Ο Jürgen Müller, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, σπούδαζε Ωκεανολογία στο Πανεπιστήμιο του Kiel κι ασχολούνταν ερασιτεχνικά με τη μουσική. Το 1979, βρίσκεται στα γυρίσματα ενός ντοκιμαντέρ σχετικά με τις έρευνες βιολόγων πάνω στην τοξικότητα των νερών της Βόρειας Θάλασσας και συνειδητοποιεί πως η επιρροή του τοπίου πάνω του δεν έχει μόνο επιστημονική διάσταση. Με δανεισμένα μουσικά μηχανήματα από φίλους κι απ’ το μουσικό τμήμα του τοπικού σχολείου, ξεκινά να γράφει ένα σάουντρακ επηρεασμένος απ’ τις εικόνες του ωκεανού.
Ηχογράφησε το «Science of the Sea» στα διαλείμματα των σπουδών του, αλλά δεν το κυκλοφόρησε παρά μόνο σε 100 κόπιες, 3 χρόνια μετά, για φίλους και συγγενείς. Στο άλμπουμ συνυπάρχουν ο ήχος των Tangerine Dream των ‘80s και το σημερινό new wave/drone των Emeralds, συμπιεσμένα σε κομμάτια που μετά βίας ξεπερνούν τα 3-4 λεπτά κι έχουν τίτλους όπως «Dream sequence for a jellyfish». Άκουσα το «Science of the Sea» φέτος το καλοκαίρι, ατενίζοντας το Αιγαίο, κι ένιωσα σαν να ‘χε φτιαχτεί γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Θα μπορούσε να είναι η μουσική υπόκρουση για ένα ντοκιμαντέρ του Ζακ Ιβ Κουστό ή το σάουντρακ για έναν μικρόκοσμο του βυθού: η χορωδία της ζωής κάτω απ’την επιφάνεια του νερού. Ή, απλά, ένα analog synthesized κομψοτέχνημα.
σχόλια