Οι wire photographers, όπως αποκαλούνται οι φωτογράφοι των πρακτορείων, είναι οι φωτογράφοι που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή των γεγονότων. Περνούν ολόκληρες εβδομάδες μακριά από το σπίτι τους, κυνηγώντας γεγονότα και περιστατικά σε όλο τον κόσμο, καλύπτοντας σημαντικές ή ασήμαντες ιστορίες από τα εγκαίνια μιας έκθεσης έως μια μεγάλη φυσική καταστροφή ή μια πολεμική σύρραξη. Τέτοιες ήταν οι περιπτώσεις των βραβευμένων φωτογράφων τα προηγούμενα χρόνια, αλλά τα πράγματα φέτος είναι διαφορετικά. Το γεγονός ότι πολλοί δημοσιογράφοι και φωτογράφοι υπήρξαν θύματα στον πόλεμο της Συρίας, μείωσε σημαντικά την παρουσία επαγγελματιών που συνήθως καλύπτουν ανάλογες περιπτώσεις κι έτσι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αναγκάστηκαν να στηριχθούν, όσο ποτέ άλλοτε σε άλλες πηγές. Η εικόνα του πολέμου έγινε ένα μείγμα από κυβερνητικές και αντικαθεστωτικές πηγές, αλλά και από ανεξάρτητους φωτογράφους που τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία εμπειρία από ρεπορτάζ. Ιατρικό προσωπικό, συνεργεία διάσωσης, ακόμα και δάσκαλοι έγιναν πομποί πληροφοριών μέσω του Facebook, του Twitter, του YouTube και του WhatsApp, ενώ κάποια πρακτορεία, προσέλαβαν ντόπιους για να αποκτήσουν μια εικόνα της κατάστασης.
Το ΤΙΜΕ έχει πολλές φορές αναδείξει τέτοιους φωτογράφους που δουλεύουν νυχθημερόν για να αποτυπώσουν αυτή τη βίαιη σύρραξη. Παίρνοντας πολύ μεγάλα ρίσκα, αλλά και υποφέροντας τις δικές τους προσωπικές απώλειες, καταγράφουν τις εικόνες που βλέπουμε στα διεθνή μέσα. Η δουλειά τους είναι ιστορική. Οι φωτογραφίες τους αποτελούν πειστήρια. Ανάμεσα σ' αυτούς τους είναι ο Mohammed Badra, ένας φωτογράφος του European Pressphoto Agency με έδρα τη Ντούμα, ένα προάστιο της Δαμασκού που έχει περάσει στον έλεγχο των ανταρτών. Φέτος,ο Βadra ανακυρήχθηκε φωτογράφος της χρονιάς- θέση που πέρισυ την κατείχε ο Έλληνας Άγγελος Τζωρτζίνης.
O 26χρονος Badra, ζει εγκλωβισμένος στη γενέτειρα του που πολιορκείται από την Συριακή κυβέρνηση. Όταν η κατάσταση το επιτρέπει, καλύπτει και γειτονικές περιοχές που ελέγχονται από την αντίσταση. Με μια οικογένεια τραυματισμένη από τον πόλεμο, έχει γίνει μάρτυρας των αγριοτήτων και των φρικτών συνεπειών του στη ζωή της περιοχής. Για το αίσθημα που αποπνέει και τη σημασία της δουλειάς του, για τα προσόντα του και την αφοσίωση του παρ' όλες τις δυσκολίες, ο Mohammed Badra είναι η επιλογή του TIME για τον τίτλο του Wire Photographer του 2016.
Ο Badra γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ντούμα ένα προάστιο 20 λεπτά έξω από τη Δαμασκό, εν καιρώ ειρήνης. Το 2009 ξεκίνησε τις σπουδές του στην αρχιτεκτονική -αυτό ήταν το όνειρό του- μα τις εγκατέλειψε δύο χρόνια αργότερα, όταν αυτό που ξεκίνησε ως επανάσταση εξελίχθηκε σε ανοιχτή σύρραξη. Οι φίλοι του συλλαμβάνονταν χωρίς λόγο και ο θάνατος ήταν πλέον μια καθημερινότητα. Ο Badra ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 2012, όταν έγινε ανταποκριτής για τη Συριακή Αραβική Ερυθρά Ημισελήνο (Syrian Arab Red Crescen). Στην αρχή φωτογράφιζε τα κατεστραμμένα κτήρια και τις αγορές, ενώ μετά από λίγο φωτογράφιζε στο ιατρικό κέντρο της ομάδας, τις επιχειρήσεις διάσωσης και αλλού. Τον επόμενο χρόνο αρχίζει τη συνεργασία του με το Reuters, ενώ από το 2015 συνεργάζεται με το EPA.
Τον ενδιαφέρει κυρίως η ανθρώπινη πλευρά του πολέμου. «Προσπαθώ να εστιάσω στους πολίτες και σε μικρές ανθρώπινες λεπτομέρειες», λέει ο Badra. Επικεντρώνεται επίσης και στα μικρά θύματα αυτού του πολέμου. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη υπολογίζεται ότι περίπου 500.000 παιδιά ζουν σε 16 περιοχές σε ολόκληρη τη Συρία που βρίσκονται σε καθεστώς πολιορκίας. Ο φωτογράφος πέρασε αρκετό χρόνο σ' ένα υπόγειο πάρκο διασκέδασης όπου δεκάδες παιδιά τραγουδούν και παίζουν, αλλά και μέσα σε κατεστραμμένα σχολεία και νοσοκομεία όπου μετά από αεροπορικές επιθέσεις βρίσκονται ζαλισμένα, τραυματισμένα ή και νεκρά. «Τα παιδιά βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση: δεν έχουν μέλλον, δεν έχουν παρόν, παρά μόνο παρελθόν γεμάτο από αίμα και βόμβες», λέει ο Badra. «Όταν δω ένα παιδί που χαμογελάει μου φαίνεται σπουδαίο. Είναι μια πολύτιμη εικόνα και με κάνει να χαμογελάω κι εγώ».
Ο Badra, θυμάται αρκετές στιγμές όπου δυσκολεύτηκε συναισθηματικά να καταγράψει αυτό που έβλεπε και άκουγε όπως στη περίπτωση του νεαρού αγοριού που σκοτώθηκε σε έναν βομβαρδισμό ή του γείτονά του, που το σπίτι του κάηκε μετά από αεροδρομική επίθεση και προσπάθησε να σβήσει τη φωτιά με φλιτζάνια νερό ή τον άνθρωπο που έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια και το ιατρικό προσωπικό δεν είχε αρκετό φάρμακο για τη θεραπεία.
