Στην μεγάλη καλλιτεχνική του πορεία, ο απόλυτος σταρ του σουρεαλισμού, ο Σαλβαντόρ Νταλί είχε περισσότερες από τις αναμενόμενες για έναν καλλιτέχνη, εμμονές. Οι δύο απ' αυτές - ο γνωστός πίνακας του Βερμέερ "Η δαντελοπλέχτρα" και τα κέρατα του ρινόκερου συνδυάστηκαν σε μία μόνο μέρα στο ζωολογικό κήπο Vincennes στο Παρίσι. Η ψύχωση του Νταλί με τον συγκεκριμένο πίνακα του Βερμέερ ξεκίνησε στα 9 του χρόνια όταν τον πρωτοείδε και από τότε έγινε "απολύτως εμμονικός με έναν πραγματικά έξαλλο τρόπο".
Το 1954 ο ζωγράφος προγραμμάτισε μία ιδιωτική επίσκεψη στο μουσείο του Λούβρου όπου μέσα σε μία ώρα θα προσπαθούσε να αντιγράψει τον πίνακα. Όταν η μία ώρα που του αναλογούσε πέρασε, διαπιστώθηκε ότι ο Νταλί δεν είχε ζωγραφίσει τη γυναίκα του πίνακα αλλά τα κέρατα ενός ρινόκερου.
Την επόμενη χρονιά κουβάλησε πολλά αντίγραφα και αφίσες του πίνακα στο ζωολογικό κήπο όπου και ζωγράφισε σκαρφαλωμένος σε ένα καρότσι πάνω από την περίφραξη έναν τυχερό ρινόκερο που τον έλεγαν François.
Με ένα κομμάτι ψωμιούνα ισορροπεί στο κεφάλι του ο Νταλί ζωγράφισε μια μελέτη των κεράτων του ρινόκερου, τα οποία διαμορφώνονται σύμφωνα με τις αρχές της λογαριθμικής σπείρας- κάτι που για τον Νταλί ήταν μια μορφή θείας, φυσικής τελειότητας, η οποία απηχούσε την τελειότητα που έβρισκε και στον πίνακα του Βερμέερ.
Οι βοηθοί του Νταλί κουνούσαν προκλητικά μία αφίσα της " Δαντελοπλέχτρας" προσπαθώντας να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του ρινόκερου, ελπίζοντας ότι το θηρίο θα επιτεθεί και θα τρυπήσει το αριστούργημα με το κέρατο του.
Τελικά ο François που μάλλον δεν συμμεριζόταν τα καλλιτεχνικά γούστα του Νταλί αδιαφόρησε για τη πρόκληση και ανάγκασε τον μεγάλο ζωγράφο να αναλάβει δράση καρφώνοντας με ένα μεγάλο κοντάρι το έργο.
σχόλια