Ημερολογιακή εγγραφή του Νόελ Κάουαρντ της 6.8.1962
Η Μέριλυν Μονρό αυτοκτόνησε χθες. Τα συνηθισμένα: υπερβολική δόση υπνωτικών. Καημένο, ανόητο πλάσμα. Είμαι πεπεισμένος ότι σ’ αυτή την τελική βλακώδη κίνηση την οδήγησε η μόνιμη δίαιτα πνευματικής επιτήδευσης στην οποία την είχαν υποβάλει χρόνια ολόκληρα ο Άρθουρ Μίλλερ και η «Μέθοδος». Ήταν ένα απολύτως φυσιολογικό σεξουαλικό πλασματάκι με εκμεταλλεύσιμες καμπύλες, ένα γνήσιο, φυσικό ταλέντο. Είμαι βέβαιος ότι όλες οι κουταμάρες των τελευταίων της χρόνων, το ότι πάντα αργούσε στο πλατώ κ.λ.π., μαζί με την υπερβολική δημοσιότητα και τις πάμπολλες θεωρητικές συζητήσεις για το παίξιμο της, ήταν το αποτέλεσμα όλης αυτής της ασταμάτητης ανάλυσης κάθε ατάκας, κάθε ρόλου της, και μιας απελπισμένης λαχτάρας να είναι «διανοούμενη», χωρίς να έχει το απαιτούμενο μυαλό. Θλιβερό για τις αξίες μας που μια όμορφη, διάσημη και πλούσια νέα γυναίκα τριάντα έξι ετών φτάνει στην αυτοκτονία, επειδή το μόνο που της λείπει είναι λίγη αυτοπειθαρχία και αυτοεκτίμηση. Η Τζούντυ [Γκάρλαντ] και η Βίβιαν [Λι] μοιράζονται, με διαφορετικούς τρόπους, το ίδιο πεπρωμένο. Πάρα πολλά, πάρα πολύ γρήγορα, πάρα πολύ άγχος.
_______
Από το βιβλίο της Κατερίνας Σχινά «Μυστικά του συρταριού- Η τέχνη και οι τεχνίτες της ημερολογιακής γραφής», το οποίο συνιστά μια ανθολογία ημερολογιακών εγγραφών από τις πρώτες στιγμές της ανάδυσης του είδους ως την μεγάλη έκρηξη του 20ου αιώνα. Εκδόσεις Πατάκη
σχόλια