1Τάσος Καλούτσας: «Η ωραιότερη μέρα της», εκδόσεις Μεταίχμιο.
Το διήγημα στην καλύτερη στιγμή του. Ένας δοκιμασμένος μάστορας του είδους, ο βραβευμένος Θεσσαλονικιός φιλόλογος Τ. Καλούτσας, στρέφει σαν περισκόπιο το βλέμμα του στις καθημερινές κι ασήμαντες στιγμές, σε γυναίκες και άντρες που δεν τους διακρίνει τίποτα το κραγαυλέο, κι αυτό το ανθρωπολογικό υλικό το μεταποιεί σε αφηγηματικό εργόχειρο ύψιστης τέχνης. Τα εννιά διηγήματα του βιβλίου, μαζί με τη νουβέλα Άδολη Αγάπη, αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο πως το αντίδοτο για την πίκρα της ζωής δεν είναι άλλο από την αγάπη. Το δυσεύρετο βοτάνι. Που όταν όμως το βρεις, το νιώθεις βάλσαμο στην ψυχή, θαλπωρή για όλη σου την ύπαρξη.
2Γιάννης Ευσταθιάδης: «Καθρέφτης», εκδόσεις Ύψιλον.
Ο Γ. Ευσταθιάδης είναι ο συγγραφέας που εγκαινίασε το είδος αφήγησης που δεν είναι ανάμεσα στην ποίηση και την πεζογραφία, αλλά πέρα από αυτά. Εδώ, αυτό που τον συγκινεί είναι το ζήτημα των αντικατοπτρισμών. Το καθρέφτισμα, το είδωλο, η καινούργια εικόνα, η απόδοση της αλήθειας. Ή του ψέματος. Γι' αφηγηματικό υλικό επιστρατεύει σπαράγματα μνήμης, οπτασίες, ψευδαισθήσεις, στιγμιότυπα από την παιδική ηλικία και τον ερωτικό βίο. Διαβάζοντας τις ιστορίες του είναι σαν να αφουγκράζεσαι τον Παπαδιαμάντη, τον Μπόρχες, τον Ταρκόφσκι, τον Αχιλλέα Κυριακίδη. Κυρίως, όμως, σαν να ακούς μια χαμηλόφωνη μουσική που την πολλαπλασιάζει ένας ειδικός καθρέφτης.
3Θεόδωρος Γρηγοριάδης: «Ο παλαιστής και ο δερβίσης», εκδόσεις Πατάκη.
Ένα ερωτικό γαϊτανάκι που ξεκινάει από την Αδριανούπολη (Edirne) και διατρέχει χωριά και πολεις της Βόρειας Ελλάδας, τη Θεσσαλονίκη, σπίτια και στέκια της πρωτεύουσας. Κεντρικό πρόσωπο ένας Τούρκος παλαιστής με πολλές χάρες και προσόντα. Αυτός είναι που θα αναστατώσει μια σειρά από πρόσωπα, σε άλλα προσφέροντας χαρά και ηδονή, ενώ σε κάποια άλλα την αφορμή να ψάξουν εντός τους και να δώσουν ακόμη μια ευκαιρία στη ζωή τους. Ο Θ. Γρηγοριάδης γνωρίζει καλά τους τόπους, τα ήθη και τον πολιτισμό των ανθρώπων που περιγράφει. Όπως εξίσου καλά κατέχει και την τέχνη να συνθέτει μια μυθιστορηματική αφήγηση, όπου τίποτα δεν είναι περιττό και όλα λειτουργούν υπέρ της απόλαυσης της ανάγνωσης.
4Ζέτα Κουντούρη: «Ρωγμές στη σιωπή», εκδόσεις Κέδρος.
Μια συνηθισμένη ελληνική οικογένεια, που όμως θα αποδειχθεί σκοτεινός θάλαμος αισθημάτων και πράξεων. Όταν ένα μέλος της, ο Άλεξ, θα βρεθεί νεκρός, τότε τα φαντάσματα του παρελθόντος ξυπνούν και ζητούν αίμα. Κεντρικό πρόσωπο η μητέρα. Η προσωπική της ιστορία ασυνήθιστη όσο και γοητευτική. Καθηλωμένη και με το μυαλό της να απέχει από το παρόν, έχει παρελθόν και βιώματα ιδιαίτερα. Στα συν του μυθιστορήματος η αστυνομική χροιά της αφήγησης που δίνει έναν τόνο σασπένς, στοιχείο που καθηλώνει τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.
5Ευγενία Φακίνου: «Οδυσσέας και Μπλουζ», εκδόσεις Καστανιώτη.
Ένας συγγραφέας που ζει απομονωμένος σε ένα αφιλόξενο χωριό. Μια νεαρή επιμελήτρια που έχει βάλει στόχο να φέρει στην επιφάνεια το χαμένο του αριστούργημα. Μια κοινωνία που τρέφεται από την καχυποψία και το μίσος προς το διαφορετικό. Ένα μυθιστόρημα που μπαίνει στα άπατα νερά της δημιουργίας και με τρόπο γλαφυρό φτάνει στις σκοτεινές πηγές της σύνθεσης ενός βιβλίου: πώς γεννιέται η γραφή, με τι εμμονές, πόνο και πίστη τρέφεται, πώς καταφέρνει τελικά να γίνει ίαμα για τον δημιουργό και τους αναγνώστες. Η Ε. Φακίνου καταθέτει την αγάπη της για τη λογοτεχνία και δημιουργεί ένα θρίλερ γύρω από το αντίδοτο της μοναξιάς, την τέχνη.
6«Νασρεντίν Χότζας, Ιστορίες από τη Μικρά Ασία και τον ελλαδικό χώρο», εκδόσεις Κέντρο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμού.
Η γενιά μου, όσοι δηλαδή περάσαμε τα παιδικά χρόνια στους χωματόδρομους της δεκαετίας του '60, παίζοντας με χειροποίητα παιχνίδια, είχαμε τον Καραγκιόζη και μαζί τις ιστορίες του Χότζα να μας ψυχαγωγούν με το χιούμορ και τη θυμοσοφία τους. Ο Φαρούκ Τουντζάι μετέφρασε από τα τουρκικά και η Μαρία Σκιαδαρέση προσάρμοσε στην ελληνική γλώσσα ιστορίες και χωρατά του Χότζα, που συναντά κανείς είτε στη Μικρά Ασία είτε στον ελλαδικό χώρο. Πανέμορφες ιστορίες από αυτό τον θυμόσοφο γέροντα που μας διδάσκει ότι η ζωή, εκτός από βάσανα και πίκρες, έχει και πολλά σερμπέτια. Παραστατικές και οι εικόνες από τη Μαρία Μπαχά.
σχόλια