ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Είναι πρόθυμοι, υπομονετικοί, ανοιχτοί, συχνά περίεργοι, συχνά ενθουσιασμένοι σχετικά με τη διαδικασία που ακολουθώ από τη στιγμή που η μόνη φωτογραφία που γνωρίζουν είναι η ψηφιακή. © Jenny Sampson

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική

0

Σπούδασε Βιοψυχολογία, το επάγγελμα της είναι σεφ και η φωτογραφία με τη μέθοδο των υγρών πλακών κολλοδίου η μεγάλη της αγάπη. H Jenny Sampson είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση φωτογράφου. Το Skaters είναι το αποτέλεσμα ενός επταετούς πρότζεκτ κατά την διάρκεια του οποίου η Sampson φωτογράφιζε σκέιτερς με τη συγκεκριμένη μέθοδο.

Η κυκλοφορία του βιβλίου της αυτές τις μέρες μας έδωσε την αφορμή για την συνέντευξη που παραχώρησε στο LIFO.gr. Την ακούμε.

— Πες μας λίγα πράγματα για εσένα και το οικογενειακό σου background;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα με τους γονείς μου, τη μεγαλύτερη αδερφή μου και τον αδερφό μου στο Σαν Φρανσίσκο. Ο πατέρας μου επίσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σαν Φρανσίσκο και η μητέρα μου στο Berkley. Είμαι 5ης γενιάς Καλιφορνέζα! Τώρα ζω στο σπίτι που μεγάλωσε η μητέρα μου, εδώ όπου επισκεπτόμουν τον παππού και την γιαγιά μου όταν ήμουν νεότερη.

Ήμασταν μια δεμένη οικογένεια, πηγαίναμε κάμπινγκ και διακοπές μαζί το καλοκαίρι. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μεταφέρει μια κάμερα πάντα μαζί του καταγράφοντας τα πάντα, περνούσαμε νύχτες με οικογενειακές προβολές στις οποίες βλέπαμε τα σλάιντς των εικόνων που είχε τραβήξει στο πανί, αγαπούσα καθετί από εκείνες τις νύχτες, την τοποθέτηση της οθόνης, τη σκόνη πάνω στην λάμπα, τον χειρισμό του προτζέκτορα, το «κλικ» και όλους τους άλλους ήχους που έβγαζε. (Υποθέτω ότι ο λόγος που λατρεύω το «κλικ» που κάνει το κλείστρο της Hasseblad είναι εξαιτίας αυτής της σύνδεσης με το παρελθόν).

Πρώτα έμαθα την επεξεργασία των φιλμ και της εκτύπωσης φωτογραφίας στην τελευταία τάξη του γυμνασίου και συνέχισα να μελετώ στο λύκειο και στο κολέγιο, αν και ειδικεύτηκα στη Βιοψυχολογία, στο Pitzer College της Νότιας Καλιφόρνιας. Όταν ενηλικιωθήκαμε, η αδερφή μου, ο αδερφός μου και εγώ μετακομίσαμε από το Σαν Φρανσίσκο. Μαγειρεύω επαγγελματικά από το 1998 και τώρα προσπαθώ να βρω την ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική μου ιδιότητα ως σεφ (κέτερινγκ) και τη φωτογραφία. Παρέμενα αυστηρά στην ασπρόμαυρη φωτογραφία μέχρι που έμαθα τη διαδικασία της υγρής πλάκας το 2008.

 

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
© Jenny Sampson

— Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχεις από την παιδική σου ηλικία;

Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση γιατί έχω τόσες πολλές. Δεν είμαι από εκείνους που προσπαθούν να ξεχάσουν ή να αποβάλουν την παιδική τους ηλικία, για την ακρίβεια, μου αρέσει να σκέφτομαι πράγματα σχετικά με την παιδική μου ηλικία. Θα σου δώσω την πιο έντονη ανάμνηση μου: Η μητέρα μου δεν χρησιμοποιούσε make up όταν ήμουν μικρή. Η καλύτερη φίλη μου όταν ήμουν παιδί ήταν η Anno (αυτό είναι το παρατσούκλι της, το πραγματικό της όνομα είναι Andrea), ζούσε πολύ κοντά μου. Περνούσαμε χρόνο μαζί, ώρες, μέρες και εβδομάδες για χρόνια. Η μητέρα της Anno, η Linda, ήταν εντυπωσιακή - είχε μαλλιά τα οποία έφτιαχνε με ρόλεϊ κάθε πρωί και φορούσε make up. Μαζί με την Anno καθόμασταν στο μπουντουάρ στο υπνοδωμάτιο της Linda κοιτάζοντας και αγγίζοντας τα πάντα. Ρόλεϊ («Τι ακριβώς κάνει με αυτά;» σκεφτόμουν), μάσκαρα («Τι ακριβώς κάνει με αυτή; Είναι για κάποιο βασανιστήριο;»), σκιές, κραγιόν. Είχε πλάκα να κάθομαι με την Anno στο μπουντουάρ της μητέρας της παίζοντας με το make up.

— Στις φωτογραφίες σου χρησιμοποιείς μια παλιά τεχνική, την υγρή πλάκα κολλοδίου. Θα μπορούσες να μας πεις περισσότερα για το δυσκολότερο μέρος αυτής της διαδικασίας;

Υποθέτω ότι το δυσκολότερο κομμάτι αυτής της τεχνικής έχει να κάνει με τη χημεία. Η θερμοκρασία και η ηλικία μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη χημεία και τη μέθοδο. Αν και μπορώ να κάνω μικροαλλαγές στη χημεία ώστε να δημιουργήσω ιδανικές πλάκες σε υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες, παραμένει μια πρόκληση και δεν μπορώ πάντοτε να λύνω τα θέματα που μπορούν να ανακύψουν ή να έχω τα επιθυμητά αποτελέσματα - επιπλέον ζεσταίνομαι! Η ηλικία της χημείας επηρεάζει τις τελικές πλάκες. Η χημεία όταν είναι σωστή καθορίζει το αποτέλεσμα, που μπορεί να είναι τέλειο. Όταν δεν είναι, μπορώ να καταλήξω σε τελικές πλάκες που μου αρέσουν επειδή έχουν αναπάντεχες ιδιομορφίες και άλλες μοναδικές ποιότητες που σε άλλη περίπτωση δεν θα είχα τη δυνατότητα να κάνω. Όλες αυτές οι προκλήσεις, φυσικά ενίσχυσαν τις γνώσεις μου γύρω από τη μέθοδο.

 

 

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Όταν κάποιος συμφωνήσει να φωτογραφηθεί, αισθάνομαι σαν να κέρδισα τον πρώτο αριθμό του λαχείου... © Jenny Sampson

— Ποια είναι τα κριτήρια για να επιλέξεις ένα πρόσωπο για το πρότζεκτ σου;

Υπάρχουν τρία βασικά κριτήρια για το «Skaters». Το πρώτο κριτήριο: Κάνεις skateboarding; Το δεύτερο κριτήριο: Μπορώ να σου κερδίσω το ενδιαφέρον; To τρίτο κριτήριο: Να πεις το «ναι». Είναι πιο εύκολο να τα λες παρά να τα κάνεις. Το να πλησιάσεις αυτούς τους τύπους που είναι αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν είναι πρόκληση. Οι skaters συχνά δεν μου δίνουν καμία σημασία. Προσπαθώ να τους κεντρίσω την προσοχή. Μιλώ με τον καθένα που θα μπορούσε να δείξει μια υποψία ενδιαφέροντος και αυτομάτως αρπάζω την ευκαιρία να κάνω την ερώτηση. Καθένας που είναι πρόθυμος με κάνει να αισθάνομαι αθόρυβα ένα είδος χαράς στο σώμα και την ψυχή μου.

Όταν κάποιος συμφωνήσει να καθίσει μαζί μου, αισθάνομαι σαν να κέρδισα τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Είναι πρόθυμοι, υπομονετικοί, ανοιχτοί, συχνά περίεργοι, συχνά ενθουσιασμένοι σχετικά με τη διαδικασία που ακολουθώ, από τη στιγμή που η μόνη φωτογραφία που γνωρίζουν είναι η ψηφιακή (υπάρχουν και αυτοί που δέχονται να καθίσουν αλλά δεν τους ενδιαφέρει να δουν το τελικό αποτέλεσμα και επιστρέφουν στο skate).

Κάθε skater έχει φωτογραφίσει τους φίλους του ή έχει φωτογραφηθεί από αυτούς. Γενικά, τους αρέσει να φωτογραφίζονται και καταλαβαίνουν ότι είναι μέρος του παιχνιδιού. Όμως για τα πορτρέτα μου χρειάζεται να καθίσουν μερικά λεπτά, μπροστά σε μια τεράστια κάμερα, που είναι το ακριβώς αντίθετο, ως εμπειρία, στο στυλ φωτογραφίας που έχουν συνηθίσει. Και όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν ξαναδεί σιδηροτυπία, μένουν άφωνοι με αυτό που αντικρίζουν και μετά επιστρέφουν στη ράμπα.

— Ποια είναι η σχέση σου με την κουλτούρα του skate σήμερα;

Δεν ήμουν ποτέ skater, όμως τρέφω αγάπη για την κουλτούρα τους και νοιάζομαι αρκετά για όσους συνάντησα όλα αυτά τα χρόνια. Όταν βλέπω κάποιον να κάνει skateboarding στους δρόμους ή στο πεζοδρόμιο, σκέφτομαι πόση πειθαρχία χρειάζεται για να κάνεις κάτι τέτοιο, και είναι κάτι που σέβομαι. Συνεχίζω να φωτογραφίζω skaters και τοπικά events. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στην κοινότητα (Local Bay Area) που προσφέρουν αίθουσες, στηρίζουν τέτοιες εκδηλώσεις και διαγωνισμούς καθώς επίσης δημιουργούν skate parks, όπως οι Kristen Ebeling και Ashley Masters του Skate Like a Girl και του K-DUB του Town Park στο Δυτικό Oakland.

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
© Jenny Sampson
Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
© Jenny Sampson

— Διάβασα ότι είσαι επίσης και σεφ. Υπάρχει κάποιο κοινό σημείο ανάμεσα στη φωτογραφία και τη μαγειρική;

Υπάρχει οπωσδήποτε μια σύνδεση ανάμεσα σε αυτά τα δύο, ιδιαίτερα με τις υγρές πλάκες κολλοδίου και τη μαγειρική. Και τα δυο είναι αλχημεία - τόσο η προετοιμασία της τροφής όσο και η προετοιμασία της χημείας. Η μαγική διαδικασία και οι μετατροπές, η δημιουργία και οι συνδυασμοί. Συχνά ο σεφ όσο και ο φωτογράφος χρειάζεται να διορθώσουν προβλήματα εν κινήσει, ή να είναι σε θέση να το κάνουν. 

Πάντοτε εμπνέομαι από το φαγητό που δημιουργώ και τραβάω φωτογραφίες στην κουζίνα. Ζω στο Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια όπου υπάρχει ατελείωτη, μοναδική και όμορφη παραγωγή προϊόντων διαθέσιμη. Η πρόσβαση σε τροφές, η προετοιμασία και το μαγείρεμα για εκατοντάδες ανθρώπους συνεχώς μου δίνουν ιδέες για τη φωτογραφία. Φωτογραφίζω συχνά την τροφή όταν είναι ωμή. Μου προσφέρει ικανοποίηση το ότι μέσα από την φωτογραφία με τις υγρές πλάκες κολλοδίου μπορείς να δεις, εξαιτίας της χημείας, τα χρώματα διαφορετικά και τα κοινά φρούτα και λαχανικά τα οποία είναι τόσο διαδεδομένα να μοιάζουν νέα και διαφορετικά όπως μια σιδηροτυπία.

— Ένα top5 με τους αγαπημένους σου φωτογράφους και ένα σύντομο σχόλιο για τον καθένα;

Θεέ μου, είναι πολύ δύσκολο. Αυτοί οι πέντε δεν είναι απαραίτητα το αγαπημένο μου top5, αλλά ανάμεσα στους 10-15 αγαπημένους μου. Εξαρτάται από την ημέρα και από τη διάθεσή μου η δημιουργία της λίστας. Και αυτή η λίστα σε τυχαία σειρά είναι μια «ομάδα» αγαπημένων.

1.

Diane Arbus

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Η δουλειά της είναι ευαίσθητη, ειλικρινής, άψογη. Έσπασε κάποιους κανόνες, την απορρόφησαν και συνέλαβε με τον φακό της ανθρώπους με μια ειλικρίνεια που θαυμάζω.

2.

Eugene Meatyard

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Οι φωτογραφίες του είναι όμορφα θλιμμένες, ρομαντικές και ευαίσθητες, η σύλληψη των ανθρώπων στην ερήμωση τους. Επειδή αγαπώ το παρελθόν με τραβούν οι φωτογραφίες του. Μου αρέσει να παρατηρώ με ποιον τρόπο βλέπει και χρησιμοποιεί τα παλιά κτίρια - είναι την ίδια στιγμή στοιχειωμένα και παιχνιδιάρικα.

3.

Gary Winogrand

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Ω Θεέ μου. Πραγματικότητα, έλλειψη σκηνοθεσίας, χιούμορ, ζωή.

4.

ChrisMc Caw

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Ο Chris είναι σύγχρονός μου. Αυτός και η δουλειά του με συναρπάζουν. Είναι ειλικρινά ένα ευγενικό, αξιαγάπητο πρόσωπο. Είναι πειθαρχημένος και δυναμικός χωρίς να έχει κάποια αίσθηση ενός φουσκωμένου εγώ, δεδομένης της υπομονής και του χρόνου που χρειάζεται για να κάνει αυτές τις φωτογραφίες. Και υπάρχει μια ομορφιά στη δουλειά του. Μένω συχνά άφωνη με δέος μπροστά στη δουλειά του.

5.

Alma Lavenson

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Αν και η Alma δεν είναι η πρώτη φωτογράφος που έμαθα (αυτοί ήταν είτε ο Ansel Adams είτε ο Richard Anendon, οι οποίοι ήταν πολύ κοντά στο να βρεθούν σε αυτή την λίστα), όμως την ανακάλυψα όταν ήμουν έφηβη. Όταν οι γονείς μου συνειδητοποίησαν ότι ενδιαφερόμουν σοβαρά για τη φωτογραφία, με γνώρισαν στην Alma που ήταν η πρώτη ξαδέρφη της γιαγιάς μου. Η Alma ήταν στο F64 Group στην Καλιφόρνια. Πιστεύω ότι ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούσε το κάδρο στις φωτογραφίες της μου έκανε τεράστια εντύπωση όταν ήμουν νέα, όταν ήμουν γεμάτη φόβο για να σπάσω τους κανόνες.

— Πιστεύεις ότι ένας φωτογράφος έχει κάποια υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία;

Τι είδους φωτογράφος είσαι; Καταγράφεις με τον φακό σου αυτό που συμβαίνει στον έξω κόσμο; Κάνεις τέχνη (και για τι είδους τέχνη μιλάμε;). Δουλεύεις για ειδησεογραφική πλατφόρμα; Εάν ένας φωτογράφος δουλεύει ως ντοκιμενταρίστας, πιστεύω ότι έχει υποχρέωση να καταγράψει με ειλικρίνεια αυτό που βλέπει. Έχοντας στο μυαλό του αυτό, κάθε πληροφορία που θα αφήσει απ' έξω ή μέσα στο κάδρο μπορεί να στρέψει τον θεατή προς διαφορετικές κατευθύνσεις κάθε φορά.

Το πώς οι θεατές βλέπουν τις φωτογραφίες είναι μια άλλη κουβέντα και κανένας δεν μπορεί να το ελέγξει. Γνωρίζω ότι μπορούν να ακούγονται οι ίδιες λέξεις διαφορετικά στον καθένα και πιστεύω ότι ο καθένας από εμάς βλέπει διαφορετικά. Οι λεζάντες βοηθούν, αν και αυτό που πάντοτε θα δούμε με τα δικά μας μάτια οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα που βασίζονται στις εμπειρίες μας και τις ιστορίες μας. Οι φωτογράφοι ως καλλιτέχνες; Έχουν τόση υποχρέωση στην κοινωνία όσο έχουν άλλοι καλλιτέχνες, είναι η υποχρέωση που έχουν απέναντι στον εαυτό τους. Εάν θέλουν οι άνθρωποι να δουν τη δουλειά τους με ένα ιδιαίτερο τρόπο, τότε χρειάζεται να παρέχουν την πληροφορία στο θεατή - τώρα εάν ο θεατής δει, διαβάσει και/ή την αποδεχθεί είναι ένας άλλος θέμα για το οποίο χρειάζεται χρόνος.

— Τι είναι δυστυχία για εσένα;

Δυστυχία είναι να είσαι αντιπαραγωγικός και αποκομμένος από τους άλλους.

 

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Το πώς οι θεατές βλέπουν τις φωτογραφίες είναι μια άλλη κουβέντα και κανένας δεν μπορεί να το ελέγξει...© Jenny Sampson
Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
© Jenny Sampson

— Στείλε ένα μήνυμα στον δεκαεξάχρονο εαυτό σου.

Μείνε στο τώρα, άκου τον εαυτό σου και άρπαξε τις ευκαιρίες.

    

— Τα μελλοντικά σου σχέδια;

Να δημιουργώ λιγότερο άχρηστο υλικό. Να είμαι φωτογραφικά περισσότερο παραγωγική.

— Θα μπορούσες να μας στείλεις μια φωτογραφία με κάτι που αγαπάς;

Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Σας στέλνω μια φωτογραφία μου μπροστά στις φωτογραφίες της Alma Lavenson.
Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
© Jenny Sampson
Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
© Jenny Sampson
Φωτογραφίζοντας Καλιφορνέζους skaters με μια ξεχασμένη τεχνική Facebook Twitter
Η χημεία όταν είναι σωστή καθορίζει το αποτέλεσμα, που μπορεί να είναι τέλειο. Όταν δεν είναι, μπορώ να καταλήξω σε τελικές πλάκες που μου αρέσουν επειδή έχουν αναπάντεχες ιδιομορφίες. © Jenny Sampson

Όλες οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν για αποκλειστική χρήση στο LIFO.gr από τον εκδοτικό οίκο του Skaters. Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευσή τους χωρίς την άδεια του και την άδεια της φωτογράφου

 

Info

Το Skaters της Jenny Sampson κυκλοφορεί από την Daylight Books.

Jenny Sampson

Φωτογραφία
0

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Φωτογραφία / 100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Κατέγραψε την πραγματική Αμερική, έβρισκε τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες ανάμεσα στους λιγότερο προνομιούχους, κατάφερε να αλλάξει για πάντα την πορεία της φωτογραφίας και του κινηματογράφου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Μάρτιν Παρ επιστρέφει για να φωτογραφίσει το ελληνικό καλοκαίρι

Φωτογραφία / Ο Μάρτιν Παρ ετοιμάζεται να φωτογραφίσει ξανά το ελληνικό καλοκαίρι

Ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς φωτογράφους θα εκθέσει έργα του στο Hyper Hypo και θα υπογράψει βιβλία και αναμνηστικά που θα είναι διαθέσιμα για όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
M. HULOT