Από το 2011 που διαλύθηκαν επίσημα οι REM, ο Μάικλ Στάιπ έχει αφοσιωθεί πλήρως στις εικαστικές αναζητήσεις του και ειδικά στην φωτογραφία, με την οποία ασχολείται καθημερινά είτε στα ταξίδια του είτε στο καθημερινό του πρόγραμμα στο στούντιο του στη Νέα Υόρκη όπου συζεί με τον εδώ και πολλά χρόνια σύντροφό του, Τομά Ντοζόλ, επίσης φωτογράφο.
Ο 59χρονος (πρώην) ροκ σταρ παρουσίασε πριν μερικές μέρες το νέο του φωτογραφικό βιβλίο, δεύτερο σε μια σειρά συνεργασιών με άλλους επιφανείς δημιουργούς. Το πρώτο, που είχε τίτλο απλά "Volume 1", και πραγματοποιήθηκε με την συνδρομή του εικαστικού Τζόναθαν Μπέργκερ, κυκλοφόρησε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς.
Το βιβλίο που κυκλοφορεί αυτές μέρες και όπως δηλώνει ο τίτλος του ("Our Interference Times: A Visual Record") αποτελεί μια απόπειρα του Στάιπ να καταγράψει με την ψηφιακή του φωτογραφική κάμερα τους «καιρούς παρεμβολής» που ζούμε, δημιουργήθηκε μαζί με τον διάσημο συγγραφέα (αλλά και εικαστικό επίσης, εδώ και χρόνια), Ντάγκλας Κόπλαντ. Μιλώντας στον Guardian για το νέο του αυτό πρότζεκτ, ο Στάιπ μίλησε για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται εικαστικά αυτή την περίεργη, διαδραστική σχέση ανάμεσα στις παλιές αναλογικές ζωές μας και τις νέες ψηφιακές, και σχολίασε κάποιες από τις φωτογραφίες (συχνά πρόκειται για φωτογραφίες φωτογραφιών) που περιλαμβάνονται στην έκδοση. Όπου αναφέρεται "Athens" στον τίτλο της φωτογραφίας, πρόκειται φυσικά για την πατρίδα των REM, την Αθήνα της Τζόρτζια.
Dad, 1st Grade, First Day of School, & Duchamp Books
«Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου την πρώτη μέρα που πήγε σχολείο. Κοίτα το χεράκι του που εξέχει. Είναι φανερό νομίζω ότι έχω πάρει και τι κούτελο και τα πόδια του...Το βιβλίο δίπλα λέγεται «Ο Marcel Duchamp στα 85» παρότι πέθανε στα 83, στην ίδια ηλικία που πέθανε κι ο πατέρας μου. Κατά συνέπεια, κανείς τους δεν έφτασε στα 85, αλλά δεν σκεφτόμουν αυτό όταν τράβηξα την φωτογραφία. Μετά το πρόσεξα, όπως και τις νεκρές παπαρούνες πάνω αριστερά. Τον αγαπώ πολύ τον μπαμπά μου».
Passport Photos, Screen, Berlin
«Αυτές είναι φωτογραφίες διαβατηρίου από το 1987 και τις τράβηξα από την οθόνη υπολογιστή. Ήμουν ένας όμορφος νεαρός άντρας αλλά δεν το ήξερα. Η υφή αυτής της εικόνας αντιπροσωπεύει την αποτυχία του αναλογικού να συντεθεί με το ψηφιακό και να αποκτήσουν μαζί νόημα – είναι σα να μην μιλιούνται τα δύο συστήματα».
Digital Clock Radio Replica in Cardboard, from Zoetrope Magazine, Studio, NYC
«Ο Ντάγκλας Κόπλαντ μου έμαθε να φτιάχνω μοντέλα αντικειμένων σε φυσική κλίμακα, όπως αυτά τα χαρτόκουτα που χρησιμοποίησα για να φτιάξω ένα αντίγραφο του πρώτου ψηφιακού ξυπνητηριού που είχα ποτέ και έπαιζε ραδιόφωνο. Μ΄ αυτό ξυπνούσα όταν ήμουν έφηβος. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που συναντήθηκε το αναλογικό (η μουσική στο ραδιόφωνο) με το ψηφιακό (το ρολόι). Ήταν το παν για μένα».
Bowie With Winston Feet, Athens
«Αυτά είναι περιοδικά που έχω κρατήσει από την εφηβεία μου. Έβγαζαν τότε ολόκληρο τεύχος αφιερωμένο αποκλειστικά σε ένα γκρουπ ή σε έναν καλλιτέχνη, όπως εδώ στον Bowie, τον 'πανσεξουαλικό χαμαιλέοντα'. Τέλειο, δεν είναι;».
Tate, Still from Tate Dance, Studio, NYC
«Ο Tate είναι χορευτής και εικαστικός. Όπως μπορεί να δει κανείς στο κάτω μέρος της εικόνας, είναι μια φωτογραφία που τράβηξα από το λάπτοπ ενώ παίζει μια performance του».
Self Portrait Waking Up, App, Athens
Fotoautomat, Arles
«Ένας θάλαμος αυτόματων φωτογραφιών στο Αρλ της Γαλλίας. Μοιάζει τόσο παλιομοδίτικο... Το θέμα με την ψηφιακή τεχνολογία – και τα social media φυσικά – είναι ότι έχει αλλάξει εντελώς τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, και κατά συνέπεια, αλλάζει και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις ζωές μας ως προβολές του εαυτού μας που στέλνουμε στον κόσμο και μετά μας επιστρέφονται μέσω σχολίων και likes».
σχόλια