ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

Intergalactic soul-hop

Intergalactic soul-hop Facebook Twitter
0

Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που ο Questlove των Roots δήλωνε με ενθουσιασμό: «Έχω ακούσει το άλμπουμ εφτά συνεχόμενες φορές, ανάγκασα 23 φίλους μου να το ακούσουν 3 μέρες ασταμάτητα, ακόμα και φυλακή θα πάω για το άλμπουμ των Platinum Pied Pipers!». Ο δίσκος που του είχε προκαλέσει τον παροξυσμό ήταν το Triple P, το πρώτο άλμπουμ του ντουέτου από το Detroit που εμφανίστηκε λίγο πριν τον πρόωρο χαμό του Dilla -και κατά κάποιον τρόπο επισκιάστηκε από το θάνατό του. Ο Waajeed (των Slum Village) και ο Saadiq (προστατευόμενος του παραγωγού της Motown Barrett Strong) που είναι φίλοι και συνεργάτες από το 1992 χρειάστηκαν 13 ολόκληρα χρόνια για να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένη δουλειά τους, άξιζε όμως η αναμονή. Στο «LA Weekly» υποδέχτηκαν το δίσκο με τον ίδιο ενθουσιασμό, γράφοντας διθυράμβους: «Ενώ ο Waajeed έφτιαχνε χιπ χοπ για το δρόμο με το σχήμα των Slum Village, τώρα φτιάχνει Intergalactic σόουλ με τους PPP. Το ντεμπούτο τους για την Ubiquity έχει δημιουργήσει οχλοβοή στον αέρα και τρεμούλα στις πίστες». Στο μεταξύ αποφάσισαν να απλοποιήσουν το όνομά τους (τώρα είναι απλά PPP), κυκλοφόρησαν ένα νέο εξαιρετικό ep, ενώ τις επόμενες μέρες ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο Abundance. Αυτή τη φορά υπόσχονται περισσότερο progressive ήχο, εμπλουτισμένο με παλιά και νέα στοιχεία από την ποπ, τη house, το φανκ, τον ήχο του Detroit και φυσικά το χιπ χοπ φιλτραρισμένα μέσα από το μοναδικό τους όραμα για τη μουσική του μέλλοντος. Ο Waajeed αναφέρει ότι ο πατέρας του τού πρωτοσύστησε τη μουσική των Kraftwerk και οι αναμνήσεις του περιλαμβάνουν τους γονείς του να χορεύουν το «No UFOs» σε ένα οικογενειακό πάρτι...

Ήταν μια στάνταρ εμπειρία αυτή για κάποιον που μεγαλώνει στο Detroit ή ήσουν ειδικά τυχερός να έχεις μια τόσο εξελιγμένη οικογένεια από μουσικής άποψης;

Πιστεύω ότι το Detroit είναι η αληθινή οικογένεια -μια δυσλειτουργική οικογένεια, αλλά ναι, μια οικογένεια! Ίσως να υπάρχουν άνθρωποι που δεν σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο στα στενά όρια μιας πόλης, αλλά πρέπει να παραβλέπεις αυτές τις διαφορές και να είσαι ανεκτικός -κάπως έτσι μαθαίναμε πράγματα...

Η τρέχουσα ρυθμική σκηνή που ανθίζει στην Αμερική και στην Ευρώπη, εκτός από μια εμφανή επιρροή από τον Jay Dee, φαίνεται να αντλεί έμπνευση κι απ' το War LP που κυκλοφόρησες πέρσι. Τι πιστεύεις για καλλιτέχνες όπως ο Flying Lotus και ο Samiyan καθώς και γι' άλλους Ευρωπαίους ομολόγους τους, όπως ο Hudson Mohawke και ο Rustie;

Νομίζω ότι η ίδια η σκηνή έχει τη δικιά της θέση και υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι στο χώρο που σχετίζονται με αυτή. Επειδή είναι πολύ πιο σκοτεινή -σίγουρα πολύ πιο σκοτεινή από το νέο άλμπουμ των PPP- μου αρέσει αυτός ο ήχος, μου αρέσουν πραγματικά οι τύποι που έχουν εμφανιστεί. Άνθρωποι όπως ο Saimyam είναι καινοτόμοι, είμαι περήφανος που είμαι στον ίδιο χώρο με μερικούς από αυτούς -νομίζω ότι είναι οι Coltrane και οι Monk αυτής της περιόδου.

Πάρα πολλοί άνθρωποι αναμασούν την τελευταία τάση (των instrumental χιπ χοπ beats) και λένε απλά τα πράγματα που πιστεύουν ότι θα έπρεπε να λέγονται. Αυτός ήταν και ο λόγος που δούλεψα το WAR, το άλμπουμ όπου απλά είχα ένα δυο MCs κόντρα σε ένα LP γεμάτο ράπερς. Ειδικά εδώ στις ΗΠΑ δεν αισθάνομαι ότι υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που χρησιμοποιούν το χιπ χοπ γι' αυτό που δημιουργήθηκε αρχικά -ένα είδος επανάστασης, παρόμοια με τον Marvin Gaye, να χρησιμοποιείς τη φωνή σου για να πεις κάτι που αξίζει πραγματικά να ειπωθεί.

Μιλώντας ξανά για το άλμπουμ σου War, διάβασα σε μια κριτική να συγκρίνει κάποιος τον ήχο του με τον John Carpenter. Μμπορείς να δικαιολογήσεις αυτήν τη σύγκριση;

Ναι, σίγουρα την αποδέχομαι και νομίζω ότι είναι πραγματικά μια καλή σύγκριση. Ήθελα να ακούγεται σαν μια ταινία, σαν ένα ταξίδι σε σκοτεινό μέρος -μπορούσα μόνο να φανταστώ πώς θα ακουγόταν ο πόλεμος και η πρώτη μου σκέψη ήταν λίγο από το παλιό υλικό των Public Enemy, έτσι έψαξα μέσα μου και πραγματικά έσυρα τον εαυτό μου συναισθηματικά σε αυτά τα μέρη για να δημιουργήσω αυτή την υφή και αυτό τον ήχο. Έτσι, εντέλει, αυτή η σύγκριση βγάζει νόημα...

0

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

The Review / Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

O Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο ραδιοφωνικός παραγωγός και DJ Νίκος Ζώης συναντήθηκαν στη δεύτερη μέρα του φετινού Techniques και σχολιάζουν τη βραδιά, το σετ της –ακριβοθώρητης πλέον– Charlotte de Witte και όσα είναι hot τώρα στην ηλεκτρονική σκηνή και στο αθηναϊκό nightlife.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
νταλαρας παπακωνσταντίνου

Μουσική / Γιώργος Νταλάρας και Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξανά μαζί 33 χρόνια μετά

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές ετοιμάζονται να μοιραστούν και πάλι τη σκηνή, παρουσιάζοντας μια θεατροποιημένη μουσική παράσταση με κείμενα και αφήγηση του Οδυσσέα Ιωάννου που θα αφορούν το ελληνικό τραγούδι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tsugranes

Μουσική / Η επιρροή των ελληνικών '90s -’00s στις Tsugranes και τον ήχο τους

Με αναφορές στον ΛεΠα και την Charli XCX, το τριμελές σχήμα από τα Γιάννενα, που άνοιξε τη συναυλία της Μαρίνας Σάττι στην Τεχνόπολη, φέρνει την πιο φρέσκια μουσική στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Οι Khirki παντρεύουν το metal με τα ποραδοσιακά, σείοντας τις Συμπληγάδες 

Μουσική / Οι Khirki παντρεύουν το metal με παραδοσιακά στοιχεία και pop ευαισθησίες

Η νέα μπάντα του ελληνικού underground, που έχει ήδη ξεχωρίσει, ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τη δεύτερη ευρωπαϊκή της περιοδεία, περιμένοντας το κοινό από κάτω να φωνάζει «the Greek song, the Greek song».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
Μια μουσική πανδαισία στη σκιά του ναού της Αφαίας

Μουσική / Μια μουσική πανδαισία στη σκιά του ναού της Αφαίας

Το «Ταξίδι στο φως», μια σειρά συναυλιών του σπουδαίου μαέστρου Σταύρου Ξαρχάκου σε εμβληματικά μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους, συνεχίστηκε στην Αίγινα με την υποστήριξη της METLEN Energy & Metals.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Colin Stetson: Από τις απαιτήσεις ενός αιωνόβιου μπάσου σαξοφώνου σε μουσική για ταινίες τρόμου όπως το «Hereditary»

Μουσική / Colin Stetson: Ένας από τους πιο καταξιωμένους σαξοφωνίστες έρχεται στην Αθήνα

Ο μουσικός που έχει παίξει πλάι στον Tom Waits, με τους Arcade Fire και τους Chemical Brothers και πλέον συνθέτει μουσική για δημοφιλείς ταινίες τρόμου, όπως το «Hereditary», θα εμφανιστεί το Σάββατο στο Gazarte.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ