Η ταινία με τίτλο "Koudelka Shooting Holy Land", που έχει κάνει τον γύρο του κόσμου τα τελευταία τρία χρόνια αλλά μπορεί κανείς πλέον να παρακολουθήσει την φετινή «αναθεωρημένη» εκδοχή της «νοικιάζοντάς» την στο Vimeo, γυρίστηκε από τον Ισραηλινό βοηθό του Κουντέλκα, Γκιλάντ Μπαράμ κατά τη διάρκεια πολλών μακράς διάρκειας επισκέψεων τους στην περιοχή ανάμεσα στο 2008 και στο 2012, καθώς ο φωτογράφος συγκέντρωνε υλικό για το βιβλίο Wall: Israeli and Palestinian Landscape (Τείχος: Ισραηλινό και Παλαιστινιακό Τοπίο).
Σε μια σκηνή, η κάμερα ακολουθεί τον Κουντέλκα καθώς εισέρχεται σε μια ψεύτικη αραβική πόλη, στημένη από τον ισραηλινό στρατό για ασκήσεις πολεμικής τακτικής, τόσο ρεαλιστική ώστε συμμετέχουν ακόμα και ηθοποιοί οι οποίοι πληρώνονται για να παριστάνουν τους μανάβηδες στην «αγορά» της. Σε μια άλλη σκηνή, ο θεατής παρατηρεί μαζί με τον Κουντέλκα ένα ξεναγό στη Χεβρώνα, στη Δυτική Όχθη, ο οποίος λέει σ΄ ένα γκρουπ τουριστών ότι ενώ οι ίδιοι και οι Εβραίοι άποικοι μπορούν να περπατάνε ελεύθερα πάνω-κάτω σ΄ έναν συγκεκριμένο δρόμο, οι Παλαιστίνιοι μπορούν να πάνε μόνο μέχρι «εκείνη την πόρτα».
«Μεγαλώνοντας στην Τσεχοσλοβακία, μαθαίνεις να προσέχεις πάντα ποιος είναι δίπλα σου, επειδή μπορεί να ανήκει στη μυστική αστυνομία», λέει στον Guardian o διάσημος φωτογράφος, σημειώνοντας επίσης ότι αρχικά δεν ήθελε να δουλέψει στο Ισραήλ, ανησυχώντας ότι θα «μπλέξει συναισθηματικά» - μάλιστα πλήρωσε ο ίδιος για το πρώτο του αναγνωριστικό ταξίδι στην περιοχή. Ακολούθως όμως άρχισε να ενδιαφέρεται έντονα για το φοβερό τείχος που έχτισε το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη, καθώς του θύμισε την ζωή πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα.
Μόνο αφού ενέκρινε μετά από αυστηρό έλεγχο, τους χορηγούς για το πρότζεκτ, συμφώνησε τελικά να ξεκινήσει το οδοιπορικό του στα κατεχόμενα. Αρνήθηκε επίσης κάθε υπόδειξη σχετικά με ποιους έπρεπε να μιλήσει, προτιμώντας να ανακαλύψει την περιοχή με τους δικούς του όρους. «Όταν μου πρότειναν να συναντήσω έναν ραβίνο και κάποιους ιστορικούς, τους είπα ευχαριστώ, αλλά όχι».
Ο Γιόζεφ Κουντέλκα είχε ήδη κλείσει τα 70 όταν ξεκίνησε το πρότζεκτ, δούλεψε όμως ακαταπόνητα, περπατώντας ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια κατά μήκος και των δύο πλευρών του τείχους, μιλώντας με περαστικούς και φωτογραφίζοντας το δυστοπικό και συγχρόνως υποβλητικό τοπίο.
«Αυτό που θες είναι να τα δεις όλα, όσες περισσότερες φορές γίνεται, να ανακαλύψεις εκείνο το μέρος που πιστεύεις ότι σε περιμένει η φωτογραφία, και μετά μέσα από τα διάφορα στιγμιότυπα, να χτίσεις ένα μωσαϊκό που να δηλώνει κάτι συγκεκριμένο», εξηγεί ο φωτογράφος, που στις 10 Ιανουαρίου θα κλείσει αισίως τα 82.
Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, ο Κουντέλκα χρησιμοποιεί πανοραμική κάμερα, φωτογραφίζοντας κυρίως ακατοίκητα τοπία, που όμως έχουν διαμορφωθεί – ή ερειπωθεί – εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας. Πιστεύει ότι το κοινό πρέπει να δίνει τις δικές του προσωπικές ερμηνείες, οι πανοραμικές εικόνες του από την Δυτική Όχθη μοιάζουν αναντίρρητα επιβλητικές αλλά και ζοφερές.
«Η φωτογραφία είναι τόσο εύκολη», λέει. «Απλά πατάς το κουμπί. Η φωτογραφία όμως είναι επίσης και τόσο δύσκολη. Υπάρχουν κάποιοι φωτογράφοι, λίγοι, που διαθέτουν όραμα. Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που διαθέτουν ένα κάποιο ύφος. Τι είναι το όραμα; Πιστεύω ότι έχει να κάνει με το πού γεννήθηκες, πώς μεγάλωσες, τι σου συνέβη, και πώς τελικά κατέληξες σε κάποιο σημείο. Το ύφος μπορείς να το αντιγράψεις πολύ εύκολα. Το όραμα πάλι, όχι πραγματικά».
Με στοιχεία από τον Guardian
σχόλια