Έχουμε ήδη κάνει αναφορές στην ονειρική ποπ των Still Corners. Το buzz γύρω απ’ το όνομά τους χτίστηκε με την κυκλοφορία του ντεμπούτου άλμπουμ τους «Creatures of an hour», που κυκλοφόρησε πέρσι από την Sub Pop. Οι new wave κιθάρες, σε συνδυασμό με τα φωνητικά της Tessa Murray που θυμίζουν νανούρισμα, τους καθιέρωσαν στον χώρο του μουσικού Τύπου ως τους νέους dream pop darlings. Η επερχόμενη συναυλία στην Αθήνα είναι μια ευκαιρία για να διαπιστώσουμε αν ισχύουν όλα τα καλά λόγια που ακούγονται γι’ αυτούς.
Η μουσική σας συχνά περιγράφεται ως dream pop, με αναφορές σε σχήματα όπως οι Cocteau Twins, οι Slowdive, οι Mazzy Star κ.ά. Αυτό έχει να κάνει με κάποια κατηγοριοποίηση από τα μέσα, ή είστε όντως επηρεασμένοι από αυτό το μουσικό είδος και προσπαθείτε ν’ ακούγεστε ως μια dream pop μπάντα;
Μπορώ να δω ομοιότητες με όσα αναφέρονται. Ο ήχος είναι ατμοσφαιρικός, ονειρικός, αλλά στην πραγματικότητα δεν γίνεται προσπάθεια να μοιάσουμε ηχητικά σ’ αυτές τις μπάντες ή να είμαστε dream pop. Για παράδειγμα, δεν έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου Slowdive, αλλά πάντοτε αγαπούσα τους Cocteau Twins. Νομίζω πως αυτά τα πράγματα έχουν έναν τρόπο να φιλτράρονται μέσα σου και να βγαίνουν προς τα έξω με μια άλλη, δική τους μορφή.
Θα μπορούσατε πολύ εύκολα ν’ ανήκετε στη δεκαετία του ’80: η παραγωγή έχει μια eighties αίσθηση, τα ντραμς θυμίζουν κάποιο παλιό άλμπουμ των Cure. Τι θα ήταν διαφορετικό, αν οι Still Corners σχηματίζονταν στα ‘80s;
Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί πολύ συχνά μας λένε πως ακουγόμαστε σαν να προερχόμαστε απ’ τα ‘60s! Αν όντως υπήρχαμε στα ‘80s, θα χρησιμοποιούσαμε καταρχάς πολύ περισσότερο σπρέι για τα μαλλιά. Δεν θα υπήρχε το ίντερνετ, οπότε θα έπρεπε να βρούμε άλλους τρόπους γα να μας προσέξει ο κόσμος. Τα μικρότερα στούντιο παραγωγής δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένα, όπως σήμερα, επομένως θα ήμασταν στο έλεος κάποιου μεγαλύτερου στούντιο. Επίσης, θα συλλέγαμε πολύ περισσότερους δίσκους, απ’ τη στιγμή που δεν θα υπήρχαν τα mp3.
Έχετε βρεθεί ξανά στην Ελλάδα; Γνωρίζετε ποια είναι η κατάσταση αυτήν τη στιγμή στη χώρα;
Έχω βρεθεί στην Κεφαλονιά, η οποία ήταν υπέροχη. Παρακολουθούμε όλοι τις ειδήσεις, οπότε έχουμε μια ιδέα του τι γίνεται στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή. Θα ήταν πολύ ωραίο να έρθουμε και να μιλήσουμε με ανθρώπους εκεί, ώστε ν’ ακούσουμε τις απόψεις τους.
Ποια ήταν η ανταπόκριση απ'την κυκλοφορία του «Creatures of an hour»; Είναι κάπως περίεργο το γεγονός ότι κυκλοφόρησε στη Sub Pop, μια εταιρεία όχι και τόσο οικεία με τον dream pop ήχο;
Πριν από μερικές εβδομάδες έλαβα ένα πραγματικά ωραίο σημείωμα από κάποιον που έλεγε πως ο δίσκος αυτός τον βοήθησε να βγάλει το γυμνάσιο. Πράγματα σαν κι αυτό σε κάνουν να αισθάνεσαι πως όντως προσφέρεις κάτι.
Τι μουσική ακούτε αυτό τον καιρό;
Michel Rubini, Lower Dens, Neon Indian και τα νέα άλμπουμ των Trailer Trash Tracys και των Air.
Το artwork του άλμπουμ σας μου θύμισε έντονα το εξώφυλλο του άλμπουμ «Yearbook 1» των Σουηδών Studio. Ποιος το επιμελήθηκε;
Το εξώφυλλο το επιμελήθηκε ο Scott Campbell. Την υπόθεση την ανέλαβε ο Jeff (σ.σ. Jeff Kleinsmith) από τη Sub Pop, ο οποίος με έφερε σε επαφή μαζί του, και διαπίστωσα πόσο πολύ μου άρεσε η δουλειά του.
Έχετε επιρροές από ταινίες; Η μουσική σας έχει μια έντονα κινηματογραφική αίσθηση. Ποιο είναι το καλύτερο φιλμ που είδατε τελευταία;
Οπωσδήποτε έχουμε επιρροές από ταινίες. Κάποια φιλμ έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο vibe μέσα τους - πάρε για παράδειγμα το Mulholland Drive ή τις ταινίες του Χίτσκοκ. Έχουν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα, την οποία λατρεύω. Κατά κάποιον τρόπο προσπαθώ να εγκλωβίσω αυτή την ατμόσφαιρα και να τη μεταφέρω σε έναν δίσκο. Η τελευταία ταινία που είδα πρόσφατα και μου άρεσε πολύ είναι το Strangers on a train του Χίτσκοκ, την οποία είχα να δω πολλά χρόνια και μου άρεσε ακόμα περισσότερο τώρα.
Τι έχουμε να περιμένουμε απ’ το λάιβ σας στην Αθήνα; Θα υπάρχουν διάφορα visuals, για παράδειγμα;
Στις συναυλίες παίζουμε πάντα λίγο πιο δυνατά κι έχουμε διάφορες προβολές στη σκηνή από πίσω, όσο παίζουν τα κομμάτια. Μας αρέσει επίσης να παίζουμε με χαμηλά φώτα - ελπίζουμε έτσι να σας μεταφέρουμε σε μια άλλη διάσταση.
σχόλια