H εικαστικός Seana Gavin ήταν βαθιά χωμένη στην underground rave σκηνή της Βρετανίας από μαθήτρια ακόμα, στις αρχές της δεκαετίας του '90 και για μια δεκαετία κατέγραψε με τη φωτογραφική της μηχανή εικόνες από τις εμπειρίες της, που συγκεντρώνονται σήμερα στο φωτογραφικό βιβλίο Spiralled που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες. Μέρος του υλικού είχε παρουσιαστεί στην έκθεσή της με τίτλο 'Spiral Baby' που έγινε στην galeriepcp του Παρισιού πέρσι το καλοκαίρι.
Όπως λέει η ίδια, η έκδοση περιλαμβάνει «τους φίλους μου και τα άτομα που καθόρισαν εκείνη την σκηνή, το πριν και το μετά του κάθε πάρτι, το ταξίδι από το ένα μέρος στο άλλο και την πραγματικότητα ανάμεσα σε όλα αυτά».
«Πρόκειται για ένα ταξίδι συναισθημάτων εκείνης της περιόδου της ζωής μου. Ελπίζω να μεταδίδει στον κόσμο την αίσθηση της κοινότητας, της περιπέτειας και της ελευθερίας που ενσάρκωνε εκείνη η σκηνή. Δεν ήμουν κάποια που παρατηρούσε με τον φακό της απ' έξω, το ζούσα όλο αυτό από μέσα».
«Ήμουν μέρος της underground rave σκηνής για μια δεκαετία, από το 1993 ως το 2003. Ξεκίνησα να πηγαίνω σε 'παράνομα΄ πάρτι στο Λονδίνο όταν ήμουν 15. Κόλλησα αμέσως και άρχισα να ζω μια διπλή ζωή: Πέντε μέρες σχολείο και το σαββατοκύριακο σε raves και καταλήψεις. Σύντομα ήξερα όλους τους Dj's και τους οργανωτές. Μαζί τους ταξίδεψα στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Ισπανία, στη Γερμανία, στην Ουγγαρία και στην Τσεχία – συχνά για ολόκληρα καλοκαίρια αλλά και σε σύντομα ταξίδια μέσα στις χρονιές».
H Seana Gavin πιστεύει ότι η παρούσα στιγμή ευνοεί την επιστροφή αυτής της κουλτούρας και ότι τα raves θα ξαναγίνουν ζωτικό κομμάτι μιας νεανικής κουλτούρας που καταπιέζεται πιο πολύ από ποτέ, υπό τις τρέχουσες συνθήκες:
«Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία ανάμεσα στο πολιτικό κλίμα που επικρατεί σήμερα με την ανάδειξη ομάδων και κινημάτων όπως το Extinction Rebellion και το Black Lives Matter και στις συνθήκες που γέννησαν το κίνημα του rave και του acid house. Το ζητούμενο για τους νέους είναι και πάλι να ανακτήσουν τον έλεγχο της ζωής τους και την ελευθερία της ψυχαγωγίας τους».
«Εκείνες ήταν οι μέρες πριν από τα smart phones και το Instagram, γεγονός που σήμαινε ότι ήσουν πολύ περισσότερο παρών στην στιγμή και μπορούσες να απελευθερωθείς απερίσπαστος. Ειδικά με τα raves ανά την Ευρώπη που πηγαίναμε, συνειδητοποιούσαμε πόσο ασήμαντες ήταν στην πραγματικότητα όλες οι υλιστικές επιθυμίες μας – ακριβά ρούχα, αντικείμενα σπίτια. Ζούσαμε πέρα από όλα αυτά και μέναμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι το ζητούμενο και σήμερα, πάνω σ' αυτό είναι που πρέπει να δουλέψουμε όλοι».
σχόλια