Κακούρη, Mάρκαρης, Τσαπακίδης: γοητευτικά δείγματα ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας

Κακούρη, Mάρκαρης, Τσαπακίδης: γοητευτικά δείγματα ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας Facebook Twitter
0

Αθηνά Κακούρη

Ξιφίρ Φαλέρ

Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Πόσο ωραίο είναι να διαβάζεις στις σελίδες της Αθηνάς Κακούρη χαμένες λέξεις, όπως «άνθρωπος κατακυρώσιμος» ή «παρθενόκισσος», να ανιχνεύεις τη χαμένη μυρωδιά ενός φρέσκου λουκουμά, ενός ντελικάτου αρώματος ή ενός καλοραμμένου ρούχου.

Θαρρείς και ο κόσμος που ανατέμνει με εκπληκτική ακρίβεια η διακεκριμένη συγγραφέας ανασταίνεται σύσσωμος στις σελίδες του Ξιφίρ Φαλέρ με τη γνωστή ατμόσφαιρα της Μπελ Επόκ και το δραματικό παρασκήνιο της πολιτικής και της Ιστορίας.

Το βιβλίο επανεκδόθηκε πρόσφατα από την Εστία για να μας επαναφέρει στον τόσο μοντέρνα δομημένο αλλά και βγαλμένο από μια εντελώς άλλη εποχή κόσμο της Κακούρη, όπου πραγματικά πρόσωπα, όπως ο φιλέλληνας Ντενί Κοσέν ή ο πρώην βουλευτής και δημοσιογράφος Ανρί Τιρό, μπορούν να συνυπάρχουν με πρόσωπα φανταστικά.

Θαρρείς πως η έκφραση «διαβόλου κάλτσα» που συναντάμε κάποια στιγμή στο βιβλίο ορίστηκε για να περιγράψει τη μοναδική περίπτωση της Κακούρη, μιας γυναίκας άλλης γενιάς, η οποία γράφει με ακρίβεια για την ελληνική Ιστορία, για ίντριγκες και για φόνους.

Κακούρη, Mάρκαρης, Τσαπακίδης: γοητευτικά δείγματα ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας Facebook Twitter
Θαρρείς πως η έκφραση «διαβόλου κάλτσα» που συναντάμε κάποια στιγμή στο βιβλίο ορίστηκε για να περιγράψει τη μοναδική περίπτωση της Κακούρη, μιας γυναίκας άλλης γενιάς, η οποία γράφει με ακρίβεια για την ελληνική Ιστορία, για ίντριγκες και για φόνους. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το ουσιαστικό είναι ότι το Ξιφίρ Φαλέρ–-τίτλος που αντιστοιχεί στην ομώνυμη επιθεώρηση που είχε στηθεί το 1916 στο θέατρο του Φαλήρου με τη χρηματοδότηση του βαρόνου Σενκ για να δείξει την άγνωστη στους πολλούς αστική μεγαλοπρέπεια– αποκαλύπτει μια άλλη αντιβενιζελική οπτική, ποτισμένη ωστόσο με το ακραία μοντέρνο αστικό πνεύμα της εποχής.

Αυτή η πολύπλοκη ιστορία, που άλλοτε θυμίζει πρωτότυπη σάτιρα και άλλοτε κατασκοπευτικό, θα μπορούσε να παρασύρει τόσο το ιστορικό όσο και το αστυνομικό μυθιστόρημα πέρα από τα δικά του στεγανά, αντιπροτείνοντας ένα διαφορετικό genre.

Η ίντριγκα που εντοπίζεται στην καρδιά των πολιτικών εξελίξεων αλλά και της πλοκής είναι έντονα παρούσα, όπως και οι διάφορες σκευωρίες που εξελίσσονται σε πραγματικό τραγέλαφο. Τα κεντρικά πρόσωπα φτάνουν στα άκρα, αποκαλύπτοντας τη μαεστρία της συγγραφέως, όπως και οι πρωτότυπες περιγραφές που προσιδιάζουν με θαυμαστή πιστότητα στη γλώσσα, στον τρόπο σκέψης εκείνης της εποχής.

«Η σκέψη του προβολέα που σκίζει το σκότος», γράφει η συγγραφέας αναφερόμενη στον δαιμόνιο πλωτάρχη ντε Τρεφέιγ, «σάρωνε τις αμφισημίες και διέλυε τις αμφιβολίες, αποκαλύπτοντας ολόγυμνη την αλήθεια, οπότε εκείνος τη συνελάμβανε ακαριαίως και, ως αποκλειστικός πλέον κάτοχός της, τη μετέτρεπε σε πράξεις, ακριβώς όπως ένα σύγχρονο εργοστάσιο ρουφάει λαμαρίνες απ' τη μια και φτύνει από την άλλη φρέσκα, γυαλιστερά αυτοκίνητα», αποκαλύπτοντας μια θαυμαστή ακρίβεια στις διαπιστώσεις και μια πανούργα περιγραφική δεινότητα.

Πέτρος Μάρκαρης

Σεμινάρια φονικής γραφής

Εκδόσεις Γαβριηλίδης

 

Κακούρη, Mάρκαρης, Τσαπακίδης: γοητευτικά δείγματα ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας Facebook Twitter
Η επιστροφή του Χαρίτου, στα ανήλιαγα αστυνομικά γραφεία στο νέο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε με τον τίτλο Σεμινάρια Φονικής Γραφής (πάντα από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη) στέφεται με απρόσμενη επιτυχία. Φωτο: Αναστασία Βουτηροπούλου/ LIFO

Στα βιβλία του Πέτρου Μάρκαρη υπάρχουν μυρωδιές πραγματικές, απτοί χαρακτήρες και άφθονος νεοελληνικός ρεαλισμός. Υπάρχει η Αθήνα με τις λακκούβες και τα αδιέξοδά της, υπάρχουν η Δροσοπούλου, η πλατεία Κυψέλης, η ταβέρνα του Καραβίτη, η κίνηση, η γραφειοκρατία.

Πάνω απ' όλα υπάρχει ο περιώνυμος Κώστας Χαρίτος, ένας Έλληνας αστυνομικός τον οποίο ο Μάρκαρης καταφέρνει να χωρέσει στα σημερινά δεδομένα, χωρίς διάθεση εξωραϊσμού και τις απόκοσμες υπερβολές των αστυνομικών του Βορρά: ο Χαρίτος ζει στο κέντρο της Αθήνας, περιπλανιέται στους δρόμους της Κυψέλης, τσακώνεται με τη γυναίκα του την Ανδριανή για τις δουλειές του σπιτιού και, φυσικά, έχει αδυναμία στην κόρη του Κατερίνα, η οποία στο νέο μυθιστόρημα ετοιμάζει τον εγγονό.

Η επιστροφή του Χαρίτου, μάλιστα, στα ανήλιαγα αστυνομικά γραφεία στο νέο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε με τον τίτλο Σεμινάρια Φονικής Γραφής (πάντα από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη) στέφεται με απρόσμενη επιτυχία, καθώς, λόγω της συνταξιοδότησης του διευθυντή Γκίκα, αναλαμβάνει, προσωρινά έστω, τη θέση του διευθυντή.

Η ανάληψη των αυξημένων καθηκόντων του, που προϋποθέτει συναντήσεις με βαρετούς υπουργούς και απαντήσεις σε βαρετά ερωτήματα, συμπίπτει με τρία φονικά υψηλών προσώπων: του πανεπιστημιακού και μέχρι πρότινος κατόχου υπουργικού θώκου Κλέαρχου Ραψάνη, του επίσης μέλους της κυβέρνησης Αριστοτέλη Αρχοντίδη και του Στέλιου Κωστόπουλου, επίσης καθηγητή και πρώην υπουργού Οικονομίας.

Και οι τρεις αυτές δολοφονίες, παρότι διαφέρουν ως προς τον τρόπο εκτέλεσης, έχουν κάτι κοινό: καταφέρονται ενάντια στο υφιστάμενο πανεπιστημιακό σύστημα και κάνουν λόγο και για «εσχάτη προδοσία».

Οι διαφορές ή οι αναλογίες ανάμεσα στις τρομοκρατικές ομάδες, τους τραμπούκους, τις διάφορες συμμορίες κ.λπ. αναλύονται σε διάφορα σημεία του βιβλίου, κάτι που βοηθάει τον Χαρίτο να αρχίσει να ξετυλίγει τον μίτο της εξιχνίασης των εγκλημάτων.

Ενδιαφέρον έχει, επίσης, το απόσπασμα που προέρχεται από εκπρόσωπο της παλιάς σχολής για τη διαφορά πνευματικού ανθρώπου και διανοούμενου.

Έχει κανείς την αίσθηση ότι ακούει τον συγγραφέα Μάρκαρη μέσα από τα λόγια του «παλιού» αυτού ανθρώπου των γραμμάτων: «Στις μέρες μας δεν υπάρχουν πια πνευματικοί άνθρωποι. Υπάρχουν διανοούμενοι (...). Οι πνευματικοί άνθρωποι είναι άνθρωποι της βιβλιοθήκης, της μελέτης και του επιστημονικού έργου.

Οι διανοούμενοι είναι ειδικοί περί τα γενικά και επί παντός επιστητού. Οι πνευματικοί άνθρωποι έχουν γνώση, οι διανοούμενοι έχουν άποψη που τους αρέσει να διατυπώνουν με την κάθε ευκαιρία. Η διατύπωση της άποψης είναι συνυφασμένη με δύο χαρακτηριστικά τα οποία έχουν σεξουαλικές καταβολές (...).

Η πρώτη είναι η λαγνεία της ανάλυσης. Αναλύουν τα πάντα. Πάσχουν από μια ασθένεια που δεν έχει βρει ακόμα τη θεραπεία της: την αναλυσιολαγνεία. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η υψηλή τέχνη της αυτοακροάσεως. Ακούν τον εαυτό τους να μιλάει και ηδονίζεται».

Κατά τα άλλα, ο Χαρίτος κινείται στις απόλυτες μικροαστικές τάξεις του δικού του κόσμου, της κουζίνας του, όπου βοηθάει τη γυναίκα του, γίνεται ένας καθ' όλα κανονικός άνθρωπος που διασχίζει τους δρόμους της Αθήνας με το παλιό του Seat και συμπαρασύρεται σε κοινά τραπέζια με τρεις συνταξιούχες –δύο γεροντοκόρες και μία χήρα– τις οποίες γνώρισε μαζί με τη γυναίκα του σε εκδρομή στα Ζαγοροχώρια. Αυτές οι άσχετες μεταξύ τους διαδρομές και συνευρέσεις ενδεχομένως να έχουν σχέση με το αφήγημα, όπως συμβαίνει με τις ενδιαφέρουσες ιστορίες, δίνοντας μια απρόοπτη διάσταση στη λύση του γρίφου των φονικών.

Θοδωρής Τσαπακίδης

Ο Ελέφαντας του Hotel Phidias

Εκδόσεις Πικραμένος

 

Κακούρη, Mάρκαρης, Τσαπακίδης: γοητευτικά δείγματα ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας Facebook Twitter
Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του σύγχρονου ελληνικού κύματος είναι ο Ελέφαντας του Hotel Phidias του Θοδωρή Τσαπακίδη.

Υπάρχει μια νέα φουρνιά συγγραφέων αστυνομικών που εκφράζεται μέσα από τις πρωτότυπες σελίδες των εκδόσεων Πικραμένος και ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά του σύγχρονου ελληνικού κύματος είναι ο Ελέφαντας του Hotel Phidias του Θοδωρή Τσαπακίδη.

Γραμμένο με ακρίβεια και ενάργεια, περιπλέκει τα σύγχρονα γεγονότα της νεοελληνικής πραγματικότητας (τρομοκρατία, οικονομική κρίση) με μια σειρά από φόνους που αναδεικνύουν τις στενές σχέσεις επίσημου κυβερνητικού σχήματος και παρακράτους.

Κανείς δεν ξέρει από πού εξυφαίνεται ο πραγματικός ιστός της παρανομίας, καθώς το παρακρατικό κύκλωμα αρέσκεται στο να αναζητά νέα θύματα και οι βουτηγμένοι στη διαφθορά υπουργοί και κρατικοί υπάλληλοι να φορτώνουν στον πιο αδύναμο κρίκο τα ανομήματά τους.

Στη μέση, σε ρόλο ταυτόχρονα θύματος και θύτη, ο Θάνος Αποστολίδης, ο οποίος βρίσκεται να ακροβατεί στις δύο βάρκες, όπως τις αποκαλεί, δηλαδή στις δύο εκδοχές που διατηρεί για τον εαυτό του: από τη μια ένας βραβευμένος συγγραφέας και φιλήσυχος καθηγητής και από την άλλη ένας ένθερμος εραστής και μέλος μιας επιχείρησης απόδρασης ενός κατάδικου από τον Κορυδαλλό.

Η μία πλευρά, του συγγραφέα, αντιμάχεται διαρκώς την άλλη σε επίπεδο σκέψεων και έκφρασης, με τις εναλλαγές των υψηλών αφηγημάτων με τις λαϊκές εκφράσεις, τον συνδυασμό της αργκό και της προφορικής γλώσσας με αποσπάσματα από βιβλία. Ο Φρανκ Σινάτρα δείχνει να πολεμάει εσωτερικά την οδύνη του Βαμβακάρη και ο Θάνος Αποστολίδης τον ίδιο του τον εαυτό.


Μέχρι να μπλέξει με την επιχείρηση που τον βρίσκει να μοιάζει δράστης ενός φόνου, ο συγγραφέας-καθηγητής ζούσε μια φαινομενικά φυσιολογική ζωή: δίδασκε σε σχολείο και υπέφερε από έναν κατεστραμμένο γάμο, ενώ παράλληλα φρόντιζε και την άρρωστη μητέρα του.

Μόνο που σε ανύποπτο χρόνο και στο πλαίσιο ενός ακραία σουρεαλιστικού σκηνικού βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, να προσπαθεί να ξεφύγει τόσο από τους διώκτες του όσο και από τους υποτιθέμενους συνεργούς του. Άλλωστε, ο πιο αδύναμος κρίκος είναι πάντοτε αυτός που φορτώνεται όλα τα ανομήματα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σε αυτό το επίπεδο το βιβλίο του Τσαπακίδη μεταμορφώνεται από καλοστημένο αστυνομικό σε υπόθεση ανίχνευσης ταυτότητας και χαρακτήρων.

Τα ερωτήματα συνάδουν με τις επιταγές ενός καταιγιστικού αστυνομικού και είναι όσο πρέπει αμείλικτα: «Ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος ενός σκοτεινού ήρωα, ο οποίος τελικά θα αποδειχτεί πράκτορας της ΕΥΠ; Θα καταφέρει, άραγε, ο Αποστολίδης να ορθώσει το παράστημά του απέναντι του και γιατί δεν μπορεί να γίνει αυτό που φοβάται και ποθεί – δηλαδή ένας ελεύθερος άνθρωπος;». Όλες αυτές οι απαντήσεις δίνονται σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με δυνατή πλοκή και φόντο όλο τον ρεαλιστικό καμβά της σημερινής Ελλάδας της κρίσης.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαργκερίτ Ντιράς: Ζωή σαν μυθιστόρημα»

Το Πίσω Ράφι / To βιβλίο για τη Μαργκερίτ Ντιράς που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία

Η προσωπικότητα που αναδύθηκε για τη συγγραφέα του «Εραστή» μέσα από το βιβλίο της δημοσιογράφου Λορ Αντλέρ είναι αμφιλεγόμενη, καθώς η πολιτική και προσωπική διαδρομή της εμφανίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ