Στις αρχές της νέας χιλιετίας συναντήθηκαν τρεις μουσικοί με πολύ διαφορετικές καταβολές στην Κοπεγχάγη: ο τζαζ κιθαρίστας Jeppe Kjellberg, ο DJ και ντράμερ Tomas Barfod και ο τραγουδιστής και μπασίστας Tomas Hoffding.
Ο ήχος και η παρουσία τους ωρίμασε μέσα στα χρόνια για να καταλήξει σε κάτι πιο ώριμο και πειραματικό που απλώνεται μουσικά από τη ροκ και την ποπ στην electronica ή την indie. Το σήμα κατατεθέν τους τα πολύ όμορφα τραγούδια και οι μοναδικές ζωντανές εμφανίσεις, που τους έβαλαν στον χάρτη, αλλά και στα must των μουσικόφιλων.
Οι WhoMadeWho είχαν πάντα μια επαφή με τη χορευτική μουσική, αφού έχουν συνεργαστεί ή βρεθεί επί σκηνής με τους DJ Koze, Tale Of Us, Adriatique, κ.ά, αλλά ήταν εκείνο το μεγαλειώδες remix του Maceo Plex στο "Heads Above" που τους εγκατέστησε για πάντα στις καρδιές των παιδιών που λατρεύουν τα μπλιμπλίκια.
Ως επιστέγασμα αυτής τους της διάστασης ήρθε η πρόταση συνεργασίας από τη Watergate στην πασίγνωστη σειρά συλλογών της. Οι ασυμβίβαστοι μουσικά Δανοί δεν λύγισαν μπροστά στην πρόκληση και παρέδωσαν για άλλη μια φορά ένα σύνολο δουλειάς που δεν ξεφεύγει από την καλοκουρδισμένη αισθητική τους.
Η μέρα ήταν καλύτερη στην Κοπεγχάγη απ' ότι στην Αθήνα (αλλά αυτό δεν είναι νέο, πια), ο Jeppe μόλις είχε επιστρέψει από το Μεξικό και την ώρα που καθόταν στην αυλή με το παιδί και το σκυλί του απολαμβάνοντας τον ήλιο κάναμε μια κουβέντα εφ΄όλης της ύλης.
Μας εμπνέουν τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα, που ενώ πραγματικά είναι χαοτικό, μας οδηγεί σε ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Αυτό πιστεύω πως είναι το «κλειδί» στην καριέρα μας, που μας ωθεί να δοκιμάζουμε συνεχώς νέα πράγματα.
— Πώς είναι το πρόγραμμά σας αυτήν την εποχή, εξακολουθείτε να τρέχετε σε όλον τον κόσμο;
Ευτυχώς κάνουμε μια παύση, στην παρούσα φάση, αφού όλο το 2018 και μέχρι τις αρχές του 2019 ήμασταν συνεχώς σε περιοδεία, παίξαμε σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Τώρα και για το 2019 αποφασίσαμε να εστιάσουμε στο DJing και στα sets. Την προηγούμενη εβδομάδα ήμασταν στις Η.Π.Α. – εμφανιστήκαμε σε διάφορα κλαμπ και κάναμε και μια συνεργασία με τον DJ Tennis.
— Αντέχεται όλη αυτή η κούραση και η πίεση;
Δεν είναι τόσο εύκολο, έχουμε και όλοι μας οικογένειες... Ευτυχώς τα πράγματα δουλεύουν καλά, τα προγραμματίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Για παράδειγμα, για τα DJ sets ταξιδεύουν μόνο οι δύο, ώστε να μπορεί ο ένας να μένει σπίτι. Είναι σχετικά νέα πρακτική αυτή για εμάς, συνήθως ταξιδεύουμε όλοι μαζί, το μόνο που κάναμε κάποιες φορές ήταν να χρησιμοποιούμε κάποιον αντικαταστάτη στα ντραμς.
Ο DJ στην μπάντα μας είναι ο Tomas Barfod, ο ντράμερ, έτσι μας δίνεται η ελευθερία και να μην ταξιδεύουμε συνεχώς και να ασχολούμαστε με τα side projects που έχουμε όλοι. Ως αποτέλεσμα, όλο αυτό μας δίνει μια ψευδαίσθηση ελευθερίας, που τη χρειαζόμαστε πολύ.
— Ποια είναι η λογική με την οποία αντιμετωπίζετε τα DJ sets σε σύγκριση με τις συναυλίες;
Έχουμε απόλυτη επίγνωση του ότι τα DJ sets προορίζονται για ένα κλαμπ, το κέντρο τους είναι ο ρυθμός, ο σκοπός τους είναι να χορέψει ο κόσμος και δεν βασίζονται τόσο πολύ στα τραγούδια, όπως γίνεται στις live ροκ συναυλίες μας.
Εκεί το κέντρο ενδιαφέροντος είναι το τραγούδι, οι στίχοι του, εκεί λέμε μια ιστορία που έχει μια κεντρική ιδέα και βασίζεται τόσο στη μουσική, όσο και στα λόγια. Στα DJ sets το θέμα είναι τα beats και το πάρτι.
— Όμως εσείς άνετα θα μπορούσατε να τα συνδυάσετε και τα δύο.
Ισχύει και όταν οι καλλιτέχνες το κάνουν αυτό, π.χ. έχουν live φωνητικά, είναι πολύ ωραίο κι έχω την εντύπωση πως αρέσει και στο κοινό, το βρίσκει ενδιαφέρον.
— Θα μπορούσατε να πείτε πως ο καθένας από αυτούς τους δύο τρόπους έκφρασης που έχετε επιλέξει απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό;
Αυτό είναι οφθαλμοφανές και αλήθεια. Τα DJ sets μας άνοιξαν την πόρτα στο κοινό της Αμερικής, για παράδειγμα. Βλέπουμε ότι τα προτιμούν, χώρια που δεν ξέρουν με τι άλλο καταπιανόμαστε και νομίζουν πως είμαστε DJs! (γελάει).
Είναι μια τελείως νέα αγορά για εμάς, αποκτούμε επαφή με ανθρώπους που ούτε μας ήξεραν, ούτε τους ξέραμε πιο πριν. Καμία σχέση με την Ευρώπη, που είναι η κύρια αγορά μας και στην οποία παίζουμε εδώ και πολλά χρόνια.
Είναι πάντα μια πολύ όμορφη εμπειρία, οι άνθρωποι ξέρουν και εμάς και τα τραγούδια μας, τραγουδούν τους στίχους, δημιουργείται μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα. Η μόνη χώρα στην οποία έχουμε την ίδια εικόνα με την Ευρώπη είναι το Μεξικό.
— Γιατί, πιστεύεις, στην Αμερική είναι πιο εύκολο να περάσετε στο κοινό ως DJs και όχι ως live act;
Στην Αμερική κυριαρχεί η σκηνή του EDM, όμως παρατηρούμε πως όλη αυτή η φάση έχει αρχίσει να κουράζει το κοινό και ψάχνει για κάτι άλλο. Είναι έτοιμοι για κάτι διαφορετικό, που να συνδέεται, όμως, με την κουλτούρα του κλαμπ – που είναι κυριολεκτικά τεράστια εκεί!
Εμείς, πιστεύω, έχουμε αυτή τη σκανδιναβική χαλαρότητα στην αντιμετώπισή μας και αυτό τους αρέσει. Έχουμε παίξει και live, όμως πιστεύω πως όλο αυτό το θεωρούν λίγο old school. Μουσικοί με όργανα, μπάσα, κιθάρες, πλήκτρα, ντραμς... έχουν συνηθίσει να βλέπουν έναν DJ.
— Δεν είναι λίγο θλιβερό όλο αυτό;
Για μένα που είμαι σκληροπυρηνικός μουσικός πάνω απ' όλα και ρομαντικός σε ό,τι έχει να κάνει με την τέχνη μου, ναι, σίγουρα είναι θλιβερό. Δεν μπορείς, όμως, να αλλάξεις τον κόσμο, ούτε να επιβληθείς σε όλη αυτή την αλλαγή.
Πριν από δύο εβδομάδες ήμασταν στο Μεξικό, παίξαμε ζωντανά, κάναμε DJ sets. Το να εμφανιζόμαστε μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο κοινό, που τραγουδούσε όλα τα τραγούδια μας ήταν μια απίστευτη εμπειρία.
Νιώθω ευλογημένος, όταν βλέπω ότι έχουμε μια θέση σε τόσο διαφορετικές μουσικές σκηνές, όμως πάνω απ' όλα λατρεύω τα live, να παίζω τα πλήκτρα, να πιάνω την κιθάρα, να τραγουδάω... Άρα, ναι, έχεις δίκιο, συμφωνώ μαζί σου ότι υπάρχει κάτι θλιβερό σε όλο αυτό.
— Είναι, τελικά, όλο αυτό σημείο των καιρών ή μια πρακτική που ενδεχομένως προτιμά ένα μεγάλο κομμάτι της βιομηχανίας της μουσικής; Π.χ. αν βάλεις κάτω τα νούμερα, είναι πολύ πιο οικονομικό να φέρεις να παίξει ένας DJ, από το να φέρεις μια ολόκληρη μπάντα, η υλικοτεχνική υποστήριξη έχει μεγάλη διαφορά.
Είναι πάρα πολύ απλή η ιστορία, αν τα υπολογίσεις σε ένα χαρτί. Εμείς για να κάνουμε ένα live θα πρέπει να μεταφέρουμε όλα τα όργανα, να έρθει μαζί μας ο τεχνικός ήχου, να ενοικιάσουν συγκεκριμένο εξοπλισμό στον εκάστοτε προορισμό μας, να κάνουμε ένα μακροσκελές sound check, να παρέχεις εξειδικευμένο προσωπικό... ένα DJ set είναι εξαιρετικά απλό. Ταξιδεύεις χωρίς τεράστιο κόστος, κάνεις ένα μικρό sound check, πας μετά με τα USB σου, παίζεις, τελείωσες.
WhoMadeWho - Goodbye To All I Know
— Μιλάω συχνά-πυκνά με καλλιτέχνες του χώρου της ηλεκτρονικής μουσικής, που ενώ έχουν ένα live set up και συχνά το προτιμούν, παρατηρούν κι εκείνοι ότι οι promoters επιμένουν στα DJ sets. Καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως σιγά-σιγά εξαλείφεται και η δημιουργικότητα.
Εξαρτάται από το πού εσύ ως καλλιτέχνης/καλλιτέχνιδα εντοπίζεις το δυνατό δημιουργικό σου σημείο και πώς το διαχειρίζεσαι.
Νιώθω ευλογημένος που εμείς «πατάμε» και στους δύο αυτούς κόσμους και που ο Tomas ήταν πριν καν ξεκινήσουμε τη συνεργασία μας –και είναι– φοβερός DJ, οι ικανότητές του έχουν εξελιχθεί τρομερά. Άρα πιστεύω πως τα DJ sets είναι η δική του ευκαιρία να λάμψει, όπως όλοι μας μέσω της μπάντας.
Σε ό,τι έχει να κάνει με το κομμάτι του εγωισμού είναι λίγο δύσκολο για μένα, αφού μου άρεσε να είμαι το κέντρο της προσοχής, να παίζω μουσική, να τραγουδάω, να επικοινωνώ με το κοινό, όμως με έναν περίεργο τρόπο όλο αυτό δουλεύει άψογα σε μας.
Είμαστε τρεις άνθρωποι με πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες και ίσως τώρα είναι η ώρα του Tomas Barfod να ξεχωρίσει, ως DJ.
— Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για το Watergate mix. Πώς νιώσατε όταν σας το πρότειναν;
Είναι πάντα μεγάλη τιμή, όταν σου προτείνουν να κάνεις κάτι τόσο σημαντικό και μεγάλο και επίσης όταν έχουν ήδη στο μυαλό τους ολοκληρωμένη την ιδέα και πώς θα το τρέξουν.
Νιώσαμε πάρα πολύ όμορφα και η πρόταση ήρθε την καλύτερη στιγμή, όταν κι εμείς είχαμε στο μυαλό μας να καταπιαστούμε με κάτι διαφορετικό.
Είπαμε αμέσως ναι και το επόμενο λεπτό ο Tomas επικοινώνησε με τόσους πολλούς καλλιτέχνες, ώστε να συνεργαστούμε πάνω σ' αυτό.
Μας έστειλαν parts, μουσική που έφτιαχναν, τελειωμένα κομμάτια, edits σε ήδη υπάρχοντα κι αρχίσαμε να «παίζουμε» μ' αυτά, νιώθοντας πως όλο αυτό θα ήταν ένα πολύ ωραίο statement να προσφέρουμε στο κοινό, ως μπάντα.
Πολύ ενδιαφέρον ήταν, επίσης, το ότι είχε σημείο αναφοράς έναν πιο ηλεκτρονικό ήχο σε σχέση με το τελευταίο μας άλμπουμ.
— Πόσα κομμάτια είχατε αρχικά στο μυαλό σας, πριν κάνετε την επιλογή;
Ούτε ένα! (γελάει) Όλα πήραν τον δρόμο τους μετά την επικοινωνία του Tomas με άλλους καλλιτέχνες, κάτι που μας έδωσε διέξοδο επικοινωνίας και συνεργασίας με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Η δημιουργικότητά μας έφτασε στα κόκκινα!
— Χάρηκα πολύ, όταν είδα ότι διαλέξατε κι ένα κομμάτι ενός Έλληνα παραγωγού, του Echonomist!
Δεν είναι τέλειο; (γελάει). Αν και η περισσότερη δουλειά έγινε από τον Tomas, όμως αναμειχθήκαμε πολύ κι εμείς στην επιλογή και το να συγκεντρώσεις τόσες όμορφες δουλειές ανθρώπων από όλο τον κόσμο μού φαίνεται πολύ γαμάτο.
Δεν είναι απαραίτητα μεγάλα ονόματα ή εμπορικοί καλλιτέχνες, όμως κάνουν πάρα πολύ καλή μουσική κι αυτή η συλλογή είναι η απόλυτη απόδειξη αυτού που λέω.
— Τι θα μπορούσε να προσφέρει μια μπάντα, όπως οι WhoMadeWho, στον ακροατή ηλεκτρονικής μουσικής μέσω αυτής της συλλογής;
Μέσω της κυκλοφορίας αυτής της συλλογής τους καλούμε να ανακαλύψουν το χαρούμενο, εξωστρεφές σύμπαν μας.
Να βάλουν τη συλλογή να παίζει και μέσω των ήχων να ταξιδέψουν σε έναν κόσμο συναισθημάτων, ίσως να τους κάνει να χαμογελάσουν, να χαρούν, να χορέψουν... ελπίζουμε να προκαλέσει κάποιο δυνατό συναίσθημα.
— Στην ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής έχουν υπάρξει συλλογές που αποδείχθηκαν τεράστιας σημασίας, που πλέον θεωρούνται κλασικές ή σημείο αναφοράς. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει αρκετά σήμερα και πολλές φορές σκέφτομαι ποιο να είναι, άραγε, το μέλλον στο κόνσεπτ της μιξαρισμένης συλλογής.
Πωπω, αυτή είναι μια πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση, δεν ξέρω τι να πω. Είναι μια ερώτηση τεράστιας σημασίας, την οποία προτιμώ να μην απαντήσω, γιατί δεν ξέρω αν έχω τη σωστή απάντηση, θα με συγχωρέσεις.
— Ωραία, λοιπόν, εσύ ακούς μιξαρισμένες συλλογές;
Ναι, για να είμαι ειλικρινής. Για παράδειγμα, όπως σου είπα, πριν από λίγο καιρό βρεθήκαμε και συνεργαστήκαμε με τον DJ Tennis.
Θυμάμαι πριν από κάποια χρόνια είχε κυκλοφορήσει μια συλλογή με πάρα πολλά κομμάτια. Πέρασα πάνω από 6 μήνες παρέα μ' αυτή τη συλλογή, την άκουγα συνεχώς και κάθε φορά ανακάλυπτα κάτι διαφορετικό, κάτι καινούργιο.
Οι συλλογές είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να δείχνεις το γούστο σου στον κόσμο. Αν είσαι κολλημένος με ένα είδος μουσικής μπορείς πολύ εύκολα μέσω μιας συλλογής να εντρυφήσεις και σε άλλους χώρους και είναι πραγματική τιμή για τους ανθρώπους που καλούνται να κάνουν αυτή την επιλογή. Σε προκαλούν να ανακαλύψεις ήχους, κόσμους, καλλιτέχνες, μπορούν να σου δημιουργήσουν μια νέα πηγή έμπνευσης.
— Γυρνώντας πίσω σε σας, θεωρείστε μια από τις πιο συναρπαστικές μπάντες, μπλέκοντας τόσα πολλά στοιχεία μεταξύ τους, από το punk και τη ροκ, μέχρι την ποπ και την electronica. Πώς φτάσατε σ' αυτό το αποτέλεσμα;
Ω, αυτό που λες είναι πάρα πολύ όμορφο και σημαντικό! Στη δική μας περίπτωση, τρεις φίλοι με μεγάλη ποικιλομορφία συναντήθηκαν μουσικά. Κάποιες φορές αυτό μας ενώνει, άλλες μας διαφοροποιεί.
Βασικά, τις πιο πολλές φορές πάμε από το ένα στο άλλο και τραβάει ο καθένας μας τους υπόλοιπους σε μια άλλη κατεύθυνση. Μέσα στα χρόνια αποδείχθηκε πως δεν είμαστε μονοδιάστατοι, αλλά χαοτικοί! (γελάει) Συνεχίζουμε να εξελισσόμαστε.
Δεν είμαστε π.χ. μια μπάντα, που μπορεί να της αρέσουν οι Coldplay, άρα θα κάτσουν να χρησιμοποιήσουν τα ίδια όργανα και τις ίδιες μελωδίες μ' αυτούς για να γράψουν ένα τραγούδι.
Μας εμπνέουν τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα, που ενώ πραγματικά είναι χαοτικό, μας οδηγεί σε ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Αυτό πιστεύω πως είναι το «κλειδί» στην καριέρα μας, που μας ωθεί να δοκιμάζουμε συνεχώς νέα πράγματα.
— Πώς έχει εξελιχθεί η φιλία σας και η ανθρώπινη συνύπαρξή σας μέσα από αυτή τη διαδικασία;
(Γελάει) Είναι σαν γάμος, στην πραγματικότητα, περνάμε πιο πολύ χρόνο μαζί από αυτόν που περνάμε με τις οικογένειές μας.
Είναι μια συνεχής διαδικασία και ο λόγος για τον οποίο έχουμε μείνει μαζί τόσο καιρό είναι το ότι δίνουμε χώρο ο ένας στον άλλον, επιμένουμε και ενθαρρύνουμε να ασχολείται ο καθένας και με τα δικά του πρότζεκτ.
Κάθε φορά που κάποιος από εμάς νιώθει περίεργα για κάτι που προσπαθούμε, κάνουμε ένα διάλειμμα. Δεν θέλουμε οι WhoMadeWho να είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε, μια υποχρέωση.
Έχουμε παρατηρήσει πως κάθε φορά που δίνουμε χώρο και χρόνο, ο ένας στον άλλον, επιστρέφουμε με μεγαλύτερη διάθεση και έμπνευση. Είμαστε μαζί σχεδόν 20 χρόνια, επιβάλλεται να μπορούμε να αναπνεύσουμε από όλο αυτό.
— Ποια είναι η γνώμη σου για τη μουσική σκηνή σήμερα; Κυκλοφορεί τόση πολλή μουσική, κάποια έχει την απήχηση που της αξίζει, κάποια όχι, κάποια έρχεται στο προσκήνιο μέσω ενός παιχνιδιού εντυπώσεων και PR, χωρίς απαραίτητα να το αξίζει. Πιστεύεις πως, όπως και να έχουν τα πράγματα, η καλή μουσική πάντα βρίσκει τον δρόμο της, τη διέξοδό της;
Αυτή είναι άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Το Ίντερνετ απελευθέρωσε κυριολεκτικά όλη τη μουσική βιομηχανία. Μπορείς να φτιάξεις συγκλονιστική μουσική μόνος σου και να τη διαθέσεις με ευκολία εκεί έξω. Αυτή η μουσική κάποια στιγμή θα βρει το συγκεκριμένο ακροατήριό της κι αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο.
Φυσικά, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να παίξουν ζωντανά κι αυτό είναι θέμα, γιατί όπως έχει γίνει η βιομηχανία της μουσικής σήμερα, τα μοναδικά σοβαρά χρήματα έρχονται μόνο μέσω των live εμφανίσεων. Έτσι, λοιπόν, αυτοί που επιβιώνουν και συνεχίζουν είναι αυτοί που μπορούν να παίξουν ζωντανά.
Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, να έχεις τη δυνατότητα και την ικανότητα μιας τέτοιας διεξόδου της δημιουργικότητάς σου. Ο καθένας μπορεί, κατά κάποιον τρόπο, να στήσει ένα ωραίο κομμάτι, αφού με ένα λάπτοπ στα χέρια σου όλα είναι πιθανά.
Κατά την άποψή μου, όμως, όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο αν μπορείς να το βγάλεις αυτό, ζωντανά επί της σκηνής. Είναι πολύ ενδιαφέροντες οι καιροί που ζούμε, θα δείξει.
— Τελικά, η τεχνολογία βοήθησε πραγματικά τη μουσική, ή υπάρχει και μια σκοτεινή πλευρά σε όλο αυτό;
Σε όλα υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά! (γελάει) Π.χ. το Ίντερνετ έχει μια πολύ σκοτεινή πλευρά. Δεν το βλέπω ως κάτι απαραίτητα αρνητικό, αλλάζει ο τρόπος της επικοινωνίας.
Παλιά έπρεπε να ξέρεις να παίζεις καλά κάποιο μουσικό όργανο, σήμερα δεν είναι απαραίτητο και ο κόσμος ψάχνει συνεχώς κάτι καινούργιο. Μάλλον πάντα έτσι ήταν όμως...
Εννιακόσια χρόνια πριν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να εξηγήσουν και να αποσαφηνίσουν την ύπαρξή τους μέσω της μουσικής. Δεν θέλεις να ακούς τη μουσική που άκουγαν οι γονείς σου, είναι ντροπιαστικό!
Έτσι πρέπει σιγά-σιγά να δημιουργήσεις νέο γούστο, να ανοιχτείς σε άλλους ήχους, σε άλλους τρόπους προσέγγισης της μουσικής, είναι απαραίτητο να εξελιχθείς – κατά κάποιον τρόπο αυτή η διαδικασία είναι σαν νόμος της φύσης.
Είμαι ένας τύπος που έμαθε να παίζει πιάνο και κιθάρα, που λατρεύει να παίζει αυτά τα όργανα, είμαι πολύ ρομαντικός στην τέχνη μου και με λυπεί που αλλάζουν τα δεδομένα, όμως πρέπει να αποδεχτώ αυτήν την εξέλιξη. Δεν μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που νιώθουν οι άνθρωποι για την αλλαγή, πρέπει να δοκιμάσουν νέα πράγματα.
WhoMadeWho - Heads Above (Maceo Plex Remix)
— Δε γίνεται να τελειώσουμε αυτήν την κουβέντα, χωρίς να μιλήσουμε για τη συνεργασία σας με τον Maceo Plex στο remix του "Heads Above". Είναι αδιαμφισβήτητο το ότι σας άνοιξε τις πόρτες σε ένα πολύ διαφορετικό κοινό και ξέχωρα από το ότι παίζεται ακόμα, θεωρείται πλέον κλασικό, με την παλιά, καλή έννοια.
Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής! Βασικά αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα, μια καλή ιστορία να αναφέρω για το πού μπορούν να σε οδηγήσουν κάποια πράγματα.
Το original "Heads Above" ήταν ένα τραγούδι που γράψαμε, μας άρεσε και συμπεριλάβαμε στο άλμπουμ μας με τον τίτλο "Dreams". Δεν κυκλοφόρησε, όμως, ποτέ ως single, ούτε το προωθήσαμε στο ραδιόφωνο.
Σε κάποια φάση μας πρότεινε ο Maceo Plex να μας κάνει ένα remix, είπαμε ναι οκ, δεν το πολυσκεφτήκαμε κιόλας. Κι όλο αυτό, μετά την κυκλοφορία του remix, άρχισε να μεγαλώνει και να διογκώνεται και να μεγαλοποιείται... καμιά φορά δεν το καταλαβαίνεις ότι έχεις γράψει ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Αυτό που έκανε ο Maceo Plex ήταν να πάρει ένα όμορφο κομμάτι και να το κάνει επικό!
Είμαστε ευγνώμονες γι' αυτό και είναι συναρπαστικό πώς μπορεί να εξελιχθεί μια ιστορία με ένα τραγούδι από τα 11 που έχεις απλά βάλει σε ένα άλμπουμ. Ήταν εξωπραγματικό αυτό που έγινε!
— Έχετε παίξει στην Ελλάδα, στο Reworks και στο Plissken.
Μας άρεσε πάρα πολύ! Οι Έλληνες είστε πολύ ζεστοί άνθρωποι. Θυμάμαι όταν ήταν να παίξουμε στην Αθήνα είχα μια πολύ καλή πρόταση για εμφάνιση στο Τόκιο. Αρνήθηκα λέγοντάς τους ότι δε γίνεται, αφού έχω κλείσει να εμφανιστώ στην Ελλάδα.
Οι άλλοι δύο μου έλεγαν «είσαι τρελός, χάνεις μια ευκαιρία ζωής», όμως εγώ ένιωθα πως έπρεπε να είμαι πιστός στο ελληνικό κοινό, ήθελα πάρα πολύ να έρθω και να παίξω για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Και δεν είχα άδικο, η βραδιά ήταν φανταστική και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου που έκανα αυτή την επιλογή.
— Ποια είναι τα άμεσα πλάνα σας;
Θα κάνουμε ένα πάρτι για την κυκλοφορία της συλλογής και θα ακολουθήσει το "Watergate tour": κάθε Σαββατοκύριακο για τρεις μήνες θα βρισκόμαστε σε άλλο μέρος του κόσμου κάνοντας DJ sets.
Η συλλογή Watergate 26 – WhoMadeWho κυκλοφορεί από την Watergate Records και μπορείτε να την ακούσετε εδώ.
Τα πρώτα singles από τη συλλογή, η συνεργασία των WhoMadeWho με τους ARTBAT, βρίσκονται εδώ.
σχόλια