Για κάθε τρομακτική ιστορία με κλόουν από το υπερπέραν που αλλάζουν μορφή, μανιακούς πατεράδες σε στοιχειωμένα ξενοδοχεία ή σαρωτικούς ιούς που εξολοθρεύουν τον πλανήτη, ο αστείρευτα πολυγραφότατος συγγραφέας έχει γεμίσει τις σελίδες του με εξίσου ισχυρές δόσεις κουράγιου, ανιδιοτέλειας, ακόμα και ελπίδας. Αυτός ίσως είναι ο λόγος που τόσοι πολλοί αναγνώστες, μεγάλο μέρος των οποίων τον ανακάλυψαν ως παιδιά οι ίδιοι, έχουν παραμείνει πιστοί στα βιβλία του μετά από 45 χρόνια αφηγήσεων.
Ο Στίβεν Κινγκ κλείνει τα 72 καθώς εκδίδεται η 61η (!) νουβέλα του με τίτλο "The Institute" (Το Ινστιτούτο), με θέμα παιδιά με υπερφυσικές δυνάμεις που απομακρύνονται διά της βίας από τους δικούς τους από έναν σκιώδη οργανισμό που τα πετάει στα σκουπίδια όταν εξαντληθεί η χρησιμότητά τους.
«Ήθελα να γράψω για το πώς αδύναμοι άνθρωποι μπορούν να γίνουν δυνατοί», λέει στους New York Times ο συγγραφέας. «Όλοι είμαστε ο καθένας στο νησί του, συγχρόνως όμως κάποιες φορές καλούμε ο ένας τον άλλον και ερχόμαστε κοντά και τότε αναδύεται μια αίσθηση κοινότητας και ενσυναίσθησης. Το αγαπάω αυτό, ειδικά σε ιστορίες».
«Ως κοινοτοπία, δεν λειτουργεί. Ακούγεται αφόρητα γλυκερό να πεις απλά, 'οι φίλοι κάνουν τα πράγματα καλύτερα', όταν όμως αφηγείσαι μια ιστορία, οι άνθρωποι το καταλαβαίνουν. Όλοι θέλουν να έχουν ένα φίλο επειδή βασικά είναι μια μοναχική υπόθεση η ζωή που ζούμε».
«Μία από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει κάποιος που έχει εξερευνήσει όλες τις γωνίες και είναι τόσο 'παλιός' όσο εγώ, είναι να αναρωτηθεί: 'Ποια είναι τα πράγματα που με απασχολούν, που με νοιάζουν πραγματικά;' Με απασχολεί η φιλία. Με απασχολεί μια κυβέρνηση που έχει ξεφύγει και θα προσπαθήσει να κάνει πράγματα όπου ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Με απασχολούν οι ανυπεράσπιστοι άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν τρόπους να αμυνθούν. Όλα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στο "The Institute"».
Καθώς όμως κόντευε ο Κινγκ να ολοκληρώσει το βιβλίο το περσινό καλοκαίρι, τα πράγματα έγιναν περίεργα. Η πλοκή του βιβλίου έμοιαζε να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα: Παιδιά που ζητούσαν άσυλο στα νότια σύνορα της χώρας απομακρύνονταν διά της βίας από τους γονείς τους σύμφωνα με την πολιτική 'διαχωρισμού' της αμερικανικής κυβέρνησης.
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το βιβλίο έχει γραφτεί στην εποχή του Τραμπ με όλο και πιο έντονη την αίσθηση ότι ο αδύναμοι, οι εκτοπισμένοι άνθρωποι, όσοι δεν ανήκουν στο στάνταρ του τυπικού λευκού Αμερικανού, περιθωριοποιούνται όλο και περισσότερο. Και κάποια στιγμή, ενώ έγραφα το βιβλίο, ο Τραμπ άρχισε να φυλακίζει παιδιά. Αλλά δεν θα ήθελα να καταγραφεί ότι είχα κάτι τέτοιο στο μυαλό μου όταν έγραφα το βιβλίο επειδή δεν είναι άτομο που επιθυμεί να γράφει αλληγορίες τύπου "Φάρμα των ζώων" και "1984"».
Όπως γνωρίζει ο καθένας από τα 5,4 εκατομμύρια followers του Στίβεν Κινγκ στο Twitter, τον πολιτικό σχολιασμό τον κάνει στα social media, όχι στα βιβλία του, πιστός στο αξίωμα ότι οι νουβέλες πρέπει να εξερευνούν την ανθρώπινη φύση, όχι την τρέχουσα επικαιρότητα. Σημειώνει όμως επίσης ότι «αν λες την αλήθεια για τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, κάποιες φορές διαπιστώνεις ότι η ζωή πράγματι μιμείται την τέχνη».
Info
Τα βιβλία του Στίβεν Κινγκ κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Με στοιχεία από τους New York Times
σχόλια