Γιώργος Χρονάς: «Ό,τι κάνω στη ζωή μου προέρχεται εκ του έρωτος ή εκ του θανάτου. Στα χέρια του έρωτα είμαι ένα τίποτα»

Γιώργος Χρονάς Facebook Twitter
Φωτό: Σπύρος Στάβερης
0

Τον τίτλο «ποιητής» δεν τον έδωσα εγώ στον εαυτό μου. Εκείνο που οφείλω όμως να κάνω είναι να τον σεβαστώ, γιατί είναι ένας πολύ μεγάλος τίτλος. Καθώς η δουλειά μου είναι οι λέξεις, ό,τι κάνω το θεωρώ ποιητικό. Ακόμα και το ραδιόφωνο ή τον δημοσιογραφικό λόγο.

Επιρροές μου είναι στίχοι από τραγούδια, ελληνικά και ξένα, τα ρεμπέτικα, τα δημοτικά, το σινεμά του Παζολίνι, του Βισκόντι, του Φελίνι. Η Οδός Πανός ξεκίνησε ως ραδιοφωνική εκπομπή στο Τρίτο Πρόγραμμα επί Μάνου Χατζιδάκι. Ήταν το όνομα του δρόμου κάτω από την Ακρόπολη όπου έμεινα όταν αποφάσισα να ζήσω μόνος.

Από παιδί είχα ένα κόμπλεξ. Ήθελα με ό,τι καταπιανόμουν να το κάνω διαφορετικά από τους άλλους. Όταν όλη η Ευρώπη και η Ελλάδα είχε μακριά μαλλιά, εγώ τα κούρευα κοντά. Αν όλοι πήγαιναν προς το Σύνταγμα, εγώ πήγαινα προς την Ομόνοια. Ζω μέσα στη φαντασία μου, στη φανταστική μου χώρα.

Δεν είμαι σοφός άνθρωπος, ζω βιαστικά και ανόητα. Και γι' αυτό εκτίθεμαι. Δεν έχω δέσει το γάιδαρό μου ούτε οικονομικά ούτε συναισθηματικά. Και όποτε πάω να τον δέσω, μόνος μου τον κόβω και καταστρέφομαι.

Η Αθήνα των παιδικών μου χρόνων, την οποία επισκεπτόμουν με τους γονείς μου ανεβαίνοντας με λεωφορείο από τον Πειραιά, μου φαινόταν μεγαλειώδης. Ήταν, λένε, η ωραιότερη πόλη του κόσμου, καθαρή και μες στο πράσινο. Και με άλλους ανθρώπους από τους σημερινούς.

Η καταστροφή των Αθηνών ξεκίνησε από τις τροφές που προσφέρουν στους ανθρώπους. Την αντιπαροχή την ξεκίνησαν πρώτα οι αστοί και μετά ο λαός. Γκρέμισαν τα αριστουργήματα για να τα αντικαταστήσουν με εξαμβλώματα. Όλοι οι λαοί σέβονται το παρελθόν τους. Μόνο οι Έλληνες το καταστρέφουν. Ο Τσαρούχης έλεγε ότι όταν οι Έλληνες θέλουν να μιμηθούν τα διεθνή σκουπίδια κανείς δεν μπορεί να τους φτάσει. Το ελληνικό σκουπίδι είναι το πρώτο παγκοσμίως. Και να σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμα μια χωματερή διεθνούς τύπου!

Ο Τσαρούχης ήταν ένας από τους δασκάλους μου στη ζωή και στην τέχνη. Ένας πολύ σκληρός άνθρωπος και ιδιαίτερα δύσκολος δάσκαλος. Σε μένα δε δυσκολότερος, γιατί μου είχε μεγάλη αδυναμία. Υπήρξα απολύτως υποταγμένος σ' αυτόν. Όταν είναι κάποιος σκληρός, είναι πρώτα απ' όλα σκληρός με τον εαυτό του. Πρωτοήρθε στο σπίτι μου μια βραδιά πριν επιστρέψει για το Παρίσι, πάρα πολύ πικραμένος μετά τη δίκη για την κλοπή των έργων του. Το κλαμπ των μοναχικών καρδιών της οδού Πανός 17 τον έκανε να αναβάλει το ταξίδι του ένα μήνα. Ατέλειωτες ώρες συζητήσεων με μια παρέα ιδιοφυών παιδιών, μιας ομήγυρης την οποία αποκαλούσε «το μεγαλύτερο σαλόνι της Μέσης Ανατολής».

Γιώργος Χρονάς Facebook Twitter
Φωτό: Σπύρος Στάβερης

Ο Χατζιδάκις ήταν μια εντελώς άλλη περίπτωση. Η δικιά του σκληρότητα έγκειτο στο πώς θα γίνει καλύτερος φτάνοντας στα υψηλότερα επίπεδα της μουσικής και της σκέψης. Είχε ξεκινήσει από την ποίηση και κατέφυγε στη μουσική όταν είδε ότι ο λόγος δεν τον κάλυπτε. Ήταν ένας μάγος των συνεντεύξεων. Στο τέλος της ζωής του, κουρασμένος από την πόλη και τα αγόρια της, επισκεπτόταν τις γειτονιές του τυφλού Οιδίποδα, εκεί που δολοφονήθηκε ο Ταχτσής.

 

Είμαι πεπεισμένος ότι η δολοφονία του Ταχτσή ήταν πολιτική. Ενός ανθρώπου σκληρού και αξιοπρεπούς. Αξιοπρεπής, γιατί είχε εργαστεί νέος ως μπάτλερ. Θεωρώ βέβαια και του Χειμωνά το θάνατο πολιτική δολοφονία.

Είχα πάντα διάσημους φίλους, άντρες και γυναίκες. Διάσημος άνθρωπος σημαίνει διάσημη μοναξιά. Τον Τζέιμς Ντιν και τη Μέριλιν Μονρόε, τους ξέρω απ' έξω κι ανακατωτά.

Συναντώ συχνά στις εκθέσεις βιβλίου συγκλονιστικά νέα παιδιά, που κανείς δεν έχει μιλήσει μαζί τους, και σκέφτομαι ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα γι' αυτή τη χώρα: εξαιρετικοί, αυστηροί, σπάνιοι και διεθνείς. Υποκλίνομαι στο μυαλό τους.

Η ανοησία είναι προνόμιο της νεότητος. Είναι θέμα στύσης και εγκεφάλου. Όσο πιο ανόητος είσαι τόσο καλύτερη στύση έχεις!

Είμαι κατά των συνόρων. Τα σύγχρονα κράτη, και η Ελλάδα ανάμεσά τους πρωτοστατεί, εκμεταλλεύονται ανελέητα τους μετανάστες τους. Οι Αλβανοί θυμίζουν τους παλιούς ωραίους Έλληνες, έχουν τη μορφή των Ελλήνων του πρόσφατου παρελθόντος. Μέχρι να γίνουν κι αυτοί διεθνείς.

Πολλοί εγκληματίες είναι Έλληνες. Πρέπει να είμαστε πολύ πιο αυστηροί απέναντι σ' αυτήν τη μεγάλη έννοια που κληρονομήσαμε. Αλλά για να αγαπήσουμε την Ελλάδα πρέπει να έχουμε πολιτισμό.

Ο πολιτισμός αρχίζει από την οικογένεια και το σχολείο. Μιλάνε στα πανεπιστήμια για «επανάσταση» και γνώση και τα κτίρια είναι μέσα στη βρόμα και τους βαμμένους τοίχους. Αν δεν μάθουμε να σεβόμαστε, να μην πετάμε τα σκουπίδια μας, όσοι οδοκαθαριστές κι αν περάσουν τίποτα δεν θ' αλλάξει.

Προτού κλείσει, μ' άρεσε να κάθομαι στου Zonar's. Τώρα προτιμώ τα φτηνά, απρόσωπα καφενεία. Περπατάω σε μέρη όπου αισθάνομαι ότι υπάρχει κάτι. Ρωμαϊκή αγορά, Μεταξουργείο, Κολωνός. Είμαι ένα παιδί των οδών.

Έχω μετατρέψει όλη μου τη ζωή, το σώμα, την αναπνοή μου και τον έρωτά μου, σε τέχνη τυπογραφική. Ό,τι κάνω στη ζωή μου προέρχεται εκ του έρωτος ή εκ του θανάτου. Στα χέρια του έρωτα είμαι ένα τίποτα.

Ευτύχησα να έχω σημαντικούς φίλους, αλλά και άγνωστα παιδιά που παραμένουν στο σκότος, και που για μένα θα είναι πάντοτε οι φωτοδότες οδηγοί μου. Τόσο στην τέχνη μου όσο και στη μοναχικότητά μου. Τους οφείλω τα πάντα.

Μάνα, εδώ που βρίσκομαι

δεν έχω τηλέγραφο

Για να σου γράψω γράμμα

Δεν έχω ένα κραγιόν

Κι' όταν νυχτώνει με στάχτη

και με σκόνη τα σημάδια μου σκεπάζω

 

 

 

Πώς άντεξες τόσες φορές

Τον ίδιο δίσκο στο πικάπ

Κι έξω έχει νυχτώσει

Τα μάτια σου πεθαμένα στον ύπνο

Τα χέρια σου σπασμένα

 

Από την ποιητική συλλογή «Τα μαύρα τακούνια»

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM
Leslie Absher: «Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι» 

Βιβλίο / Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι, συγγραφέας

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Leslie Absher μάς ξεναγεί στο «Σπίτι με τα μυστικά», εκθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπική της πορεία προς την απελευθέρωση, την «ελληνική» της εμπειρία και τις εντυπώσεις της από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ