FacebookTwitter Gobelin , 2008. Ο Rubi Lebovitch είναι ένας Ισραηλινός φωτογράφος, που ενδιαφέρεται για τη μάταιη, διεστραμμένη και λίγο κυνικά κωμική καθημερινή οικογενειακή ζωή, Το βιβλίο του Home Sweet Home εκδόθηκε από τον οίκο Daylight τον Απρίλιο. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
Ο φωτογράφος Rubi Lebovitch δημιούργησε ένα νέο είδος στοιχειωμένου σπιτιού: σπίτια που μοιάζουν απλά και φυσιολογικά αλλά τα λουλούδια πεθαίνουν, κάποια άλλα έχουν βγεί από τις γλάστρες τους και οι άνθρωποι βάζουν τα χέρια τους στη τοστιέρα...
FacebookTwitter Spaghetti, 2009. Οι σκηνές μπορούν να μοιραστούν σε δύο κατηγορίες; “στα άψυχα αντικείμενα και στα ανθρώπινα σενάρια” λέει ο Lebovitch. “Και οι δύο κατηγορίες χαρακτηρίζονται από μυστήριο, ασάφεια και παραλογισμό...Κοσμικά αντικείμενα και οικιακοί χώροι μεταμορφώνονται σε κάτι περίεργο και παράξενο. Όπως στη σουρεαλιστική ζωγραφική, δημιουργείται μία καινούργια και απίστευτη πραγματικότητα”. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Newspapers, 2015. Μετά από μία όλο και περισσότερο οικιακή ζωή και από τη στγμή που έγινε πατέρας διδύμων ο Rubi Lebovitch συνειδητοποίησε ότι εστιάζει περισσότερο στο σπίτι. Λέει ότι βλέποντας τα παιδιά του να χρησιμοποιούν καθημερινά οικιακά αντικείμενα με νέους τρόπους άνοιξε το μυαλό του σε καινούργιες δυνατότητες. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Plant 2008. Ο Lebovitch ήταν αρχικά φωτογράφος του δρόμου, φωτογραφίζοντας μπανάλ και αστείες λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής, όπως έκανε στις σειρές B-side και Threshold. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Keys, 2009. Γράφοντας ένα δοκίμιο στο βιβλίο, ο Eran Bar-Gil λέει: “Τα κλειδιά όπως τα δαχτυλίδια των δέντρων αποκαλύπτουν τον χρόνο. Αποκαλύπτουν το χρόνο που αυτός ο άνθρωπος στέκεται σ΄αυτό το σπίτι. Το ξέρουμε ακόμα κι αν δεν τον βλέπουμε ότι είναι αποκαρδιωμένος”. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Toaster, 2014. Εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει ασφάλεια και ασφάλεια, παραμονεύει ο θάνατος και η αμηχανία. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Iron, 2015. “Κάποιες φορές οι φωτογραφίες μου μοιάζουν με ψευδαίσθηση σε ένα θέατρο του παραλόγου” λέει ο Lebovitch αναφερόμενος σε ένα δράμα μεσαιωνικού στυλ όπου οι χαρακτήρες ζουν μία μάταιη ζωή ή βρίσκονται στο έλεος αόρατων δυνάμεων. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Sofa, 2011. “Οι σκηνές που απεικονίζονται στις φωτογραφίες τονίζουν αυτό που συνήθως μένει κρυφό : η καταπιεσμένη , η οποία δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή με άλλο τρόπο”. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter TV, 2015. Και συνεχίζει: “Το άγχος που αυτές οι σκηνές προκαλούν, υπονομεύει την ηρεμία και την ασφάλεια που συνήθως συνδέονται με την έννοια του σπιτιου”. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Plant 2008. Ο Lebovitch ήταν αρχικά φωτογράφος του δρόμου, φωτογραφίζοντας μπανάλ και αστείες λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής, όπως έκανε στις σειρές B-side και Threshold. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Light, 2011. Όπως λέει η Crista Dix σε ένα άλλο δοκίμιο: “Το όραμά του για το σπίτι είναι ελαφρώς λοξό , σε κάθε εικόνα κάτι είναι μισάνοιχτο . Το ως κρατάμε τα κλειδιά μας, πώς έχουμε κρεμάσει τις φωτογραφίες μας, πώς τα φυτά μας είναι τοποθετημένα σε γλάστρες, ακόμα και ο τρόπος που οργανώνουμε το γκαράζ μας. Το πιο απλό αντικείμενο γίνεται Η απλούστερη των αντικειμένων γίνεται τροφή για σατυρική”. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Books, 2010. Λέει ότι επιτρέπει τα αντικείμενα στις φωτογραφίες να δυναμώσουν και να ξεπεράσουν την πραγματικότητα ... Ως εκ τούτου, γίνονται το κέντρο της εξουσίας, τονίζοντας τη μοναξιά και το κενό. Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
FacebookTwitter Wool, 2009. “Η ανησυχία που χαρακτηρίζει τη δουλειά μου συνδέεται με την αντίληψη του Φρόυντ για το μη-οικείο, η οποία εντοπίζει τις αρχές του φόβου στο φιλόξενο και οικείο” εξηγεί ο ίδιος.Φωτογραφία: Rubi Lebovitch
