Οι Calexico δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Στη μακρόχρονη πορεία τους έχουν επισκεφθεί αρκετές φορές τη χώρα μας, δίνοντας μερικές αξέχαστες συναυλίες, και έχουν τύχει αποδοχής και αγάπης όσο ελάχιστες άλλες σύγχρονες μπάντες από τους εγχώριους μουσικόφιλους.
Έχοντας κυκλοφορήσει πρόσφατα τον ένατο δίσκο τους με τίτλο «The thread that keeps us», ξεκινούν μια τεράστια παγκόσμια περιοδεία, η οποία θα τους φέρει και στα μέρη μας για μια ξεχωριστή εμφάνιση στο Ηρώδειο στις 3 Ιουλίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.
Βρήκαμε, λοιπόν, την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον τραγουδιστή του σχήματος Joey Burns, έναν ιδιαίτερα γενναιόδωρο, ευγενικό και ανοιχτόκαρδο άνθρωπο, όπως φάνηκε από τη συνομιλία μας, για θέματα που ανέκαθεν απασχολούσαν τους Calexico και σήμερα έχουν είναι πιο επίκαιρα από ποτέ: την τέχνη της προσωπικής ελευθερίας, την αγάπη χωρίς όρια για τους ανθρώπους και την ανάγκη για έναν πλανήτη χωρίς σύνορα και περιορισμούς.
Το κοινωνικοπολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ είναι τεταμένο και άκρως επικίνδυνο. Συνυπάρχουν αντιφατικά στοιχεία και αν δεν συμβεί κάτι άμεσα, ο κόσμος θα τρελαθεί. Ξέρω πως αυτοί οι νέοι νόμοι δεν μπορούν να κάνουν πολλά, αλλά μετά από τόσα παρόμοια περιστατικά χωρίς καμία αντίδραση, ακόμα και μία μικρή αλλαγή ίσως να πυροδοτήσει πολλές μεγαλύτερες.
— Το νέο σας άλμπουμ ηχεί ως ένα μήνυμα αγάπης προς τους ανθρώπους και το περιβάλλον σε μια εποχή μίσους. Τι έχει πάει τόσο λάθος με την ανθρωπότητα και οι σύγχρονες κοινωνίες είναι τόσο εχθρικές και φοβικές;
Αυτή είναι η πιο σημαντική ερώτηση που κάθε γενιά θέτει στον εαυτό της και ποτέ δεν παίρνει ικανοποιητική απάντηση. Είναι κάπως περίεργο το ότι θυμάμαι τους γονείς μου να μου λένε: «Όταν ήμασταν παιδιά, τα πράγματα ήταν διαφορετικά».
Η ειρωνεία είναι ότι ιστορικά βρισκόμαστε σε μια καμπή: ενώ η τεχνολογία εξελίσσεται και οι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι πιο ανοιχτόμυαλοι, την ίδια στιγμή γύρω μας συμβαίνουν πόλεμοι και υψώνονται τείχη.
Αυτά τα τείχη είναι συμβολικά και μας αποπροσανατολίζουν από την ουσία. Στην πατρίδα μας χτίζεται ένα τείχος επειδή αυτή η υπόσχεση δόθηκε κατά την προεκλογική εκστρατεία και οι Αμερικανοί πολίτες πληρώνουν για κάτι τόσο απάνθρωπο.
Είχαμε πλήρη επίγνωση της κατάστασης στην οποία μπλέκαμε όταν ο κόσμος ψήφιζε για Πρόεδρο αυτό τον άνθρωπο, αλλά να που και πάλι φτάσαμε στα άκρα, χωρίς να μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος για συνεννόηση, είτε σε πολιτικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο.
Ωστόσο, θεωρώ πως τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν σιγά-σιγά και να πηγαίνουν προς το καλύτερο. Μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο αντιφάσεις και συγκρούσεις, χρειαζόμαστε την ισορροπία για να συνυπάρξουμε αρμονικά.
Πρέπει να προσέχουμε τον εαυτό μας, ο ένας τον άλλον και τον πλανήτη στο οποίο ζούμε. Χρειαζόμαστε τον συνάνθρωπό μας για να βρούμε αυτή την ισορροπία, αλλιώς δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα.
— Τι σας κάνει να νιώθετε αυτή την αισιοδοξία για το μέλλον;
Τα πολύ μικρά πράγματα που συμβαίνουν και προμηνύουν αλλαγές. Για παράδειγμα, το πρωί, καθώς έπαιρνα το πρωινό μου στο ξενοδοχείο, είδα στις ειδήσεις πως στην Πολιτεία της Φλόριντα θα περάσουν νέοι νόμοι σχετικά με την κατοχή όπλων.
Επιτέλους, υπάρχει μια κινητικότητα! Πόσες φορές πρέπει να γίνουμε μάρτυρες τόσο φρικιαστικών εικόνων, να δούμε παιδιά να σφάζονται στα σχολεία, προκειμένου να αλλάξει κάτι ουσιαστικά;
Το κοινωνικοπολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ είναι τεταμένο και άκρως επικίνδυνο. Συνυπάρχουν αντιφατικά στοιχεία και αν δεν συμβεί κάτι άμεσα, ο κόσμος θα τρελαθεί.
Ξέρω πως αυτοί οι νέοι νόμοι δεν μπορούν να κάνουν πολλά, αλλά μετά από τόσα παρόμοια περιστατικά χωρίς καμία αντίδραση, ακόμα και μία μικρή αλλαγή ίσως να πυροδοτήσει πολλές μεγαλύτερες.
To audio του «Thrown to the Wild» από το τελευταίο άλμπουμ τους που είναι, όπως ισχυρίζεται ο Joey Burns, ίσως ο πιο έντονος και αιχμηρός που έχουν γράψει.
— Μιλώντας για την Ελλάδα, νιώθετε πως η εμφάνισή σας στο Ηρώδειο έχει ξεχωριστή σημασία για εσάς;
Φυσικά και έχει. Το να έχουμε τη δυνατότητα να τραγουδήσουμε τις ιστορίες μας, να παίξουμε τη μουσική μας και να εκφραστούμε για όλα αυτά που έχουν πραγματικά σημασία σε έναν χώρο με τέτοιο ειδικό βάρος είναι ένα ξεχωριστό γεγονός για εμάς.
Σε αυτό το μυθικό μέρος οι ιστορίες των ανθρώπων που διηγούμαστε είναι δυνατό να αποκτήσουν νέες διαστάσεις, ξετυλίγοντας τα πραγματικά τους νοήματα. Θα είναι μια μοναδική γιορτή και εμπειρία για την οποία ανυπομονούμε από τη στιγμή που οργανώθηκε.
— Πιστεύετε πως η μουσική μπορεί να είναι επαναστατική στις μέρες μας;
Πραγματικά το πιστεύω. Μπορεί να ακούω τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο και ξαφνικά να μπει ένα τραγούδι που θα αλλάξει όλα όσα σκεφτόμουν μέχρι τότε. Υπάρχουν αυτές οι μικρές στιγμές στην καθημερινότητα που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας.
Το ίδιο συμβαίνει και σε μια συζήτηση: από εμάς εξαρτάται το αν θα επιχειρηματολογήσουμε με μεγαλύτερη ένταση, πιο σκληρή γλώσσα και πιο βίαιο τρόπο και το αν θα αφήσουμε κάτι τέτοιο να επηρεάσει τελικά την εσωτερική μας αρμονία.
Το να μην επιτρέπουμε σε αυτές τις καθημερινές προκλήσεις να μας γεμίζουν με θυμό, νεύρα και μίσος για τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας είναι μια μικρή επανάσταση. Η μουσική σήμερα μπορεί να είναι επαναστατική γιατί ακριβώς βοηθάει στη διατήρηση αυτής της εσωτερικής ισορροπίας.
Calexico - Crystal Frontier
— Τι σημαίνει η λέξη «ελευθερία» για εσάς;
«Ελευθερία» σημαίνει να μπορείς να ζεις τη στιγμή χωρίς να νιώθεις την ανάγκη να κοιτάζεις το τηλέφωνό σου ή να αντιδράς υπερβολικά στον βομβαρδισμό από ειδήσεις. Ελευθερία σημαίνει να μπορείς να ζεις χωρίς φόβο και να αγαπάς άνευ όρων.
— Θεωρείτε πως η τεχνολογία έχει βλάψει τη συναισθηματική μας σύνδεση με τη μουσική;
H τεχνολογία έχει αφαιρέσει το τελετουργικό από τη ζωή μας. Όταν ηχογραφούσαμε το τελευταίο μας άλμπουμ στα δάση της βόρειας Καλιφόρνιας δίπλα στη θάλασσα, σκεφτόμουν πόσο μαγική είναι αυτή η γαλήνη που προσφέρει η φύση και πόσο ελεύθεροι είναι οι άνθρωποι που μπορούν ακόμη να «χάνονται» σε αυτήν.
Έχουμε σταματήσει να κάνουμε βόλτες χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, να χανόμαστε σε μια πόλη χωρίς να κοιτάζουμε τα smartphones μας, να απολαμβάνουμε τη σιωπή της φύσης, να ακούμε με ηρεμία τις ίδιες μας τις σκέψεις. Το ίδιο συμβαίνει και με το τελετουργικό ακρόασης ενός δίσκου.
Δεν θέλω να γκρινιάζω, η τεχνολογία είναι υπεύθυνη για πολλά θετικά, αλλά νιώθω πως εξαιτίας της έχουν χαθεί το μυστήριο και η υπομονή, έχει επέλθει η απομάγευση στη ζωή μας.
— Μετά απ' όλα αυτά, ποια είναι η «κλωστή» που αναφέρετε στο τίτλο του άλμπουμ και μας κρατάει ενωμένους;
Στην πραγματικότητα, ο τίτλος είναι μια ερώτηση. Για την ακρίβεια, εξηγεί γιατί αυτή η ερώτηση έχει τεθεί εκτός της εξίσωσης σήμερα ή έχει περιθωριοποιηθεί εξαιτίας των ακραίων συνθηκών υπό τις οποίες ζούμε.
Ο αρχικός τίτλος που είχα σκεφτεί για το άλμπουμ ήταν «Τhe distance between us». Στη συνέχεια, όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών, άρχισε να σχηματίζεται μια διαφορετική πρόταση που ταίριαζε περισσότερο στο πνεύμα του δίσκου. Κάτι παρόμοιο μας είχε συμβεί και με το «Black Light».
Ο νέος μας δίσκος είναι ίσως ο πιο έντονος και αιχμηρός που έχουμε γράψει. Οι κιθάρες είναι πιο «τσιτωμένες» και οι χαρακτήρες πιο εύθραυστοι, με αποτέλεσμα το άλμπουμ να μεταφέρει την αίσθηση πως διακυβεύεται κάτι σημαντικό, πως υπάρχει μια αληθινή, υπαρξιακή αγωνία στις συνθέσεις.
Έχουμε ένα τραγούδι προς το τέλος που λέγεται «Thrown to the wild», μιλάει για την επιστροφή στην πατρίδα και εκφράζει τη σκέψη πως κανείς δεν νοιάζεται για τους ανθρώπους εκεί. Δεν επηρεάζει μόνο εκείνους αλλά κι εμάς τους ίδιους, καθώς λειτουργεί ως αντανάκλαση του εαυτού μας. Πώς γίνεται να μην κάνω αρκετά για να προστατεύσω τον κόσμο μου, την ίδια την πόλη μου; Αυτά είναι τα ερωτήματα που μας απασχολούν.
Επίσης, το τελευταίο κομμάτι λέει: «I know I 've been away and for way too long/ I need you now more than ever, before the music is over/ I want you to know this song's for you/ I want you to know that I love you».
Πίσω από την αμεσότητα των στίχων κρύβεται μια συμπόνια και μια καρτερικότητα, καθώς είναι ένα τραγούδι που έγραψα για τις κόρες και τη γυναίκα μου.
Δεν ξέρω πόσο καιρό θα βρίσκομαι σε αυτό τον πλανήτη, μπορεί να μου συμβεί το οτιδήποτε ανά πάσα στιγμή, οπότε σκέφτηκα πως ήθελα να κλείσω τον δίσκο δηλώνοντας πόσο αγαπάω την οικογένειά μου και πόσο μου λείπει, όταν είμαι μακριά της.
— Ποιο είναι το πιο πολύτιμο μάθημα που έχετε πάρει από τη μουσική μετά από τόσο χρόνια περιοδειών και δισκογραφίας;
Αυτό που έχω μάθει παίζοντας μουσική, ταξιδεύοντας και περιοδεύοντας σε ολόκληρο τον κόσμο είναι πως, τελικά, όλοι οι άνθρωποι στην πραγματικότητα θέλουμε τα ίδια πράγματα.
Όλοι θέλουμε ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι μας και να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπάμε. Μέσα από τους Calexico μαθαίνω συνεχώς νέα πράγματα και αναζητώ την αλήθεια, όσο δύσκολο και αν είναι να την βρει κανείς.
Η μουσική μού έχει μάθει κυρίως να βρίσκω την έμπνευση. Με έχει εμπνεύσει να κινούμαι, να γράφω, να τραγουδάω, να απολαμβάνω το δώρο της ζωής.
Ιnfo:
Οι Calexico θα εμφανιστούν στις 3 Ιουλίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.
σχόλια