Ηχογράφησες το άλμπουμ σου στο Βερολίνο, σωστά; Εκεί είναι πλέον η μόνιμη κατοικία σου;
Όχι. Τώρα είμαι στο Λονδίνο. Από το Βερολίνο έχω φύγει εδώ και 4 χρόνια. Έμεινα στο Παρίσι για 1-2 χρόνια, μετά στο Τέξας για έναν χρόνο και τους τελευταίους 8 μήνες γυρίζω, κάνοντας περιοδείες.
Ποια ήταν η βασική σου επιρροή στην ηχογράφηση των τραγουδιών του «Last of the country gentlemen»;
Αν έχεις ακούσει το άλμπουμ, ουσιαστικά το πράγμα μιλάει από μόνο του. Η αιτία για να γραφτούν αυτά τα τραγούδια ήταν ένας καταστροφικός χωρισμός με τη γυναίκα μου.
Η μουσική σου είναι αρκετά μινιμαλιστική, λιτή. Πώς θα τη χαρακτήριζες; Country; Bluegrass;
Αν θα ‘πρεπε να τη χαρακτηρίσω με μια λέξη, θα την ονόμαζα country, κυρίως επειδή αφηγείται ιστορίες και είναι εξομολογητική.
Μίλησέ μου για τη συνεργασία σου με τον Dustin O’Halloran.
Ηχογράφησα ένα κομμάτι με τον Dustin ως b-side. Είναι παλιός μου φίλος και ζει στο Βερολίνο αυτό το διάστημα. Είναι φανταστικός συνθέτης και πολύ ταλαντούχος μουσικός – συστήνω ανεπιφύλακτα όλες τις δουλειές του.
Επίσης, έχεις συνεργαστεί και με την Bat for Lashes.
Όντως, στον πρώτο της δίσκο, «Fur and Gold». Μου ζήτησε να παίξω και το έκανα. Μέχρι τότε δεν τη γνώριζα, όπως κι ο περισσότερος κόσμος. Ήταν απλώς ένα κορίτσι απ’ το Μπράιτον.
Τι έχουμε να περιμένουμε απ’ το λάιβ σου στην Αθήνα;
Κομμάτια απ’ το «Last of the country gentlemen», συν κάποια «φρικτά» αστεία στο ενδιάμεσο των τραγουδιών. Χιούμορ κι ένα καλό σόου. Ξέρεις πώς είναι ο χώρος που παίζω;
Παίζεις στο Bios. Πιστεύω ότι η μια του αίθουσα είναι ιδανική για τη μουσική σου, αν επιλέξεις να παίξεις με ακουστική κιθάρα, για παράδειγμα.
Το σετ θα είναι με μια ακουστική κιθάρα - η όλη τουρνέ, άλλωστε, είναι βασισμένη στα κομμάτια του άλμπουμ. Βέβαια, η φύση των τραγουδιών είναι αρκετά «βαριά», γι’ αυτό και προσπαθώ να το ελαφρύνω με τα αστεία που λέω επί σκηνής. Αυτό εξαρτάται και απ’ το κοινό, από το μέρος της Ευρώπης όπου παίζω, απ’ το αν το κοινό καταλαβαίνει καλά αγγλικά, οπότε μπορεί το σετ να μεγαλώσει σε διάρκεια. Αν κι αυτό είναι λίγο επικίνδυνο, λόγω της βαρύτητας των τραγουδιών, όπως είπα.
Ποια είναι η αντίδραση του κοινού σ’ αυτά τα τραγούδια;
Συνήθως είναι πολύ καλή. Να σου πω την αλήθεια, δεν περίμενα ν’ αρέσουν σε τόσο κόσμο. Έγραψα τα τραγούδια κυρίως για θεραπευτικούς λόγους, για μένα. Όταν τα έπαιξα για πρώτη φορά, άρεσαν στον κόσμο, οπότε άρχισα να τα λέω πιο συχνά στα λάιβ κι έβλεπα πως άγγιζαν το κοινό, αν και είναι πολύ εξομολογητικά.
Το άλμπουμ σου πήρε πολύ καλές κριτικές,ειδικά στην Ευρώπη
Απ’ ό,τι φαίνεται, έχετε πολύ καλό γούστο εδώ! Η Αμερική είναι πολύ συντηρητική. Δεν νομίζω πως είναι έτοιμη ν’ ακούσει δεκάλεπτα country τραγούδια.
Νομίζω πως δεν παίζεις πια κομμάτια της πρώην μπάντας σου, της Lift to Experience.
Όχι, όχι. Εδώ και πολλά χρόνια δεν το κάνω αυτό.
Είναι τελειωμένη υπόθεση, δηλαδή.
Προς το παρόν, ναι. Θέλω να παίζω τα country τραγούδια που γράφω αυτήν τη στιγμή.
Ακούς καθόλου μουσική σύγχρονων μουσικών;
Όχι, εκτός κι αν γνωρίζω κάποιον προσωπικά. Ή αν τον δω σε κάποιο φεστιβάλ και μετά αναζητήσω τη μουσική του. Αλλά πιο πολύ ακούω παλιότερα πράγματα, country κυρίως.
Βλέπεις ταινίες; Η μουσική σου θα ταίριαζε σ’ ένα σύγχρονο γουέστερν σαν τη «Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ».
Ναι. Ποιος είχε κάνει το σάουντρακ γι’ αυτό το φιλμ; Δεν ήταν ο Warren Ellis;
Ναι, ήταν ο Warren Ellis με τον Nick Cave.
Αυτό ήταν ένα πολύ καλό σάουντρακ. Απ’ τις καλύτερες δουλειές και των δύο. Δεν έχω την ευχέρεια ν’ ακούω πολλή μουσική όταν είμαι σε τουρνέ.
Με τη λογοτεχνία πώς τα πας;
Μ’ αρέσει να διαβάζω για την όπερα, αν και δεν μ’ αρέσει τόσο να την ακούω! Διαβάζω αυτό τον καιρό έναν οδηγό για την όπερα του Denis Forman με τον τίτλο A night at the opera: An irreverent guide. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν το Just Kids της Patti Smith, όπως και το The rest is noise του Alex Ross, που ήταν πολύ καλό. Προσπαθώ να διαβάζω κάθε εβδομάδα τον «Economist» - δεν ξέρω αν αυτό μετρά ως λογοτεχνία.
Έχεις ξανάρθει στην Ελλάδα;
Ναι. Έχω παίξει στο παρελθόν στο Μικρό Μουσικό Θέατρο. Πάνε χρόνια από τότε, πρέπει να ήταν το 2005 ή το 2006 - μάλλον αρχές του 2006. Επίσης, ήμουν στην Αθήνα το 1998, όταν διέσχιζα την Ευρώπη μ’ ένα σακίδιο στον ώμο. Είχα πάρει το πλοίο απ’ το Μπρίντιζι για την Πάτρα και από εκεί πήρα το τρένο για την Αθήνα. Οπότε, είχα την ευκαιρία να δω την πόλη πριν και μετά τους Ολυμπιακούς, την επίδραση που είχαν πάνω της. Έχω να έρθω στην Ελλάδα περισσότερο από 5 χρόνια, αλλά διαβάζω στις εφημερίδες για την απογοήτευση που υπάρχει εκεί, για τα κινήματα και όλα αυτά.
Υπάρχει μεγάλη οικονομική κρίση στη χώρα.
Το γνωρίζω. Ελπίζω να τα βγάζετε πέρα. Δεν είναι εύκολο να βρίσκονται όλοι οι άνθρωποι στο ίδιο βιοτικό επίπεδο. Αλλά μια χώρα που έχει ανακαλύψει το 97% της φιλοσοφίας του δυτικού κόσμου, δεν μπορεί, θα έχει ακόμα κάποιους έξυπνους ανθρώπους για να βρουν λύση στα προβλήματά της.
σχόλια