ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ του «βασιλιά του τρόμου» κυκλοφόρησε πριν από 50 χρόνια, τον Απρίλιο του 1974, ξετυλίγοντας στο χαρτί την ιστορία ενός κοριτσιού γυμνασίου που είναι συγχρόνως το «ασχημόπαπο ανάμεσα στους κύκνους» και «ο αποδιοπομπαίος τράγος» ενός σκληρού κοινωνικού περίγυρου. Κόρη μιας θρησκόληπτης και διαταραγμένης μητέρας (χωρίς σύζυγο), μεταμορφώνεται στην βασίλισσα του σχολικού χορού, αλλά αυτό μοιάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό όπως αποδεικνύεται στο αιματηρό φινάλε.
Ήταν το βιβλίο που άλλαξε τα πάντα για τον συγγραφέα του, ο οποίος έχει κυκλοφορήσει έκτοτε πάνω από 60 μυθιστορήματα που έχουν πουλήσει περισσότερα από 350 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ πολλά από τα βιβλία του –συμπεριλαμβανομένου του Carrie– έχουν μεταφερθεί στην οθόνη, συχνά πάνω από μία φορά. Κι όμως, όλα αυτά παραλίγο να μην συμβούν ποτέ. Ο Κινγκ είχε πετάξει το χειρόγραφο του Carrie στον κάδο απορριμμάτων της κουζίνας, όπου τυχαία το ανακάλυψε και το διέσωσε η σύζυγός του Ταμπίθα, παροτρύνοντάς τον να συνεχίσει.
Ο Κινγκ δημιουργεί μια ατμόσφαιρα κλειστοφοβικού, υποβλητικού τρόμου και στη συνέχεια ανεβάζει την ένταση μέχρι την θεαματική κορύφωση. Συγχρόνως, σηματοδότησε τη γέννηση ενός πιο τολμηρού και πιο σύγχρονου είδους λογοτεχνίας τρόμου.
Η έμπνευση για την πλοκή του βιβλίου του ήρθε όταν θυμήθηκε μια καλοκαιρινή δουλειά του ως επιστάτης σε γυμνάσιο που μεταξύ άλλων του επέβαλε να καθαρίζει τα αποδυτήρια των κοριτσιών. Φαντάστηκε μια σκηνή που τον συνεπήρε: ένα αμήχανο έφηβο κορίτσι να του έρχεται η πρώτη της περίοδο ενώ κάνει ντους δημοσίως και τις συμμαθήτριές της να της πετάνε σερβιέτες. Για τον κεντρικό χαρακτήρα του βιβλίου, εμπνεύστηκε επίσης από δύο κορίτσια που είχε γνωρίσει στο δικό του σχολείο – δύο περιθωριοποιημένες συμμαθήτριές του που πέθαναν νέες.
Το χειρόγραφο πουλήθηκε όταν ο Κινγκ ήταν 26 ετών και είχε γίνει πρόσφατα πατέρας. Εργαζόταν τότε ως καθηγητής γυμνασίου, μια καριέρα που ο Κινγκ περίμενε ότι θα συνεχιζόταν για πάντα ενώ συγχρόνως θα έγραφε. Μέχρι που του τηλεφώνησαν οι εκδότες του για να του πουν ότι τα δικαιώματα του βιβλίου είχαν πουληθεί αντί του ποσού των 400.000 δολαρίων. «Η δύναμη έφυγε από τα πόδια μου. Δεν έπεσα ακριβώς, απλώς σωριάστηκα καθιστός δίπλα στην πόρτα», θα θυμόταν χρόνια αργότερα στο βιβλίο του «Περί συγγραφής». Δεν ήταν απλώς μια διέξοδος που θα του επέτρεπε να γίνει το γράψιμο μια πλήρης απασχόληση, αλλά ένας τρόπος διαφυγής από μια ζωή κατά την οποία δεν είχε ποτέ του αρκετά χρήματα. Ζαλισμένος, αποφάσισε να βγει και να αγοράσει στη γυναίκα του ένα «εξωφρενικό» δώρο για τη Γιορτή της Μητέρας (το καλύτερο που μπόρεσε να βρει, όπως είπε, ήταν ένα ακριβό πιστολάκι μαλλιών).
Το Carrie έδινε την αίσθηση ενός βιβλίου γραμμένου χωρίς φόβο, το σήμα κατατεθέν ενός συγγραφέα με τεράστια αφηγηματική ισχύ. Επεκτεινόταν σε 272 σελίδες μόλις, αντίθετα από τα ογκώδη μυθιστορήματα που θα ακολουθούσαν αργότερα στην καριέρα του, και σε μεγάλο βαθμό είναι ένα βιβλίο όπου κυριαρχεί το mood και η εικόνα. Ο Κινγκ δημιουργεί μια ατμόσφαιρα κλειστοφοβικού, υποβλητικού τρόμου και στη συνέχεια ανεβάζει την ένταση μέχρι την θεαματική κορύφωση. Συγχρόνως, σηματοδότησε τη γέννηση ενός πιο τολμηρού και πιο σύγχρονου είδους λογοτεχνίας τρόμου. Εδώ, ο τρόμος καραδοκεί ανάμεσα σε καθημερινές κοινοτοπίες, από τον δυσοίωνο περίγυρο του σχολείου μέχρι τους αυταρχικούς γονείς στο σπίτι.
Οι αρχικές πωλήσεις δεν ήταν ιδιαίτερα θεαματικές, σταδιακά όμως άρχισαν να αυξάνονται, φτάνοντας το ένα εκατομμύριο τον πρώτο χρόνο. Οι κριτικές ήταν επίσης πολύ θετικές. «Το γεγονός ότι πρόκειται για ένα πρώτο μυθιστόρημα είναι εκπληκτικό, ο Κινγκ γράφει με το είδος της σιγουριάς που συνήθως συνδέεται μόνο με βετεράνους συγγραφείς», ανέφερε η κριτική των New York Times. «Αυτό το μείγμα επιστημονικής φαντασίας, αποκρυφισμού, κοινωνιολογίας γυμνασίου και γενετικής, αποδεικνύεται ένα εξαιρετικό κοκτέιλ». Δεν είναι να απορεί κανείς που η Μάργκαρετ Άτγουντ είναι θαυμάστρια του βιβλίου. Στην εισαγωγή της σε μια νέα πανηγυρική έκδοση για την 50ή επέτειο, γράφει: «Κάτω από τον "τρόμο", στον Κινγκ, βρίσκεται πάντα ο πραγματικός τρόμος: η πραγματική φτώχεια και η παραμέληση, η πείνα και η κακοποίηση που υπάρχει στην Αμερική σήμερα».
Με στοιχεία από The Independent