Κείμενο/Φωτογραφίες: Μάνος Χρυσοβέργης
Φτάσαμε ένα τεταρτάκι πριν αρχίσει το support και το Stage Volume 1 είχε ήδη αρχίσει να γεμίζει ασφυκτικά. Οι Potergeist μας έπαιξαν ένα δυναμικό σετ καλοπαιγμένου stoner με στοιχεία που θύμιζαν αρκετά Pantera της ένδοξης εποχής του Cowboys from Hell. Είχαν ιδιαίτερα καλή σκηνική παρουσία και καλό ήχο και το κοινό έδειξε να ανταποκρίνεται με το παραπάνω σε όλα τα κομμάτια τους. Μετά τους Potergeist, τεχνικοί και άτομα απ το crew των Lost είχαν αρχίσει ήδη να φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα αγωνίας και αναμονής καθώς δοκίμαζαν τα όργανα και τον ήχο ενώ εμείς περιμέναμε ανυπόμονα τους Βρετανούς. Δύο γιγάντιες μαύρες κουρτίνες έκλεισαν και μερικά λεπτά αργότερα άνοιξαν για να υποδεχτούν τους Paradise Lost στη σκηνή.
Ξεκίνησαν το σετ τους με το Mortals watch the day του "Shades of God" και συνέχισαν με επιτυχίες που κάλυπταν όλη την επιτυχημένη καριέρα τους (Draconian Times, Host, Symbol of Life, Gothic, Icon). Ακούσαμε μεταξύ άλλων τα Enchantment, Remembrance, Gothic, Say Just Words, Erased και One Second. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η επιλογή της μπάντας να παίξει και το Rotting Misery, ένα πανέμορφο b'side απ την πρώτη doom/death περίοδο της μπάντας. Οι Paradise Lost έχουν πολύ πιστούς και αφοσιωμένους θαυμαστές και αυτό είναι κάτι που επιβεβαιώνεται σε κάθε επίσκεψη τους στη χώρα μας. Δέχθηκαν αγάπη από ένα κοινό που φώναζε κάθε στίχο και εκείνοι με την σειρά τους έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Λυρισμός, συναίσθημα, σκοτεινή ατμόσφαιρα, σπαραξικάρδια riffs και όλα αυτά συνοδευόμενα απ' την ιδιαίτερη χροιά του Nick Holmes είναι μάλλον μια εγγυημένη συνταγή που δύσκολα αφήνει κάποιον ασυγκίνητο. Στo encore, επέλεξαν να κλείσουν την βραδιά με το The Last Time αν και εύχομαι πραγματικά να μην είναι αυτή η τελευταία τους φορά. Μέχρι την επόμενη επίσκεψη τους, ελπίζουμε τουλάχιστον σε μια δισκάρα μέσα στο 2015.
σχόλια