Μια απόκοσμη σιωπή έχει κατακλύσει τη Νέα Υόρκη. Τα ταξί κινούνται το ένα μετά το άλλο, με αναμμένα φώτα, αναζητώντας κάποιον πελάτη. Είναι τόσο ξένο να περπατάμε έξω στο δρόμους και να μη βλέπουμε ανθρώπους. Οι αμέτρητοι άνθρωποι που προσπαθούσαν να φτάσουν στη δουλειά, τα σκυμμένα κεφάλια στα κινητά τηλέφωνα, έχουν χαθεί.
Ο σταθμός Grand Central είναι έρημος. Είναι σαν να είσαι μέρος μιας ταινίας που δεν είναι καθόλου διασκεδαστική. Είμαστε μαθημένοι να ζούμε με την ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Σε μια πόλη που είναι γενικά απρόβλεπτη, βασιζόμαστε σε καθημερινές ρουτίνες για να μένουμε προσγειωμένοι στην πραγματικότητα. Αυτές οι σταθερές έχουν εξαφανιστεί. Σκέφτομαι τον άνθρωπο από τον οποίο συνήθιζα να παίρνω τον πρωινό μου καφέ. Αναρωτιέμαι αν θα τον ξαναβρώ ποτέ στο πόστο του. — Phil Penman
σχόλια