Την άνοιξη του 1934, ένας νεαρός που ήθελε να γίνει συγγραφέας έκανε οτοστόπ και ταξίδεψε 2.000 μίλια από τη Μινεσότα στη Φλόριντα, για να συναντήσει το είδωλό του, τον Ερνεστ Χέμινγουέι.
Λίγο νωρίτερα, είχε διαβάσει μια ιστορία του Χέμινγουέι στο Κοσμοπόλιταν , η οποία έχει τίτλο "One Trip Across." Αυτή η σύντομη ιστορία, έγινε αργότερα μέρος της τέταρτης νουβέλας του συγγραφέα, «To Have and Have Not».
Ο εικοσιδυάχρονος Αρνολντ Σάμιουελσον, ταξίδεψε για να φτάσει στο Κι Γουέστ με οτοστόπ, πέρασε απίστευτη ταλαιπωρία, συνελήφθη γιατί κοιμόταν στο δρόμο, φυλακίστηκε, αλλά δε το έβαλε κάτω. «Κάθε βράδι με μάζευε η αστυνομία και κοιμόμουν στη φυλακή και κάθε πρωί με άφηναν».
Οταν βρήκε το σπίτι του Χέμινγουέι, του άνοιξε ο ίδιος ο συγγραφέας, και τον κοίταξε διερευνητικά. " Δε θυμόμουν τι ήθελα να του πω", λέει ο Σάμιουελσον, "και έτσι, κοιταζόμασταν αμίλητοι. Δεν είχα να πω τίποτα. Είχα ξεχάσει το λόγο που είχα προετοιμάσει.
Ο Χέμινγουέι ήταν ένας ψηλός άντρας που στεκόταν στην πόρτα και είχε σκύψει ελαφρά προς τα εμπρός με την ενστικτώδη ισορροπία ενός μαχητή όταν είναι έτοιμος να χτυπήσει. "Τι θέλεις;", τον ρώτησε ο Χέμινγουέι. Μετά από μια δύσκολη στιγμή, ο Σάμιουελσον του εξήγησε ότι είχε φτάσει με οτοστόπ από τη Μινεάπολη "Διάβασα», του είπε ο Σάμιουελσον "την ιστορία σας στο Κοσμοπόλιταν . Μου άρεσε τόσο πολύ που ήρθα για να μπορέσω να σας συναντήσω και να μιλήσουμε".
Ο Χέμινγουεϊ φάνηκε να χαλαρώνει και μου είπε να τον επισκεφθώ το επόμενο απόγευμα. Μετά από άλλη μια νύχτα στη φυλακή, ο Σάμιουελσον επέστρεψε στο σπίτι και βρήκε τον Χέμινγουέι να κάθεται στη σκιά στη βόρεια βεράντα του σπιτιού του, φορώντας χακί παντελόνι και παντόφλες.
Κρατούσε ένα ποτήρι ουίσκι και τους New York Times. Οι δύο άνδρες άρχισαν να μιλάνε. Καθισμένος εκεί, στη βεράντα, ο Σάμιουελσον αισθανόταν ότι ο Χέμινγουεϊ τον κρατούσε σε απόσταση ασφαλείας. « Ησουν στο σπίτι του, αλλά αισθανόσουν ότι είσαι έξω από αυτό».
Αρχισαν μιλώντας για την ιστορία στο Κοσμοπόλιταν και ο Σάμιουελσον του ανέφερε τις αποτυχημένες προσπάθειές του να γράψει.
Ο Χέμινγουέι άρχισε να μου δίνει συμβουλές: "Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα για τη συγγραφή είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να γράφεις πολύ μονομιάς. Να μη νιώθεις ότι έχεις ξεφουσκώσει. Άφησε λίγο και για την επόμενη ημέρα. Μόλις φτάσεις σε ένα ενδιαφέρον σημείο και ξέρεις τι θα συμβεί παρακάτω σταμάτα. Σταμάτα να το σκέφτεσαι και άφησέ το να «αναπνεύσει». Αφησε το υποσυνείδητο να κάνει τη δουλειά του. Την επόμενη μέρα μόλις ξυπνήσεις και είσαι φρέσκος, ξαναγράψε αυτά που είχες γράψει την προηγούμενη μέρα. Μόλις φτάσεις στο επόμενο ενδιαφέρον σημείο του βιβλίου σου, σταμάτα ξανά. Ετσι η διαδικασία της γραφής αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσο προχωράς. Να αποφεύγεις να συγκρίνεις τους σύγχρονους συγγραφείς με τους νεκρούς συγγραφείς των οποίων το έργο έχει δοκιμαστεί στο χρόνο".
Κατόπιν με ρώτησε ποιοί συγγραφείς μου αρέσουν. Του είπα ότι μου αρέσουν ο Στίβενσον και το Θορό. "Εχεις διαβάσει το Πόλεμος και Ειρήνη;" Του απάντησα, όχι. "Είναι ένα καταραμένα καλό βιβλίο. Πρέπει να το διαβάσεις. Πάμε στο γραφείο μου να σου γράψω μια λίστα με τα βιβλία που πρέπει να διαβάσεις".
Και του έδωσε αυτή:
"The Blue Hotel" by Stephen Crane
"The Open Boat" by Stephen Crane
Madame Bovary by Gustave Flaubert
Dubliners by James Joyce
The Red and the Black by Stendhal
Of Human Bondage by Somerset Maugham
Anna Karenina by Leo Tolstoy
War and Peace by Leo Tolstoy
Buddenbrooks by Thomas Mann
Hail and Farewell by George Moore
The Brothers Karamazov by Fyodor Dostoyevsky
The Oxford Book of English Verse
The Enormous Room by E.E. Cummings
Wuthering Heights by Emily Bronte
Far Away and Long Ago by W.H. Hudson
The American by Henry James
Ο Χέμινγουεϊ κατόπιν, πήγε στο ράφι του και πήρε μια συλλογή από ιστορίες του Στίβεν Κρέιν και την έδωσε στον Σάμιουελσον. Επίσης, του έδωσε ένα αντίγραφο του δικού του μυθιστόρημα, Αποχαιρετισμός στα Οπλα. «Μακάρι να το στείλετε πίσω όταν το διαβάσετε", του είπε. «Είναι το μοναδικό που έχω από αυτή την έκδοση». Το βράδι ο Σάμιουελσον επέστρεψε στο κελί του, διάβασε τον «Αποχαιρετισμό στα Οπλα» και το επέστρεψε στον συγγραφέα.
Η ιστορία συνεχίζεται ως εξής: Ο Χέμινγουέι του πρότεινε να φροντίζει το πλεούμενό του. Ηθελε κάποιον να το φροντίζει και να κοιμάται μέσα. «Θα έχετε χρόνο και για το γράψιμό σας», του είπε. Ετσι ξεκίνησε η περιπέτεια του Σάμιουελσον που κάθισε μαζί με τον Χέμινγουέι για ένα χρόνο ως βοηθός του. Κοιμόταν στο περίφημο σκάφος του συγγραφέα Πιλάρ και ταξίδευε μαζί του.
O Χέμινγουεϊ δημοσίευσε τις συζητήσεις τους σε ένα άρθρο του 1934 στο Esquire που ονομάζεται "Ο μονόλογος του Maestro».
Το άρθρο του Χέμινγουεϊ με τις συμβουλές του προς τον Σάμιουελσον ήταν η πηγή για να δημοσιεύσει το "Επτά Συμβουλές Από τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ για το πώς να γράψετε μυθιστοριογραφία."
Αλλά και ο Σάμιουελσον έγραψε ένα εξαιρετικό βιβλίο για τη ζωή του δίπλα στο συγγραφέα, με τίτλο "Ενας χρόνος στο Κι Γουέστ και την Κούβα".
*****
σχόλια