Ο George Platt Lynes ξεκίνησε ως φωτογράφος μόδας με έδρα τη Νέα Υόρκη, αλλά χάθηκε από το προσκήνιο όταν αποκαλύφθηκε ότι φωτογραφίζει και ανδρικά γυμνά.
Ο Lynes έστρεψε τον φακό του στον κοινωνικό του κύκλο, ο οποίος περιλάμβανε πολλά από τα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά μυαλά του 20ού αιώνα, όπου τον δέχτηκαν ως ομοφυλόφιλο σε μια σκληρή περίοδο για την LGBT κοινότητα στην Αμερική.
Ο George Platt Lynes (1907-1955) μεγάλωσε στο Νιου Τζέρσεϊ και φοίτησε σε οικοτροφείο της δυτικής Μασαχουσέτης, όπου γνώρισε τον Lincoln Kirstein, τον μετέπειτα συνιδρυτή του μπαλέτου της Νέας Υόρκης.
Ο Lynes και οι άνδρες που πόζαραν γι 'αυτόν πήραν μεγάλο ρίσκο ώστε να κάνουν αυτές τις φωτογραφίες σε μια περίοδο που οι γκέι κινδύνευαν με φυλάκιση αλλά και απόρριψη από το σύνολο της κοινωνίας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, ο Lynes ταξίδεψε στο Παρίσι όπου συνδέθηκε με μέλη της πρωτοπορίας του Παρισιού, συμπεριλαμβανομένου του ζευγαριού Gertrude Stein και Alice B. Toklas, που τον έβαλαν στον κοινωνικό τους κύκλο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Lynes άρχισε να φωτογραφίζει τους νέους του φίλους και τις εμπειρίες τους.
Αφού επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Lynes κληρονόμησε τον φωτογραφικό εξοπλισμό ενός φίλου, ο οποίος τον ενέπνευσε να ασχοληθεί ακόμα περισσότερο με τη φωτογραφία.
Σημαντικοί άνθρωποι του κόσμου της τέχνης, πολλοί από τους οποίους ήταν στενοί φίλοι του, συμφώνησαν να ποζάρουν μπροστά στον φακό του, συμπεριλαμβανομένων των Paul Cadmus, Pavel Tchelitchew και Marc Chagall.
Το 1935, ο Lynes έγινε ο πρώτος φωτογράφος του Αμερικανικού Μπαλέτου, που μετονομάστηκε αργότερα σε Μπαλέτο της Νέας Υόρκης και παρέμεινε ο πρωταρχικός φωτογράφος του για 20 χρόνια.
Οι φωτογραφίες που προέκυψαν από την προσωπική και επαγγελματική σχέση μεταξύ Lynes και Lincoln Kirstein θεωρούνται μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες μπαλέτου που έγιναν ποτέ. Ο Lynes ήταν παθιασμένος με την ομορφιά και τη φινέτσα και αποδείχθηκε εξαιρετικά επιδέξιος στο να αποτυπώνει τα σώματα των χορευτών ανάλογα με το φως και τον χώρο.
Την επόμενη χρονιά, ο Lynes προσκλήθηκε να συμμετάσχει στην έκθεση του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, Fantastic Art, Dada and Surrealism. Η σουρεαλιστική του φωτογραφία με τίτλο The Sleepwalker βρέθηκε ανάμεσα σε έργα καταξιωμένων καλλιτεχνών, όπως ο Σαλβαδόρ Ντάλι, ο Μαξ Ερνστ και ο Ρενέ Μαγκρίτ.
Ο Lynes ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι στον χώρο της φωτογραφίας της Νέας Υόρκης, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εμπορικά. Φωτογράφισε για διάσημα περιοδικά μόδας όπως η Vogue και το Harper's Bazaar και δημιούργησε διαφημιστικές καμπάνιες για το Barneys και τον Henri Bendel.
Ως φωτογράφος της Vogue, ο Lynes είχε την ευκαιρία να κάνει τα πορτρέτα πολλών συγγραφέων και καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένου του συγγραφέα / διασκεδαστή Kay Thompson (δημιουργού των παιδικών βιβλίων «Eloise») και του θεατρικού συγγραφέα Τένεσι Ουίλιαμς.
Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου καταστολής της ομοφυλοφιλίας, ο Lynes και οι ομοφυλόφιλοι φίλοι του δημιούργησαν μια κλειστή κοινότητα μέσα στην οποία θα μπορούσαν να εκφραστούν.
Η υποστήριξη από αυτή την κοινότητα επέτρεψε στον Lynes να διερευνήσει το ενδιαφέρον του για το αρσενικό γυμνό ως φωτογραφικό θέμα, κάτι που θεωρήθηκε ριζοσπαστικό, καθώς το γυναικείο σώμα ήταν γενικά το μόνο αποδεκτό θέμα στο γυμνό εκείνη την εποχή.
Ο Lynes είχε πλήρη επίγνωση του ρίσκου που έπαιρνε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και έλαβε μέτρα για την προστασία της ταυτότητας των ατόμων που έπαιρναν μέρος στις φωτογραφίσεις.
Έξω από τη σχετική ασφάλεια που του προσέφερε ο κοινωνικός του κύκλος στη Νέα Υόρκη, η χώρα δεν ήταν ασφαλές μέρος για να ζήσει κανείς ως ομοφυλόφιλος ή για να είναι αρσενικό γυμνό μοντέλο.
Ο Lynes και οι άνδρες που πόζαραν γι' αυτόν πήραν μεγάλο ρίσκο ώστε να κάνουν αυτές τις φωτογραφίες σε μια περίοδο που οι γκέι κινδύνευαν με φυλάκιση αλλά και απόρριψη από το σύνολο της κοινωνίας.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο Δρ Άλφρεντ Κίνσεϊ δούλευε πάνω στο βιβλίο του για το σεξουαλική συμπεριφορά του άντρα στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. Ο Κίνσεϊ βρισκόταν στη διαδικασία ίδρυσης του ερευνητικού του ινστιτούτου και ήθελε παραδείγματα αρσενικού γυμνού, ιδιαίτερα φωτογραφιών που ρίχνουν φως στον τρόπο ζωής των ομοφυλοφίλων.
Οι φωτογραφίες του Lynes ήταν ο λόγος που οι δύο άντρες ήρθαν σε επαφή. Ο Κίνσεϊ ήταν ένας βασικός υποστηρικτής του Lynes και οι δύο άνδρες συντόνισαν τη δωρεά πολλών από τις φωτογραφίες και τα αρνητικά του Lynes στο Ινστιτούτο Κίνσεϊ.
Η αποστολή φωτογραφιών και αρνητικών στην Ιντιάνα από τη Νέα Υόρκη ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη αφού εκείνη την εποχή ο νόμος απαγόρευε την αποστολή υλικού που θεωρείται άσεμνο μέσω της ταχυδρομικής υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι δύο άντρες έλαβαν ακραία μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι οι γυμνές φωτογραφίες τους δεν θα ταχυδρομηθούν οργανώνοντας πολυάριθμες διαδρομές μεταξύ χωρών. Η μεταφορά φωτογραφιών στην Ιντιάνα ήταν επιτυχής και η κληρονομιά και η δουλειά του Lynes διατηρήθηκαν στο Ινστιτούτο Κίνσεϊ για σχεδόν 70 χρόνια.
Τον Μάιο του 1955 ο Lynes διαγνώστηκε με καρκίνο στους πνεύμονες. Έκλεισε το στούντιό του και οι φήμες λένε πως κατέστρεψε πολλές φωτογραφίες αλλά και αρνητικά, ειδικά των ανδρικών γυμνών. -Ν.Γ.
σχόλια