Υπάρχουν βεβαίως στο βιβλίο «Frederyk Chopin: A Life and Times» του Alan Walker που μόλις κυκλοφόρησε οι γνωστοί λίγο-πολύ σταθμοί της ζωής του: Η παιδική ηλικία και οι πρώτοι του θρίαμβοι στη Βαρσοβία, το πρώτο ταξίδι στη Βιέννη όταν ήταν 19, η δεύτερη (και ως απεδείχθη, τελευταία) αναχώρησή του από τη Βαρσοβία τρεις εβδομάδες μετά την εξέγερση του Νοεμβρίου (1830-1831), τα χρόνια στο Παρίσι με την υγεία του να φθίνει αργά αλλά δραματικά, η σχέση του με τη Γεωργία Σάνδη, οι πολλές ιδιωτικές και λίγες δημόσιες ερμηνείες του στο πιάνο, ο τραγικός θάνατος στα 39 του μόλις, το 1849, που τον βρήκε στο διαμέρισμα της Πλατείας Βαντόμ, τριγυρισμένο από μια χούφτα φίλους ενώ ο προθάλαμος είχε γεμίσει με φωτογράφους, δημοσιογράφους, θλιμμένες κοντέσες και θορυβώδεις κυνηγούς αναμνηστικών σουβενίρ.
Υπάρχουν όμως και ρομαντικές / ερωτικές σχέσεις στο βιβλίο – ή τουλάχιστον οι υπαινιγμοί τέτοιων σχέσεων. Υπάρχουν οι αινιγματικές ερωτικές επιστολές που είχε γράψει κατά την εφηβεία σε φίλο και συμμαθητή του στο ιδιωτικό σχολείο της Βαρσοβίας που ήταν διευθυντής ο πατέρας του Σοπέν.
«Δώσε μου τα χείλη σου, έρωτα αγαπημένε. Είμαι πεπεισμένος ότι μ' αγαπάς ακόμα, κι εγώ σε φοβάμαι όπως πάντα» έγραφε μία από αυτές. Και μια άλλη: «Σήμερα θα ονειρευτείς ότι είμαι στην αγκαλιά σου! Πρέπει να πληρώσεις για τον εφιάλτη που μου προκάλεσες χθες τη νύχτα!».
Πιθανότατα έχει δίκιο ο Walker όταν υπονοεί ότι ο εύθραυστος Σοπέν, που ξεσπούσε σε κρίσεις ακατάσχετου βήχα με το παραμικρό, δεν ήταν και πολύ ζωηρός στο κρεβάτι. Μοιάζει όμως επίσης εύλογη η πιθανότητα να εξελίχθηκε σε πλατωνική η σχέση τους επειδή ο Σοπέν απλά είχε διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς.
Δεν είναι καθόλου σίγουρος πώς πρέπει να εκλάβει το περιεχόμενο αυτών των επιστολών ο συγγραφέας της βιογραφίας. Ενώ επιτρέπει την πιθανότητα μιας «περαστικής ομοφυλοφιλικής σχέσης» ανάμεσα στα δύο αγόρια, θεωρεί ότι είναι «πιο πιθανό μάλλον» αυτά τα θερμά γράμματα να ήταν προϊόν «ψυχολογικής σύγχυσης», ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι την ίδια εκείνη περίοδο ο Σοπέν ήταν μαγεμένος από την μέτζο-σοπράνο Κονστάνσια Γκλαντκόφσκα, τα αισθήματα του για την οποία – εικάζει ο Walker – «μετατόπισε» ενδεχομένως ο Σοπέν στον καλύτερο του φίλο.
Υπάρχουν ενδείξεις σχέσεων του Σοπέν και με άλλες γυναίκες, η πιο μακρόχρονη όμως ήταν με την «τυπάρα» της εποχής (πούρο διαρκώς στο στόμα, παντελόνια κ.λπ.) Γεωργία Σάνδη.
Για τα περισσότερα από τα εννέα χρόνια που διήρκεσε, η σχέση – όποια κι αν ήταν η φύση της – διεξαγόταν σε χωριστές κρεβατοκάμαρες, κάτι που ήταν ανοιχτό μυστικό.
Πιθανότατα έχει δίκιο ο Walker όταν υπονοεί ότι ο εύθραυστος Σοπέν, που ξεσπούσε σε κρίσεις ακατάσχετου βήχα με το παραμικρό, δεν ήταν και πολύ ζωηρός στο κρεβάτι. Μοιάζει όμως επίσης εύλογη η πιθανότητα να εξελίχθηκε σε πλατωνική η σχέση τους επειδή ο Σοπέν απλά είχε διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς.
Όποια κι αν ήταν όμως τα θεμέλια της σχέσης τους, η παράξενη συμβίωση τους σίγουρα υπήρξε πολύ ιδιαίτερη. Τον περισσότερο καιρό οι δύο καλλιτέχνες έμοιαζαν με πλοία που διασχίζουν τη νύχτα, με τη Σάνδη να αναδύεται από τις συγγραφικές αγρύπνιες της «σαν νυχτερίδα που βγαίνει από τη σπηλιά ανοιγοκλείνοντας ενοχλημένη τα βλέφαρα στο διαπεραστικό ηλιόφως», όπως το είχε θέσει ο Μπαλζάκ, ενώ ο Σοπέν έπινε ήδη την πρωινή σοκολάτα του και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει την καθημερινή του εργασία.
Με στοιχεία από τους New York Times
σχόλια