Skid Row: Το χωνευτήρι των φτωχών και εξαθλιωμένων στην καρδιά του Λος Άντζελες. Μακριά από τα φώτα της διάσημης μητρόπολης, στην «πιο διάσημη γειτονιά αστέγων του κόσμου» ή στον «παράδεισο του γκέτο» όπως αρκετοί την αποκαλούν, σε μια περιοχή όπου σύμφωνα με την καταγραφή πληθυσμού του 2014 ζούσαν 17.740 άνθρωποι από τους 52.400 που ζουν στο κέντρο του Λος Άντζελες, και από αυτούς υπολογίζεται ότι 3.000-6.000 είναι άστεγοι, στο μέρος και στους ανθρώπους που έχουν χαρακτηριστεί ως «πρόβλημα», ως «εμπόδιο για την αναβάθμιση της μητρόπολης», έχει επικεντρωθεί ένας λογαριασμός στο Instagram με το όνομα Suitcase Joe.
Ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τον λογαριασμό αρνήθηκε να μοιραστεί με το LIFO.gr στοιχεία για την πραγματική του ταυτότητα, στην ψηφιακή συνομιλία που είχαμε μαζί του. Ίσως όμως να μην έχει καμία σημασία να μάθουμε ποιος ή ποια κρύβεται πίσω από αυτές τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Αυτό που μετράει είναι το μήνυμα που θέλει να στείλει: «Αυτό που θα ήθελα να φτάσει στους ανθρώπους που τις βλέπουν είναι ότι οι άνθρωποι που ζουν στους δρόμους, παρά τα προβλήματα που τους οδήγησαν εκεί, παραμένουν άνθρωποι».
«Θέλω να ξέρετε ότι οι άνθρωποι που ζουν στους δρόμους, παρά τα προβλήματά τους, παραμένουν άνθρωποι»
— Πες μας λίγα πράγματα για εσένα και το οικογενειακό σου background.
Πολλοί άνθρωποι θέλουν να μάθουν σχετικά με εμένα και το background μου, όμως δεν το θεωρώ σημαντικό. Αυτό που είναι σημαντικό είναι οι άνθρωποι των φωτογραφιών μου και οι ιστορίες τους. Υπάρχουν όλα τα είδη υπέροχων ανθρώπων στο Skid Row, όπως υπάρχουν δολοφόνοι και βίαιοι εγκληματίες. Η ανωνυμία μού εξασφαλίζει όχι μόνο το να μένω συγκεντρωμένος στους ανθρώπους και τις ιστορίες τους, αλλά και ασφάλεια.
— Πώς σου ήρθε η ιδέα να φωτογραφίσεις τους ανθρώπους του Skid Row;
Για χρόνια ήθελα να βρεθώ στο Skid Row και με σκεφτόμουν ως κάποιον που φωτογραφίζει όλα όσα συμβαίνουν στην περιοχή. Είχα μια ιδέα για το πώς οι φωτογραφίες θα έπρεπε να είναι, όμως αυτή η ιδέα δεν υλοποιήθηκε μέχρι που ξεκίνησα να φωτογραφίζω στην περιοχή και συνειδητοποίησα ότι ήμουν αυτός που φωτογραφίζει στην περιοχή με αυτόν τον τρόπο.
— Πες μας για την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή σου εκεί.
Δεν μου έχουν συμβεί πολλά κακά πράγματα για μεγάλο χρονικό διάστημα που φωτογραφίζω στο Skid Row. Ειλικρινά μου αρέσουν οι άνθρωποι της περιοχής, απολαμβάνω να κάνω καινούριους φίλους και πιστεύω ότι η ειλικρίνεια που δείχνω απέναντι σε αυτούς είναι αμοιβαία.
Όμως έγινα μάρτυρας της πτώσης μιας γυναίκας στο έδαφος από ύψος 60 πόδια. Συνέβη σε ένα από τα προάστια του Skid Row όπου βρισκόμουν μαζί με έναν καλό μου φίλο. Συνέβη χωρίς να το καταλάβω. Αυτό που με ανησύχησε περισσότερο δεν ήταν ο φρικτός τρόπος που πέθανε, αλλά το πόσο θλιμμένη και μόνη θα πρέπει να αισθανόταν καθώς έπεφτε στο έδαφος. Αυτή η σκηνή με κυνηγούσε για μέρες.
— Πιστεύεις ότι ένας φωτογράφος έχει κάποια υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία;
Όχι, όμως είμαι ευγνώμων για το γεγονός ότι κάποιοι από εμάς έχουν συναίσθηση του τι κάνουν. Αγαπώ επίσης τα φωτορεπορτάζ. Υπάρχουν κάποιοι εξαιρετικοί φωτορεπόρτερ που δεν βγάζουν απλά καλές φωτογραφίες, αλλά καταγράφουν την ιστορία. Υπάρχουν όλα τα είδη των καλλιτεχνικών φορμών, ακόμα και μέσα στη φωτογραφία, και είναι στο χέρι του καλλιτέχνη το τι θέλει να κάνει με αυτές.
— Έχεις βρεθεί ποτέ σε κίνδυνο στους δρόμους του Skid Row;
Όχι σε μεγάλο κίνδυνο, ώστε να απειληθεί η ζωή μου, αν και είναι πολύ πιθανόν να συμβεί σε αυτό το μέρος. Εμπιστεύομαι το ένστικτό μου αρκετά. Κάποιες μέρες μου λέει να μην κατέβω σε κάποιο συγκεκριμένο δρόμο και άλλες μου λέει ότι είναι η ώρα να πάω εκεί. Πάντα ακούω το ένστικτο μου.
— Ποιος είναι ο ιδανικός θεατής της δουλειάς σου;
Δεν έχω το έχω σκεφτεί ποτέ. Δεν έχω κάποιον ιδανικό θεατή. Ελπίζω ότι τα θέματα των φωτογραφιών μου θα μπορούσαν να φτάσουν σε όλων των ειδών τους ανθρώπους και ίσως όλοι αισθανθούν και δουν κάτι διαφορετικό εξαιτίας τους.
— Πες μας για τους αγαπημένους σου φωτογράφους και πώς έχουν επηρεάσει την δουλειά σου.
Μια από της αγαπημένες μου φωτογράφους είναι η Vivian Maier, η οποία είχε μια εκπληκτική ματιά στη φωτογραφία δρόμου. Οι ιστορίες της είναι εξίσου συναρπαστικές. Είμαι μεγάλος θαυμαστής του φωτογράφου δρόμου Estevan Oriol. Είναι ικανός να δώσει στον κόσμο μια μοναδική στο είδος ματιά της κουλτούρας των δρόμων του Λος Άντζελες. Είμαι επίσης θαυμαστής των Bruce Davidson, Bruce Gilden, Eddie Adams, Martha Cooper και Polaroid Kid. Υπάρχουν και άλλοι που δεν μπορώ να σκεφτώ αυτήν τη στιγμή.
— Για κάποιον που επισκέπτεται το LA και έχει στην διάθεση του μόνο 24 ώρες τι θα του πρότεινες να κάνει;
Εάν είχες μόνο μια μέρα στο LA αυτό που θα σου πρότεινα είναι να πας στο Los Angeles County Museum of Art. Μπορείς να περάσεις όλη την ημέρα σου μέσα σε αυτό. Ή νοίκιασε ένα ποδήλατο, πάρε την κάμερα και ξεκίνα την εξερεύνηση.
— Τι είναι ευτυχία για εσένα;
Να είμαι αποκομμένος από τον εαυτό μου.
Info
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση των φωτογραφιών χωρίς την άδεια του φωτογράφου.
σχόλια