Δεν είναι πολλά τα ελληνικά συγκροτήματα των έιτις, που με ένα μόνο δίσκο τους (LP) κατάφεραν να δημιουργήσουν μύθο. Είναι οι Εν Πλω, είναι οι Χωρίς Περιδέραιο, είναι οι Σύνδρομο... Ίσως κι ένα-δυο ακόμη.
Περαιτέρω δεν είναι τυχαίο πως και τα τρία αυτά συγκροτήματα ήταν ελληνόφωνα. Ούτε επίσης είναι τυχαίο πως δύο από τα τρία (Σύνδρομο, Εν Πλω) είχαν και ελληνικές αναφορές στις μουσικές τους – δηλαδή δεν έμεναν μόνο στην επιλογή της ελληνικής γλώσσας ως μέσο έκφρασης, αλλά προχωρούσαν και στον ήχο.
Οι Σύνδρομο σε real time κυκλοφόρησαν έναν μεγάλο δίσκο (LP) το 1982 (με bonus στις αρχικές κόπιες ένα 45άρι), κι ένα 12ιντσο maxi-single το 1983. Έπαιξαν αρκετές φορές live σε κλαμπ και σκηνές της εποχής, για να διαλυθούν εκεί προς τα μέσα της δεκαετίας.
Το συγκρότημα, όπως συχνά συμβαίνει, είχε σχηματιστεί από μέλη προγενέστερων σχημάτων, των Λίζα και των Habeas Corpus (με εγγραφές των τελευταίων να ακούμε για πρώτη φορά το 2009, σ' ένα LP τους που είχε τυπώσει η Anazitisi Records).
Οι Σύνδρομο κατόρθωναν να ταιριάξουν τους στίχους του Νίκου Γκίνη με ένα πολύ ιδιότυπο φανκ-ροκ, που διακρινόταν για τις ελληνικές και ευρύτερες oriental αναφορές του.
Στην πρώτη φάση τους, στη φάση του LP, τους Σύνδρομο αποτελούσαν οι Νίκος Γκίνης φωνή, κιθάρα, κρουστά, στίχοι, Βασίλης Κοροβέσης κιθάρα, φωνητικά, κρουστά, Πάνος «Τσίκο» Κατσικιώτης ντραμς, κρουστά, φωνητικά, Κώστας Θεοδωράκος μπάσο και Κώστας «Κόκο» Ευσταθίου κρουστά, φωνητικά, με τον δίσκο τους να κυκλοφορεί το 1982, σε ετικέτα Vertigo (PolyGram), σε μέτρια παραγωγή του Μάκη Μηλάτου (όχι του γνωστού μουσικοκριτικού της Athens Voice, αλλά του ξαδέλφου του με το ίδιο ονοματεπώνυμο). Το άλμπουμ περιείχε δέκα δικά τους κομμάτια, συν τα δύο του single που μοιραζόταν μαζί με το LP στα πρώτα αντίτυπα – σύνολο δώδεκα.
Ο δίσκος «Σύνδρομο» ξεχώριζε σαν την μύγα μες στο γάλα, στις σχετικές κυκλοφορίες της περιόδου, και παρ' όλη την στοιχειώδη παραγωγή του, έδειχνε πεντακάθαρα πως το συγκρότημα ήταν κάτι διαφορετικό για την τότε σκηνή τού ελληνικού ροκ. (Κρατείστε αυτό το «στοιχειώδη παραγωγή», γιατί θα επανέλθουμε στο θέμα, στο δεύτερο μέρος του κειμένου).
Βασικά, οι Σύνδρομο κατόρθωναν να ταιριάξουν τους στίχους του Νίκου Γκίνη (που περιέγραφαν προσωπικά θέματα, τα οποία αντανακλούσαν και σε γενικότερα ζητήματα, που σχετίζονταν με τις σχέσεις, τις φιλίες, το κοινωνικό περιθώριο, τα ναρκωτικά κ.λπ.) με ένα πολύ ιδιότυπο φανκ-ροκ, που διακρινόταν για τις ελληνικές και ευρύτερες oriental αναφορές του – ενώ ξεχωριστές ήταν και οι ερμηνείες τού Γκίνη, που κάποιες φορές («Στης ανάγκης τον απάνθρωπο ρυθμό») υιοθετούσαν την εκφραστική τού ραπ. Μπορεί ενός «πρώιμου», μπορεί «σαν», μπορεί χωρίς «σαν», σε κάθε περίπτωση όμως λειτουργικού.
Διάφορα τραγούδια από εκείνο τον δίσκο ακούγονται και σήμερα με το ίδιο ξάφνιασμα – και τούτο είναι που κάνει το «Σύνδρομο», τελικά, ένα κλασικό LP τού ελληνικού ροκ.
Ακούστε στο YouTube ή οπουδήποτε αλλού, πέρα από το «Στης ανάγκης τον απάνθρωπο ρυθμό», τα «Τι θες να κάνω;», «Ρέμπελα ζήσε το ροκ», «Ίος», «Βλέπω να χάνεις» και φυσικά τις «Ρίζες» – ένα track, που, ένα χρόνο αργότερα, στην 12ιντση έκδοσή του, θα αποδείκνυε το γιατί οι Σύνδρομο, με τέτοια θέματα, θα μπορούσε να κοντράρουν στα ίσια, άλμπουμ σαν το "My Life In the Bush of Ghosts" (1981) των Brian Eno-David Byrne.
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 (και λίγο πριν) οι Σύνδρομο βρίσκονταν στην καλύτερη φάση τους, καθώς μέλος του συγκροτήματος, μετά από τις συνήθεις ανακατατάξεις, ήταν πλέον και ο Γιάννης Κύρης ο οποίος με τα σύνθια του, και βασικά με το PPG, δίνει νέα πνοή και χρώματα στον ήχο τους.
Είχα δει live τους Σύνδρομο στα mid-eighties και μπορώ να βεβαιώσω πως ελάχιστα συγκροτήματα είχαν την ορμή τους πάνω στη σκηνή, όπως και την ποιότητα του υλικού τους. Είχαν, μάλιστα, προχωρήσει και σαν μπάντα, έχοντας μπολιάσει με νέες διαστάσεις το stage τους, ενώ ετοιμάζονταν πυρετωδώς για την επόμενη long play κυκλοφορία τους – τραγούδια της οποίας ακούγονταν και στα live, και στο κρατικό ραδιόφωνο, μα και στην τηλεόραση της ΕΡΤ! Μέχρι και κριτικές του demo τους είχαν δημοσιευθεί σε περιοδικά (ΜΟΥΣΙΚΗ), κάνοντας την προσμονή των φίλων τους να μεγαλώνει.
Τελικά; Τελικά ο δίσκος θα κυκλοφορούσε 35 χρόνια αργότερα, τις τελευταίες ημέρες του 2019! Γι' αυτόν τον δίσκο θα γράψουμε τώρα.
Το άλμπουμ αποκαλείται «Στίγμα της Στιγμής», κυκλοφορεί από τις B-Other Side-Lost Archives / Mr Vinylios, ενώ περιλαμβάνει σαν bonus κι ένα 7ιντσo single, με demo recordings, με τα κομμάτια «Ρόζα», «Επιτάφιος» (ορχηστρικό), «Το στίγμα της στιγμής» και «Κυνηγός ηδονής» (τα δύο πρώτα είναι τελείως άγνωστα, ενώ τα άλλα δύο ακούγονται σε άλλες εκδοχές και στο LP).
Στο 4σέλιδο ένθετο που συνοδεύει το άλμπουμ, και περιλαμβάνει κείμενα και φωτογραφίες, διαβάζουμε:
«Το 1984 συναυλιακά βρίσκει τους Σύνδρομο στις επάλξεις καθόσον ο Νίκος Γκίνης, μαζί με τον Πάνο Ηλιόπουλο, υπήρξαν ιδρυτικά μέλη της μουσικής κίνησης ΜΟΥ.ΣΥΝ.Κ.Α., μέσω της οποίας δόθηκαν μια σειρά επιτυχημένων συναυλιών, τόσο στην επαρχία (Φεστιβάλ Ακτίου, καλοκαίρι 1984), όσο και στην Αθήνα ως headliners (Φεστιβάλ Λυκαβηττού μαζί με Λάκη Παπαδόπουλο, Scraptown κ.ά.), Rodeo, Γήπεδο Σπόρτινγκ, και στο Θέατρο Αμόρε (20/11/1984). Η εμφάνιση στο Θέατρο Αμόρε μαγνητοσκοπήθηκε από την κρατική τηλεόραση και ένα κομμάτι ("Το στίγμα της στιγμής") συμπεριλήφθη τέσσερα χρόνια αργότερα στην συλλογή "Ήχοι του Χειμώνα".
Οι ηχογραφήσεις του νέου δίσκου έχουν ξεκινήσει στο στούντιο του Σταμάτη Σπανουδάκη με ηχολήπτη τον Νώντα Αντωνόπουλο και συμμετέχει μια πλειάδα session μουσικών, τόσο στο στούντιο όσο και στις ζωντανές εμφανίσεις. Μεταξύ αυτών ήταν η Λένα Πετρή στα φωνητικά, ο Άγης Δάνος στα φωνητικά και στις κιθάρες και ο Γεράσιμος Σκουρής στο μπάσο. Η επιμέλεια της ηχογράφησης γίνεται από τον δισκογραφικό παραγωγό Μάκη Μηλάτο, αλλά η αιφνίδια αποχώρησή του από την Vertigo ανατρέπει τον οικονομικό προγραμματισμό του δίσκου, καθώς η PolyGram δεν επιθυμεί να συνεχίσει την παραγωγή του.(...)
Με έτοιμο το υλικό το γκρουπ περιοδεύει και το 1984 στην επαρχία (Γιάννενα), κάνοντας πετυχημένες ζωντανές εμφανίσεις, ενώ τον Οκτώβρη του 1984 θα εμφανισθεί ξανά στο Ροντέο, αλλά και σε συναυλίες αλληλεγγύης(...). Παράλληλα θα γυρίσουν ζωντανά στην disco Barbarella το videoclip για το τραγούδι "Βάρος", το οποίο θα συμπεριληφθεί στην βιντεοκασέτα "Ελληνικό Ροκ" του Νίκου Μαστοράκη. Την ίδια περίοδο ο εικαστικός Nicholas Liber (Νίκος Λυμπερόπουλος), ο οποίος είχε προσωπική φιλία με τον Νίκο Γκίνη, θα αναλάβει να φτιάξει μια πρωτότυπη δημιουργία, η οποία θα κοσμούσε το εξώφυλλο του δίσκου. Η καθυστέρηση στην κυκλοφορία του άλμπουμ, σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες παράλληλες υποχρεώσεις των μελών του συγκροτήματος, θα οδηγήσει στην από κοινού απόφασή τους για διάλυση του σχήματος τους πρώτους μήνες του 1985».
Σύνδρομο - Το ΗΙΤ
Από την παλαιά σύνθεση των Σύνδρομο συναντάμε και εδώ τον Νίκο Γκίνη φυσικά, που γράφει στίχους, μουσικές, τραγουδά και παίζει κιθάρα και ακόμη τους Πάνο «Τσίκο» Κατσικιώτη ντραμς, κρουστά, φωνητικά, Κώστα Θεοδωράκο μπάσο, Βασίλη Κοροβέση κιθάρα, βεβαίως τον Γιάννη Κύρη στα σύνθια και τις ενορχηστρώσεις και ακόμη τους Βασίλη Μητρόπουλο μπάσο, Λένα Πετρή φωνή, Άγη Δάνο φωνή, Κατερίνα Ξηρού φωνητικά, Ελένη Καλατζοπούλου κλαρίνο, Βαγγέλη Βέκιο τουμπερλέκι και Γεράσιμο Σκουρή μπάσο. Ανάλογα με τις εκάστοτε απαιτήσεις των κομματιών και τα πήγαινε-έλα των μουσικών κάθε track διαθέτει και τη δική του line-up. Το αποτέλεσμα είναι, φυσικά, εξαιρετικό.
Ο Γιάννης Κύρης, τόσο με τα συνθεσάιζερ όσο και με το γενικότερο «δέσιμο» που έχει επιχειρήσει στον ήχο του γκρουπ, κάνει θαύματα. Λέμε για electro-rock, με στοιχεία funk και ελληνικά, υψηλής κλάσης, σίγουρα προϊόν της εποχής του, που δεν χάνει όμως σε τίποτα, σήμερα, 35 χρόνια αργότερα. Περαιτέρω, οι συνθέσεις και τα λόγια τού Νίκου Γκίνη είναι επίσης ουσιώδη και τραγούδια σαν τα «Βάρος», «Άνθρωπε ανθρωπιά», «Για ένα ψέμα», «Το hit», «Ψεύτικα όνειρα» ή ορχηστρικά σαν το «Καφές» έχουν να πουν και σήμερα, όσο τουλάχιστον και τότε.
Σύνδρομο - Άνθρωπε ανθρωπιά
Μαζί όμως με το «Στίγμα της Στιγμής» η B-Other Side / Lost Archives ρίχνει στην αγορά κι ένα δεύτερο LP των Σύνδρομο, το οποίο τιτλοφορείται "A Collection of Demos + Live Recordings".
Στο LP καταγράφονται δώδεκα tracks, ενώ μαζί προσφέρεται 4σέλιδο ένθετο με κείμενα και φωτογραφίες (αποκόμματα, βασικά, με κριτικές-παρουσιάσεις για το γκρουπ από περιοδικά της εποχής) και ακόμη ένα 7ιντσο με τρία tracks, από παράσταση στο Κύτταρο το 1982. Για να τα δούμε, όλα αυτά, πιο αναλυτικά...
Το υλικό που ακούμε εδώ είναι εν πολλοίς γνωστό από το κανονικό LP του γκρουπ, που κυκλοφόρησε το 1982, αλλά από τεχνικής πλευράς, παραγωγής κ.λπ. ό,τι περιλαμβάνει η νέα έκδοση είναι καλύτερης ποιότητας από εκείνη του επίσημου άλμπουμ.
Βασικά, εδώ χρησιμοποιήθηκε το αρχικό demo, με νέο audio master από τον Γιάννη Κύρη, με αποτέλεσμα ο ήχος να είναι πιο γεμάτος, πιο «ζεστός», πιο ολοκληρωμένος εν τέλει. Κάπου, ανάμεσα, πέφτουν και μερικά χειροκροτήματα (σαν όλη η φάση να προέρχεται από κάποια πρόβα), αλλά αυτά ελάχιστα έως καθόλου επηρεάζουν το όλον κλίμα, που είναι, το ξαναλέω, ανώτερο από εκείνο του επίσημου δίσκου.
Και όταν αναφερόμαστε στον «επίσημο δίσκο» κάνουμε λόγο για τα ιστορικά κομμάτια «Τι θες να κάνω;», «Ίος», «Ρίζες», «Ρέμπελα ζήσε το ροκ», «Βλέπω να χάνεις», «Στης ανάγκης τον απάνθρωπο ρυθμό», «Σκόρπιος σκοπός» κ.λπ., όλα δηλαδή (και τα δέκα) του κανονικού άλμπουμ, συν τα απορριφθέντα, από το LP της Vertigo, αλλά εξ ίσου αξιόλογα «Ποιος να μου πει για το σωστό» και «Άσπρη μέρα δεν θα δω», τα οποία, σ' αυτό το νέο LP, το "A Collection of Demos + Live Recordings", ακούγονται στην καλύτερη δυνατή αποτύπωσή τους.
Μαζί τους και τα bonus του 7ιντσου με τα «Αγάπη μου Ηρώ», «Ρίχνω ψέμμα, σκόρπιο θέμα» (γνωστά και από το 7ιντσο, που μοιραζόταν με το κανονικό LP του γκρουπ, το 1982), συν το ακυκλοφόρητο «Στης ανάγκης τον απάνθρωπο ρυθμό» από ένα live της μπάντας, στο Κύτταρο, το 1982.
Ισχυρή δόση Σύνδρομο...
Σύνδρομο – Στης Ανάγκης Τον Απάνθρωπο Ρυθμό (Live στο Κύτταρο 1982)
σχόλια