Ομολογώ πως την περίμενα λίγο πιο φροντισμένη την έκδοση σε CD της συναυλίας του Φίλιππου Πλιάτσικα στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού (Σεπτέμβριος 2014). Με είχε προϊδεάσει, βλέπεις, η είδηση για διεθνή διανομή, αλλά τώρα, πέραν των ξένων καλλιτεχνών που συμμετείχαν στη συναυλία και που τα ονόματα τους φιγουράρουν στο εξώφυλλο, το μόνο διεθνές στοιχείο είναι η αναγραφή της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Πράγας ως Prague Philarmonic Orchestra - το υιοθετώ κι εγώ, αν και είναι αμελητέο ως ζήτημα.
Αντί, λοιπόν, να έχουμε ένα διπλό CD ή και DVD απ' αυτή τη συναυλία που θα μπορούσε να θεωρηθεί επιτομή στην πορεία του πρώην Πυξ Λαξ τραγουδοποιού, έχουμε ένα μόνο CD ωριαίας διάρκειας με ένα τυπικό και μάλλον φτωχό ένθετο: φωτογραφίες όλων των καλλιτεχνών, εικόνες από τη βραδιά, τα credits των τραγουδιών και δυο λόγια από τον Πλιάτσικα.
Βέβαια, αν χαρακτηρίζαμε σημαντικό γεγονός τη συναυλιακή σύμπραξη του Πλιάτσικα με τον Rudolf Schencker των Scorpions και τη Liset Alea των Nouvelle Vague, τι θα λέγαμε για εκείνη τη συναυλία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Καλλιμάρμαρο (Ιούλιος 2013) όπου...νεκρανάστησε τον Christophe και τον Salvatore Adamo, μεταξύ άλλων;
Η συγκεκριμένη συναυλία του Πλιάτσικα, πάντως, δεν είχε κάποιον επετειακό χαρακτήρα, ενώ από τον Οκτώβριο του ΄13 είχε αρχίσει να περιοδεύει σε μεγάλες πόλεις του εξωτερικού.
Είτε ακούς Πλιάτσικα, είτε U2, είτε Mahler, το αποτέλεσμα είναι σαν μια σούπα που αντί για αλάτι τής έριξες ζάχαρη. Βιολιά, βιόλες και πλήθη εγχόρδων που δίνουν σε όλο το υλικό μία μάλλον κακόγουστη χολιγουντιανή αίσθηση μουσικής χλιδής.
Στο θέμα μας, τώρα, το CD περιέχει βασικά συνθέσεις του Πλιάτσικα, μία διασκευή του στο ''One'' των U2, μία μπαλάντα του Schencker (απ'αυτές τις γλυκερές των Scorpions), αλλά και ένα απόσπασμα από τη 2η Συμφωνία του Gustav Mahler, παιγμένη από την Prague Philarmonic Orchestra υπό τη διεύθυνση του Friedemann Riehle. Ο έτερος Πυξ Λαξ Μπάμπης Στόκας ερμηνεύει ντουέτο με τον Πλιάτσικα δύο κομμάτια του. Ομοίως η Liset Alea συνυπογράφει και τραγουδάει με τον Πλιάτσικα το ''The other side of blue'' σε στίχους δικούς της και του Οδυσσέα Ιωάννου. Άλλοι στίχοι από τη Μάρω Βαμβουνάκη, τους Γιάννη Μπαγκέρη - Ντέπυ Χατζηκαμπάνη, τις Νίκη Παπαγεωργίου - Όλγα Βλαχοπούλου και φυσικά τον ίδιο τον Πλιάτσικα.
Δεν ήμουν σε εκείνη τη συναυλία και δεν μπορώ να ξέρω τι απήχηση είχε στον κόσμο - μεγάλη, φαντάζομαι. Επειδή, όμως, εδώ κρίνουμε έναν φορέα ήχου και όχι μια συναυλία ως γεγονός, έχω να παρατηρήσω πως πιθανώς η συμμετοχή της Prague Philarmonic Orchestra, που τόσο διαφημίστηκε, να τα τσάκισε τα τραγούδια. Και εξηγούμαι:
Είτε ακούς Πλιάτσικα, είτε U2, είτε Mahler, το αποτέλεσμα είναι σαν μια σούπα που αντί για αλάτι τής έριξες ζάχαρη. Βιολιά, βιόλες και πλήθη εγχόρδων που δίνουν σε όλο το υλικό μία μάλλον κακόγουστη χολιγουντιανή αίσθηση μουσικής χλιδής. Άλλο όμως μουσική χλιδή και άλλο αρμονικός πλούτος, στοιχείο που σαφώς διαθέτει ο μέγιστος Mahler, δε συμβαίνει όμως καθόλου το ίδιο με τις απλές κιθαριστικές συγχορδίες του Πλιάτσικα, ακόμη και του Schencker. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ''The other side of blue'' με τη Liset Alea, ένα τραγούδι, που αν και ποπ, ταίριαξε με την απόδοση του από τη μεγάλη κλασική ορχήστρα. Ακόμη και η προσπάθεια ''φρεσκαρίσματος'' των δύο πυξλαξικών σουξέ, ''Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο'' και ''Έπαψες αγάπη να θυμίζεις'', κατά τη γνώμη μου πέφτει στο κενό. Όσο για το - κατά Φίλιππο Πλιάτσικα - ''One'' του Bono και των U2, το αφήνω ασχολίαστο.
Σίγουρα η συγκεκριμένη συναυλία θα είχε διαρκέσει πολύ περισσότερο απ' ότι αυτό το CD, άρα ο Πλιάτσικας και η ομάδα του θα παρουσίασαν και άλλα πολλά τραγούδια. Κακός σχεδιασμός παραγωγής να το πω τώρα; Δεν θα τό'λεγα...Θα θυμηθώ απλά μια παλαιότερη κριτική του Αργύρη Ζήλου σε ένα τραγουδοποιό που είχε διασκευάσει Καρβέλα: ''Φίλε μου, άμα τραγουδάς Καρβέλα, και με τη Συμφωνική της Βιέννης να συμπράξεις, πάλι μάπα θα βγει το καρπούζι''. Πόσω μάλλον που εδώ δεν παίζει Καρβέλας, αλλά Πλιάτσικας με ολίγη από Mahler, Scorpions, U2 και Nouvelle Vague, οι απαιτήσεις δηλαδή είναι κάπως αυξημένες.
σχόλια