Ο Φίλιπ Ροθ ανακοίνωσε σε μια συνέντευξη που έδωσε σε ένα γαλλικό περιοδικό, το Les in Rocks, ότι αποσύρεται από τη συγγραφή βιβλίων: συνειδητοποίησε ότι του δεν του μένουν πολλά χρόνια και προτιμά να ξαναδιαβάσει τα αγαπημένα του βιβλία – καθώς και τα δικά του – παρά να γράψει ένα καινούριο. «Θέλω να διαπιστώσω αν σπατάλησα το χρόνο μου γράφοντας», είπε.
«Δεν σκοπεύω να γράψω τα επόμενα δέκα χρόνια. Για να πω την αλήθεια, έχει τελειώσει αυτό για μένα. Το "Nemesis" θα είναι το τελευταίο μου βιβλίο. Ο E.M. Forster σταμάτησε να γράφει όταν έγινε 40 χρονών.»
«Έγραφα το ένα βιβλίο μετά από το άλλο αλλά έχω να γράψω κάτι εδώ και τρία χρόνια. Προτιμώ να δουλεύω πάνω στα αρχεία μου για τον βιογράφο μου.»
«Αποφάσισα να ξαναδιαβάσω όλα μου τα βιβλία ξεκινώντας από το τελευταίο, το Nemesis. Μέχρι να βαρεθώ εντελώς, ακριβώς πριν από «Το σύνδρομο Πόρτνοϊ», που είναι ατελές. Ήθελα να δω αν σπατάλησα το χρόνο μου γράφοντας. Και σκέφτηκα ότι ήμουν μάλλον επιτυχής.»
«'Εχω αφιερώσει τη ζωή μου στο μυθιστόρημα: σπούδασα, δίδαξα, έγραψα και διάβασα. Αποκλείοντας σχεδόν ολοσχερώς οτιδήποτε άλλο. Αρκετά! Δεν αισθάνομαι πια τον φανατισμό να γράψω αυτά που έζησα. Η σκέψη του να καθίσω και να γράψω άλλη μια φορά μου είναι αδύνατη.»
«Και αν έγραφα ένα ακόμα βιβλίο, κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν μια αποτυχία. Ποιός θέλει να διαβάσει ακόμα ένα μέτριο βιβλίο;»
[via] Η συζήτηση για το έργο του Ροθ φούντωσε όταν του απονεμήθηκε το βραβείο Μan Βooker Ιnternational για το σύνολο του έργου του. Ανάμεσα στους 13 συνυποψηφίους του ήταν ο Τζον Λε Καρέ, ο Αμίν Μααλούφ, ο Ντέιβιντ Μαλούφ, η Μάριλιν Ρόμπινσον, ο Φίλιπ Πούλμαν. Η Κάρμεν Καλίλ, ένα από τα τρία μέλη της κριτικής επιτροπής, υπέβαλε την παραίτησή της μετά την ανακοίνωση του νικητή λέγοντας: «Δεν ξέρω πώς βρέθηκε ο Ροθ εξαρχής στη μακρά λίστα, δεν τον θεωρώ συγγραφέα. Γράφει συνέχεια για το ίδιο θέμα, τον εαυτό του. Γυρίζεις τις σελίδες του και σε κάθε φυλλομέτρημα ακούς το σούρσιμο από τα ρούχα του αυτοκράτορα. Είναι σαν να κάθεται επάνω στο πρόσωπό σου και να μην μπορείς να αναπνεύσεις. Σε είκοσι χρόνια δεν θα τον διαβάζει κανένας».
[via] Το πρώτο βιβλίο του Ροθ "Goodbye, Columbus" (Αντίο Κολόμπους), ήταν μια συλλογή διηγημάτων με την οποία κέρδισε το Εθνικό Λογοτεχνικό Βραβείο των ΗΠΑ το 1960. Μεγάλη εμπορική επιτυχία γνώρισε με το τρίτο του μυθιστόρημα "Portnoy's Complaint" (Το σύνδρομο Πόρτνοϊ) το 1969. Το 1979 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο όπου αφηγητής είναι ο Νέιθαν Ζούκερμαν με τίτλο "The Ghost Writer". Ακολούθησαν αρκετά ακόμα όπου ο Ζούκερμαν είναι είτε αφηγητής ή παίρνει κάποιο μέρος στην πλοκή, με πιο πρόσφατο το "Exit Ghost" (Φεύγει το φάντασμα) του 2007. Το 1997 κέρδισε για δεύτερη φορά το Εθνικό Λογοτεχνικό Βραβείο με το βιβλίο "Sabbath's Theater" (Το θέατρο του Σάμπαθ) και το 1998 βραβεύτηκε με Πούλιτζερ για το "American Pastoral" (Αμερικανικό ειδύλλιο). Πολλά από τα βιβλία του Ροθ έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία: εκτός του Ζούκερμαν που θεωρείται alter ego του συγγραφέα, ο χαρακτήρας Ντέιβιντ Κέπες που εμφανίζεται σε τρία βιβλία έχει αρκετά κοινά στοιχεία με τον ίδιο, ενώ σε κάποια βιβλία του έχει χρησιμοποιήσει χαρακτήρες με το όνομα Φίλιπ Ροθ.
"Ήταν πολυάσχολος, και η φύση, το κτήνος που υπήρχε μέσα του ήταν κλεισμένο σ' ένα κουτί. Και το κουτί άνοιξε. Ο κοσμήτορας, ο πατέρας, ο σύζυγος, ο Παν/κός (...). Τέρμα όλ' αυτά. Φυσικά, στα εβδομήντα σου δεν είσαι πια το ζωηρό κτήνος που ήσουνα στα 26, αλλά τα απομεινάρια του κτήνους, τα απομεινάρια της φύσης – τώρα έρχεται σε επαφή με τα απομεινάρια. Και είναι ευτυχισμένος με αυτό, είναι ευτυχισμένος που έρχεται σε επαφή με τα απομεινάρια. Είναι κάτι παραπάνω από ευτυχισμένος, ριγεί από συγκίνηση. Κι έχει δεθεί μαζί της (...). Δεν είναι η οικογένεια, δεν είναι το χρήμα, δεν είναι η κοινή φιλοσοφία, δεν είναι το καθήκον. Όχι, αυτό που τον δένει μαζί της είναι το ρίγος της συγκίνησης. Αύριο μπορεί να πάθει καρκίνο και να πάει. Αλλά σήμερα ζει αυτό το ρίγος."
(Το ανθρώπινο στίγμα)
---
"Δεν μπορώ να διανοηθώ οτι κάποιος που είναι βαθύτατα ανθρωπιστής είναι δυνατόν να πιστεύει στην αιώνια τιμωρία.
Η θρησκεία βασίζεται κυρίως στον φόβο - στον φόβο του μυστηριώδους,στον φόβο της ήττας και στον φόβο του θανάτου.
Ο φόβος είναι πατέρας της σκληρότητας, άρα δεν είναι να απορεί κανείς που σκληρότητα και θρησκεία πορεύονται χέρι χέρι ανα τους αιώνες.
Πρέπει να κατακτήσουμε τον κόσμο με νοημοσύνη, και να μην είμαστε υποταγμένοι σ' αυτόν λόγω του τρόμου που προκαλεί.
Η όλη αντίληψη του Θεού είναι μια αντίληψη ανάξια ελεύθερων ανθρώπων."
(Αγανάκτηση)
---
Ο Φίλιπ Ροθ σε συνέντευξη του 2011, λίγο μετά το Man Booker Prize:
σχόλια