Ο Error404 τους τελευταίους δυο μήνες έχει ανεβάσει στο bandcamp έξι bootleg mixtapes «παιγμένα σε αργή κίνηση και βουτηγμένα σε μια θάλασσα THC» που το μεγαλύτερο είναι 13 λεπτά. Εξαιρετικά mixtapes. Στο πρώτο που τράβηξε την προσοχή μου αποδομούσε τα κομμάτια της Sade πειράζοντας τις στροφές, δημιουργώντας ένα εθιστικό αργόσυρτο beat που φέρνει στο μυαλό τον ήχο του Μπρίστολ. Ο Error404 δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος για να κάνεις συνέντευξη, δεν ήθελε να φωτογραφηθεί, δεν του αρέσει η δημοσιότητα και είναι υπερβολικά χαμηλών τόνων. Για τους πιο πολλούς είναι ο τύπος που «παίζει boogie, rap και Dirty South από τον τελευταίο όροφο ενός ουρανοξύστη στους Αμπελόκηπους!». «Οι παραγωγοί είναι οι άνθρωποι πίσω από ένα δίσκο ή ένα κομμάτι, είναι οι μηχανικοί της μουσικής. Συνήθως το να είσαι παραγωγός είναι μια μοναχική κατάσταση, γι’ αυτό και πολλοί παραγωγοί προτιμούν να αποφεύγουν τη δημοσιότητα, πολλές φορές απλά και μόνο λόγο χαρακτήρα» λέει.
Ο Error404 είναι από τους καλύτερους beatmakers που μπορείς να πετύχεις αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, σε μια σκηνή που αναπτύσσεται συνέχεια και δίνει καταπληκτικά δείγματα. «Είμαι παιδί του echo και γιός του delay», λέει. «Δεν έχει τόση σημασία το από πού έρχομαι, όσο το πού βρίσκομαι τώρα και το πού πηγαίνω. Είμαι εγγονός του Κάδμου, είμαι Πυριγενής, και Λιμναίος και βλέπω τρία δευτερόλεπτα στο μέλλον». Ο λόγος του έχει κάτι το ποιητικό, το ίδιο και τα πρόσφατα κομμάτια του που μεταδίδουν μια νωχελικότητα που σου κατεβάζει τους παλμούς, ακόμα κι αν στο βίντεο για το «https://01» χορεύουν το πιο αισθησιακό twerk (σε αργή κίνηση).
Στο YouTube μπορείς να βρεις και πιο ρυθμικά κομμάτια του, παλιότερο υλικό, που δείχνουν μια άλλη πλευρά του. Του ζητάω να μου πει μερικά πράγματα για τον εαυτό του -για μια στιγμή είχα πιστέψει ότι ο Error404 δεν υπάρχει, ότι στην πραγματικότητα ήταν το alter ego κάποιου άλλου παραγωγού που ήθελε να διατηρήσει την ανωνυμία του. «Σε μια προηγούμενη ζωή εργαζόμουν σε στούντιο αναμεταδότη δορυφορικής τηλεόρασης» λέει, «δουλειά μου ήταν να ψηφιοποιώ και να βλέπω σε fast forward δεκάδες Betamax ταινίες Bollywood και θρησκευτικές τελετές από την Ινδία και το Πακιστάν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη ζωντανή μετάδοση από τη Μέκκα, αλλά και την τελετή λατρείας του θεού Hanuman . Δώδεκα ώρες τη μέρα, έξι μέρες την εβδομάδα, επτά το απόγευμα με επτά το πρωί».
«Και γιατί beatmaking και όχι κιθάρες;» «Έχω μεγαλώσει με shoegazing, hardcore punk και rap, άκουγα από My Bloody Valentine και Black Flag, μέχρι A Tribe Called Quest, Three 6 Mafia και UGK. Για να απαντήσω στην ερώτηση σου, και κιθάρες και 808s και mini moog και linn drum και congas. Η μουσική είναι ένα πράγμα, απλά αλλάζει ο ρυθμός, η ταχύτητα και η σκοπιά ανά περιόδους. ‘Deterritorialization’ και ‘Reterritorialization’, αρκεί να έχει κανείς αρκετά delays, strobe lights και μηχανές καπνού, μπορεί να κάνει beat για τον Kanye West σαμπλάροντας Johnny Marr. Το beatmaking δεν αποτελεί απαραίτητα επιλογή, είναι και ανάγκη αμεσότητας στην έκφραση, είναι πολύ πιο εύκολο να έχει κανείς ένα laptop ή ένα παλιό υπολογιστή και να φτιάνει ‘beats’, από ό,τι ένα συγκρότημα που να πρέπει να κλείσει το studio για να ηχογραφήσει κλπ».
Τον ρωτάω πώς βλέπει το ελληνικό hip hop κι αν θα μπορούσε να περάσει κάποια στιγμή τα σύνορα της Ελλάδας. «Το ελληνικό hip hop είναι αυτό που είναι, όμως αναπτύσσεται και εξελίσσεται συνεχώς. Με εξαιρετικούς rappers όπως το Θύτη, τον Pero από RNS, το Νέγρο Του Μοριά, με τα beats γίνονται συνεχώς καλύτερα και το κοινό σοφότερο. Τα μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι να πάει μια βόλτα στη Σαλονίκη στο THHF και να δει ένα χώρο γεμάτο με 1000 άτομα από τις 6 το απόγευμα έως τις 6 το πρωί για να καταλάβει ότι μιλάμε για ένα ρεύμα, ένα κύμα με τεράστια δυναμική. Σε ποια άλλη σκηνή στην Ελλάδα μπορεί να γίνει αυτό; Η γλώσσα είναι το εμπόδιο για το εξωτερικό, στην Αγγλία και στην Αμερική το hip hop κοινό δύσκολα ακούει rap σε άλλη γλώσσα, οι παραγωγοί όμως έχουν εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό, που όσο περνάει ο καιρός θα ακούμε όλο και περισσότερες παραγωγές τους στο εξωτερικό».
«Τι το κάνει να διαφοροποιείται από αυτό που βγαίνει στο εξωτερικό;». «Η κουλτούρα και το πώς αφομοιώνεται αυτή σε κάθε χώρα. Όταν ξεκίνησε το hip hop στην Ελλάδα δεν υπήρχε internet, η πρόσβαση στις ρίζες της κουλτούρας ήταν περιορισμένη, οπότε η αφομοίωση, η ένταξη και η εξέλιξή του στο ελληνικό σύμπαν έγινε από στόμα σε στόμα, από δίσκο σε δίσκο, από συναυλία σε συναυλία. Είναι ένα είδος με τις δικές του ιδιαιτερότητες, που μιλάει απευθείας στην ψυχή πολλών νέων στην Ελλάδα εδώ και χρόνια».
«Έχει περιθώρια εξέλιξης –όχι μόνο το ελληνικό, το hip hop γενικότερα- ή έχουν γίνει πια όλα και απλά ανακυκλώνεται;». «Ναι, βέβαια. Τα πάντα εξελίσσονται, αλλάζουν, αναμειγνύονται, ακόμη και το λάθος είναι κομμάτι της δημιουργίας. Οι παλαιότεροι πολλές φορές γίνονται κυνικοί ‘αυτό έχει ξαναγίνει’ ή ‘αυτό είναι κλεμμένο από εκεί’, αυτό που ξεχνούν είναι ότι πάντα είναι η νεότερη γενιά που παίρνει τη σκυτάλη και έχει τη δυναμική να δώσει μια άλλη γεύση, μια άλλη χροιά και γι’ αυτή τη γενιά τα πάντα είναι καινούργια όταν έρχεται η σειρά της. Και να μην ξεχνάμε την τεχνολογία, όσο αλλάζει τόσο αλλάζει ο ήχος, οι τεχνικές και ότι σε πολλές περιπτώσεις απλά ισχύει η ρήση ότι ‘το μέσο είναι το μήνυμα’. Ο ρυθμός είναι η μηχανική του σύμπαντος, όλα περιστρέφονται και όλα ανακυκλώνονται, δεν είναι όμως τα ίδια».
Τον ρωτάω πώς τη βλέπει την ‘επιτυχία’, τι σημαίνει για αυτόν. «Όταν η επιτυχία γίνεται συνώνυμο της διασημότητας για τη διασημότητα, τότε γίνεται αποπροσανατολιστική και χωρίς ουσία. Δεν είναι η επιτυχία που μου δίνει κίνητρο, η μουσική και το beat είναι ο τρόπος που ζω και διασκεδάζω, άρα είμαι δεμένος σ’ αυτά έτσι και αλλιώς, χωρίς να περιμένω ανταλλάγματα».
«Beat ή ρίμα;». «Και τα δύο, απλά συνήθως το beat ξεκινάει πρώτο. Το rap είναι ένα ακόμη κανάλι στη μίξη, ένα ακόμη όργανο, απλά είναι ένα πολύ σημαντικό όργανο. Αν το μήνυμα δεν έχει ουσία και αξία τότε είναι σαν να κάνεις μια ταινία με καταπληκτική φωτογραφία, εικόνα και αισθητική αλλά χωρίς σενάριο…».
«Τι ετοιμάζεις αυτή τη στιγμή;». «Έχουμε ξεκινήσει τα Black Athena Bootlegs, μια σειρά unofficial κυκλοφοριών που αποτελούν τον προπομπό της δισκογραφικής των Black Athena που έρχεται το Φεβρουάριο. Τα Bootlegs είναι μια σειρά από μικρομοντάζ που κάθονται στο hard drive μου τις τελευταίες εβδομάδες. Προγραμματίζουμε σύντομα κάποια lives άλλα μέχρι τότε πηγαίνετε να ακούσετε τους MCMXC με τους Black Athena – that’s where it’s at!».
«Υπάρχει κάτι που σου δίνει κίνητρο για τις παραγωγές σου;». «Οι επιρροές είναι πάρα πολλές σήμερα για όλους, είναι τόσες πολλές που θα ήθελε κανείς πολλές ζωές για τις απορροφήσει όλες. Άρα εστιάζω σε μικρά θραύσματα μνήμης μιξαρισμένα με ερεθίσματα εκείνης της στιγμής. Για τα ‘Black Athena Bootlegs’ βασικά στοιχεία είναι το rap, το Dirty South, το chopped & screwed, αλλά και το boogie, το AOR, το balearic και το tropical».
«Ποια είναι η πιο μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζεις ως δημιουργός;». «Όπως λέει και ο Νέγρος Του Μοριά, ‘από τα τσιμέντα βγαίνουν τα τριαντάφυλλα’. Ποιος δεν έχει αντιμετωπίσει ή δεν αντιμετωπίζει δυσκολίες, άλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε μικρότερο βαθμό; Η τέχνη έχει μεγάλη σχέση με την αντιξοότητα. Αν νομίζεις πως αντιμετωπίζεις δυσκολίες πήγαινε μια βόλτα στα Πατήσια, στην Κυψέλη να δεις τον κόσμο που περνάει τα νιάτα του στοιβαγμένος στα υπόγεια, στην πλατεία Βικτωρίας να δεις τους πρόσφυγες να κοιμούνται στο δρόμο. Μετά σταμάτα για λίγο και ξανασκέψου το σύμπαν σου».
«Βλέπεις να αλλάζουν τα πράγματα προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο;». «Οι άνθρωποι είναι κύριοι και κυρίες της μοίρας τους. Η διαιώνιση της μοιρολατρίας και της απαξίωσης είναι μηχανισμοί έλεγχου της εξουσίας και των δυνατών. Η ζωή είναι τώρα».
«Τι σε ενοχλεί πιο πολύ στην ελληνική πραγματικότητα;». «Το πολύ αλάτι και ο άνηθος».
«Και τι σου αρέσει πιο πολύ;». «Τα γεμιστά με κιμά και ρύζι μπασμάτι».
Προς το παρόν μπορείς να ακούσεις τη δουλειά του στο https://error404beats.bandcamp.com
Η πρώτη κυκλοφορία του στο label των Black Athena έρχεται μέσα στον Φεβρουάριο.
σχόλια