O τίτλος του νέου έργου της Καλλιόπης Τσουπάκη, "Salto di Sappho", αναφέρεται στον μύθο που θέλει τη Σαπφώ να αυτοκτονεί πηδώντας από ένα απόκρημνο ακρωτήριο της Λευκάδας, τον οποίο η συνθέτρια συνδέει με προσωπικές αναμνήσεις από το πρώτο της ταξίδι στην Ολλανδία. Η Τσουπάκη δημιουργεί αντιφωνικές σχέσεις στη συνομιλία της ορχήστρας με ένα ντουέτο που συνδυάζει ένα αρχαιοελληνικό όργανο (αυλός του Πάνα) με ένα αναγεννησιακό (φλάουτο με ράμφος), χρησιμοποιώντας στοιχεία της βυζαντινής και της μεσαιωνικής μουσικής.
Η γραφή της Χάια Τσέρνοβιν, άλλοτε αραχνοΰφαντη και άλλοτε δυναμική, δημιουργεί συνεχείς εναλλαγές ανάμεσα σε ορχηστρικούς όγκους, συλλαμβάνοντας την κίνηση του ήχου στον χώρο με έναν σαγηνευτικά δεξιοτεχνικό τρόπο που αιχμαλωτίζει την προσοχή και εντείνει την ακρόαση.
Ο Δημήτρης Σκύλλας, έχοντας στον πυρήνα της μουσικής του σκέψης ύμνους από τα Εγκώμια και τον Επιτάφιο, το ηπειρώτικο μοιρολόι και την αρχαία τραγωδία, δημιουργεί ένα σύγχρονο συμφωνικό άκουσμα, το οποίο έχει τις ρίζες του στις έννοιες του ιερού και του τελετουργικού θρήνου.
σχόλια