότυπα της ζωής τους.
To «Actual Life» είναι ο θρίαμβος της απλότητας, τραγούδια από έναν άνθρωπο που παίζει με το synth του και μια φωνή, που σχεδόν ποτέ δεν είναι από επαγγελματία τραγουδιστή. Αυτός ο συνδυασμός των ανεπαίσθητων ηλεκτρονικών ήχων πάνω σε ηλεκτρονικά beats που θυμίζουν rave party είναι ένας σαρκαστικός συνδυασμός αλήθειας και ευαισθησίας που βγάζει κάτι μελαγχολικό, αλλά ποτέ θλιμμένο. Είναι ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ καταγραφής της καθημερινής ζωής ανθρώπων από ολόκληρο τον κόσμο σε περίοδο καραντίνας, οι οποίοι μοιράζονται προσωπικές τους στιγμές μπροστά στην κάμερα.
Ο Fred Again.. χρησιμοποιεί τη φωνή τους σαν όργανο και πάνω εκεί χτίζει κομμάτια απλά, αλλά τόσο αληθινά και feel good (ακόμα και αν δεν μιλούν πάντα για ευχάριστα πράγματα), που γίνονται συγκινητικά. Είναι τραγούδια που σου υπενθυμίζουν πώς ήταν οι ζωές μας πριν από τον Covid-19, όταν σου έφταναν μόνο οι χαρές και οι λύπες σου για να ζήσεις. Από τον Φεβρουάριο και μετά έπρεπε να ζήσεις με όλα, συν τον ιό.
Στο «Actual Life» ο Fred Again.. χτίζει κομμάτια από τις πιο απίθανες πηγές: από τις φράσεις φίλων του που κάνουν chat, από αποσπάσματα των βίντεο στο YouTube που παρακολουθεί μανιωδώς και ευλαβικά, όπου άγνωστοί του άνθρωποι ανεβάζουν στιγμιότυπα της ζωής τους, καλά, κακά, χαρούμενα, λυπημένα. Παρακολουθεί τις ζωές των ανθρώπων και τις κάνει τραγούδι, χαρακτηρίζοντας την καθημερινή ζωή ως «αδιαμφισβήτητη ποίηση». Αυτή την ποίηση μετατρέπει σε μουσική, «κλέβοντας» τις εμπειρίες των άλλων. Και δεν μιλάει γι' αυτές τις εμπειρίες, τα τραγούδια του είναι πραγματικά φτιαγμένα από αυτές.
Το αποτέλεσμα είναι πιο καλό από αυτό που θα περίμενε κανείς από ένα τέτοιου είδους πρότζεκτ, είναι ολοκληρωμένο και έντονα συναισθηματικό κι αυτό επειδή ο Fred δεν είναι απλώς καλός παραγωγός, είναι και μουσικός και τραγουδιστής και μπορεί να φτιάξει κομμάτια που θυμίζουν Burial, νυχτερινά αλλά και με μια απίστευτη δυναμική, που σου υποβάλλουν τον ρυθμό τους – σχεδόν σε υπνωτίζουν. Μπορείς να τα ακούς το ένα μετά το άλλο χωρίς να τα βαριέσαι, για ώρες.
Η Marnie στο «Wish I had u», που ανοίγει το άλμπουμ (τα κομμάτια έχουν τίτλο το όνομα του ανθρώπου που «τραγουδάει» και τη φράση του που σαμπλάρεται), είναι ένα νανούρισμα της φίλης του Marnie για τον γιο της, που ο Fred δανείστηκε με την άδειά της. Όλοι οι συμμετέχοντες έχουν δώσει την άδειά τους – ποτέ κανείς δεν του έχει αρνηθεί όχι μόνο τη φωνή αλλά ούτε και να σαμπλάρει την εικόνα του και να ανέβει βίντεο στο YouTube.
«Γενικά, οι λέξεις με εμπνέουν», λέει ο Fred, «ξέρεις τι συμβαίνει, όλοι ζουν τις ζωές τους online, τυχαία βίντεο πετάγονται μπροστά σου όλη την ώρα. Έτσι, μία στο τόσο, κάποιο μπορεί να εμφανιστεί στο Instagram και να ακούσω μια-δυο προτάσεις που να μου κάνουν κάτι.
Το ξεκίνησα όλο αυτό χωρίς να έχω συνδέσει τη δική μου κάμερα. Ξυπνούσα τις νύχτες και έβλεπα αστεία βίντεο ανθρώπων που ήταν μεθυσμένοι και έλεγαν χαζομάρες και άρχισα να τα σαμπλάρω για να φτιάξω αστεία κομμάτια, επειδή με έκαναν να αισθάνομαι κάτι. Συνεχίζοντας να το κάνω αυτό, αντί να χρησιμοποιώ το δικό μου ημερολόγιο, χρησιμοποιούσα το ημερολόγιο όλων των άλλων στο Internet. Κι αυτό το βρήκα λυτρωτικό.
Πάντα συνεννοούμαι με τους ανθρώπους, προφανώς και δεν θα χρησιμοποιήσω κάτι δικό τους χωρίς να το ξέρουν, ειδικά όταν είναι κάτι τόσο προσωπικό όπως η τέχνη κάποιου. Αλλά μέχρι τώρα όλοι είναι πραγματικά πολύ καλοί. Τους στέλνω μήνυμα στο Insta όταν κάτι που είπαν με άγγιξε και τους λέω ότι θέλω να το μετατρέψω σε κάτι άλλο, τους ρωτάω πώς τους φαίνεται.
Αυτά που σαμπλάρω μετατρέπονται σε κανονικά φωνητικά και τα κομμάτια που προκύπτουν δεν απέχουν πολύ από ολοκληρωμένα τραγούδια. Το σαμπλάρισμα των βίντεο και των ιστοριών που άγνωστοι αλλά και φίλοι μου ανεβάζουν καθ' όλη τη διάρκεια της καραντίνας, ή και των δικών μου, έχει πάντα ένα στοιχείο απομόνωσης. Δεν είμαι DJ, θεωρώ τον εαυτό πιο πολύ τραγουδοποιό, έτσι επικεντρώνομαι περισσότερο στη δημιουργία διάθεσης παρά ενός σκέτου beat. Οι πηγές μου είναι συζητήσεις στο FaceTime, βιντεάκια στο i-Phone από νύχτες που σχεδόν έχεις ξεχάσει ότι έζησες, προ καραντίνας, αλλά και όλα αυτά τα στόρι στο Instagram που καταγράφουν το χρονικό και των δύο lockdowns».
Στο δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ που έχει τίτλο «Adam (Act Like)» το freestyle του ράπερ Aminé στο Instagram γίνεται το μοτίβο για ένα κομμάτι που λέει ότι «συμπεριφερόμαστε λες και όλα είναι μια χαρά, ενώ δεν είναι». Στο βίντεο του κομματιού ο χορευτής Dancer κινείται στον ρυθμό του στη βεράντα του σπιτιού του.
Το βιντεάκι που συνάντησε τυχαία στα stories του Insta με έναν πατέρα κι έναν γιο σε μια ιδιαίτερα τρυφερή στιγμή έγινε το «Kyren (My Son)», ένα δυνατό τέκνο κομμάτι που θυμίζει «Underworld».
«Δεδομένης της τραγωδίας που συμβαίνει, ο κόσμος είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό συνδεδεμένος στο Διαδίκτυο» λέει ο Fred στο info για το «Chika (Scared)». «Κι αυτό είναι καλό να το δεις αν μικρύνεις το ζουμ. Υπάρχει μια στρατιά από θρύλους στον κόσμο του Insta που σε συνοδεύουν στη μοναξιά. Χρησιμοποίησα το απόσπασμα της Chika, που λέει "θυμάμαι πόσο φοβισμένος ήσουν, πώς ήταν τα πράγματα πριν", επειδή ακουγόταν σπαρακτικό, αλλά επίσης δηλώνει ότι είσαι λιγότερο φοβισμένος τώρα».
Το επόμενο τραγούδι είναι το «Me (Sorry)», όπου σαμπλάρει τη δική του φωνή. «Είναι ένα απόσπασμα από ένα βίντεο που δεν έστειλα σε κανέναν» λέει.
Το τραγούδι που κλείνει το μίνι άλμπουμ είναι το «Kyle (I found you)», με τον Kyle να τραγουδάει για ένα κορίτσι που συνάντησε για πρώτη φορά. Τον Kyle τον πέτυχε σε μια βραδιά ποίησης, όπου ο καθένας απήγγελλε ποίημά του, πέρσι τον Νοέμβριο, όταν κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι μας επιφύλασσε το 2020. Το μπαρ που φιλοξενούσε τη βραδιά ήταν «σαν εμπόλεμη ζώνη, το απόλυτο χάος», γι' αυτό και ο στίχος του Kyle στο τέλος λέει «in this smoking chaos our shoulder blades kisses». «Ήταν η τελειότητα μέσα σε μόνο οκτώ λέξεις» λέει ο Fred. «Νομίζω ότι πρέπει να γίνουμε όλοι σαν τον Kyle».
Το βίντεο που συνοδεύει το κομμάτι, ένα απίθανο μονοπλάνο σε αργή κίνηση μέσα από το τρένο, στον σταθμό του Hackney Wick του ανατολικού Λονδίνου, είναι γυρισμένο πριν ξεκινήσει η καραντίνα, με τον ίδιο και τους φίλους του να ζουν τις τελευταίες ανέμελες μέρες.
«Στην πρώτη καραντίνα μπήκα σε έναν ρυθμό να σηκώνομαι στις 5 το πρωί για να γράψω μουσική» λέει. «Νομίζω ότι το να βλέπεις τον ήλιο να ανατέλλει και να δύει είναι καλό μέρες σαν κι αυτές. Ακούγεται λίγο ξενέρωτο και δήθεν, αλλά νομίζω ότι σε κρατάει σε μια ισορροπία. Μέχρι να φάω μεσημεριανό μπορεί και να έχω συμπληρώσει έξι ή εφτά ώρες φουλ δουλειάς. Από δημιουργικής άποψης, μπορεί και να τις νοσταλγήσω αυτές τις μέρες στο μέλλον.
Η απομόνωση είναι ο πιο παλιός σύμμαχος της δημιουργικότητας, δεν είναι κάτι καινούργιο, ειδικά όταν το επιβάλλεις κι εσύ στον εαυτό σου και είσαι συνδεδεμένος με τον κόσμο παγκοσμίως. Αυτό οδηγεί μόνο σε καλή τέχνη».
Το πρότζεκτ με τα κομμάτια της καραντίνας συνεχίζεται και μετά το μίνι άλμπουμ και είναι σε εξέλιξη, ο δε Fred Again.. ανεβάζει συνέχεια νέα τραγούδια στο κανάλι του στο YouTube και στο SoundCloud. Τα mixtapes του είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να πετύχεις αυτήν τη στιγμή. Αυτό είναι ένα νέο τραγούδι που έγραψε πάνω σε μια στροφή που του τραγούδησε μέσω βίντεο η φίλη του Jessie Reyez. Τραγουδάνε αυτό που όλοι θα θέλαμε να πούμε αυτήν τη στιγμή στους φίλους μας: ότι μας λείπουν.
σχόλια