O Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες μιλά στo LIFO.gr

O Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες μιλά στo LIFO.gr Facebook Twitter
2
O Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες μιλά στo LIFO.gr Facebook Twitter
Τα μυθιστορήματα που έκαναν γνωστό τον Βάσκες είναι στοιχειωμένα από την Κολομβία, αλλά, όπως ομολογεί ο ίδιος, χρειάστηκαν χρόνια μέχρι να τολμήσει ν' αναμετρηθεί με την ιστορία της... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Κολομβία και λογοτεχνία, μέχρι πρότινος, με ένα όνομα συνδέονταν αυτόματα στο μυαλό μας, αυτό του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Από το περασμένο καλοκαίρι, όμως, που εκδόθηκε και εδώ το «Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν» ανακαλούμε το όνομα ενός πεζογράφου ακόμη, πολύ ταλαντούχου, του Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες. Γιος δικηγόρων, γεννημένος το 1973 στην Μπογκοτά, με τέσσερα μυθιστορήματα πίσω του κι ένα σωρό διεθνείς διακρίσεις –ανάμεσά τους το English PΕΝ Award και το δουβλινέζικο IMPACT–, ο Βάσκες, σε όποια χώρα κι αν βρεθεί, όπου κι αν συστήνεται διά ζώσης, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κληθεί να τοποθετηθεί σε σχέση με τον διάσημο συμπατριώτη του.

«Δεν με πειράζει», λέει, «ούτε έχω βαρεθεί να απαντάω για το αν είναι βαριά πάνω μου η σκιά του, γιατί, πράγματι, χάρη στον Μάρκες βρήκα τον προορισμό μου. Έτσι συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να γίνω συγγραφέας, διαβάζοντας το «Εκατό χρόνια μοναξιά». Αν μ' ενοχλεί κάτι, είναι η αντίληψη ότι οι λογοτεχνικές επιρροές είναι ζήτημα κληρονομικό. Πρόκειται για παρεξήγηση. Οι συγγραφείς επιλέγουν από ποιους θα επηρεαστούν και η περίπτωση του Μάρκες, που διάλεξε για προγόνους του τον Καμύ, τον Φόκνερ, τον Χέμινγουεϊ, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα! Προσωπικά, ένιωσα αμέσως ότι το μοντέλο του μαγικού ρεαλισμού δεν μου ταιριάζει. Ήξερα πως έπρεπε να ψάξω αλλού. Εκείνοι που με έμαθαν πώς να εξερευνώ τo σταυροδρόμι όπου συναντιούνται τα δημόσια με τα ιδιωτικά πάθη –σε όλα μου τα βιβλία αυτό κάνω– ήταν συγγραφείς όπως ο Τζόις, ο Κόνραντ, ο Φλομπέρ, ο Ντοστογιέφσκι, ο Ντελίλο, ο Φίλιπ Ροθ. Ο δρόμος που ακολουθώ δεν είναι εκείνος που χάραξε ο Θερβάντες αλλά αυτός που αγκαλιάζει το πνεύμα των αρχαίων τραγικών».

Για τους συμπατριώτες μου είμαι αριστερός και πράγματι, έτσι αντιλαμβάνομαι κι εγώ τον εαυτό μου, ως έναν φιλελεύθερο αριστερό κατά την αγγλοσαξονική παράδοση. Είμαι πολύ καχύποπτος απέναντι στη λαϊκίστικη Αριστερά που απαγορεύει την ελευθερία της έκφρασης, όπως αυτή που κυριαρχεί στη Βενεζουέλα.

Τα μυθιστορήματα που έκαναν γνωστό τον Βάσκες είναι στοιχειωμένα από την Κολομβία, αλλά, όπως ομολογεί ο ίδιος, χρειάστηκαν χρόνια μέχρι να τολμήσει ν' αναμετρηθεί με την ιστορία της. Την εποχή που, με το πτυχίο Νομικής στην τσέπη, άφηνε την Μπογκοτά για να σπουδάσει λατινοαμερικανική λογοτεχνία στη Σορβόννη, τότε που δημοσίευε πρωτόλεια τα οποία σήμερα φροντίζει να μην αναφέρει καν, «όλοι», λέει, «αυτό με ρωτούσαν: γιατί δεν γράφεις για την πατρίδα σου; Ε, λοιπόν, νόμιζα πως δεν είχα το δικαίωμα. Δεν μπορούσα να πω με σιγουριά τι είναι η Κολομβία. Πώς να έγραφα για κάτι που αγνοούσα; Ώσπου κάποια στιγμή κατάλαβα ότι γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θα έπρεπε να το επιχειρήσω. Γράφοντας λογοτεχνία, ίσως κατάφερνα να καλύψω το κενό...».

Η αρχή έγινε με τους «Πληροφοριοδότες» (2004), μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά. Εντελώς συμπτωματικά, στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο Βάσκες έγινε αποδέκτης της εξομολόγησης μιας ηλικιωμένης Κολομβιανής με γερμανοεβραϊκές ρίζες, που τον ώθησε να σκαλίσει ένα θέμα για το οποίο ο ίδιος ήταν εντελώς ανύποπτος. Από αυτήν τη γυναίκα έμαθε για τις μαύρες λίστες που κυκλοφορούσαν στην Κολομβία καθ' υπόδειξιν του Στέιτ Ντιπάρτμεντ τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με στόχο την οχύρωση της χώρας από τους συμπαθούντες του ευρωπαϊκού φασισμού. Αναμφίβολα, ο φόβος ήταν υπαρκτός. Δεν ήταν λίγοι οι Γερμανοί και οι Κολομβιανοί πολίτες που είχαν συλληφθεί για ναζιστική προπαγάνδα, ένας από τους ισχυρότερους πολιτικούς της περιόδου ήταν γνωστός θαυμαστής του Φράνκο και το κολομβιανό ναζιστικό κόμμα είχε αρχίσει να επεκτείνει τα πλοκάμια του. Ως συνήθως, όμως, μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά.

«Εκείνα τα χρόνια» εξηγεί ο Βάσκες, «είχαμε δυο γενιές Γερμανών μεταναστών. Οι πρώτοι είχαν έρθει στα τέλη του 19ου, αρχές του 20ού αιώνα, και είχαν συμβάλει τα μάλα στον εκβιομηχανισμό της Κολομβίας. Αρκεί να σας πω ότι η πρώτη αεροπορική εταιρεία ήταν γερμανοκολομβιανή. Από τα μέσα της δεκαετίας του '30 άρχισαν να καταφθάνουν και κάμποσοι Γερμανοεβραίοι που έφευγαν άρον-άρον από την Ευρώπη για να σωθούν από τους ναζί. Αυτή η συνύπαρξη την περίοδο του πολέμου, κατά την οποία η Κολομβία είχε διακόψει τις διπλωματικές της σχέσεις με τις χώρες του Άξονα, δημιουργούσε μεγάλη ένταση. Όλοι οι Γερμανοί, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, λόγω της καταγωγής τους και μόνο ήταν ευάλωτοι απέναντι στις Αρχές. Αρκούσε να τους καρφώσει κάποιος ως υπόπτους για να καταδικαστούν αμέσως σε κοινωνικό θάνατο».

O Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες μιλά στo LIFO.gr Facebook Twitter
Όταν έφευγα για το Παρίσι νόμιζα πως ακολουθώ ένα συγκεκριμένο μοντέλο συγγραφέα –του Μάρκες, του Λιόσα, του Κορτάσαρ, του Φουέντες– που νιώθει ότι πρέπει ν' απομακρυνθεί από τη χώρα του για να την κατανοήσει καλύτερα. Άργησα να συνειδητοποιήσω ότι στην πραγματικότητα η βία ήταν που με είχε διώξει από την Μπογκοτά... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Για ένα καρφί μιλάει και ο ίδιος στους «Πληροφοριοδότες». Για έναν διαπρεπή ρήτορα που στα νιάτα του, με περισσή επιπολαιότητα, φόρτωσε τη ρετσινιά του ναζί στον πατέρα ενός παιδικού του φίλου και διέσχισε έπειτα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του παραγνωρίζοντας το κόστος της πράξης του. Πώς εξιλεώνεται κανείς όταν έχει σπρώξει έναν αθώο στην αυτοκτονία; Από ποιον να πρωτοζητήσει συγγνώμη, όταν η προδοσία του έχει αλυσιδωτές συνέπειες; Τι συμβαίνει όταν οι ενοχές αλλά και οι εκδικητικές διαθέσεις κακοφορμίζουν; Είναι δυνατόν τα κρίματα της μιας γενιάς να μην ταλανίζουν και τις επόμενες; Δεινός αφηγητής, ο Βάσκες δίνει τις απαντήσεις μέσα από διαδοχικά φλασμπάκ κι εναλλασσόμενες οπτικές γωνίες, χωρίς να χάνει στιγμή τον ρυθμό και τον στόχο του. Κι ενώ χάρη σ' αυτό το έργο είδε να μετράει η υπογραφή του στους διεθνείς λογοτεχνικούς κύκλους, το σημαντικότερο παράσημο για τον ίδιο ήταν η αντίδραση της γυναίκας που του είχε εμπιστευτεί τις αναμνήσεις της. «"Μέχρι να το διαβάσω", μου είπε, "δεν είχα καταφέρει να μιλήσω ούτε στα παιδιά ούτε στα εγγόνια μου γι' αυτά τα πράγματα". Σαν να μου έλεγε, εσείς μου δώσατε τις λέξεις για να τους εξηγήσω τι συνέβη...».

Εξαιρετικά άβολο θέμα είναι οι περίπλοκες σχέσεις που αναπτύχθηκαν στην κοινωνία με τους λαθρεμπόρους ναρκωτικών. Σε γενικές γραμμές, αργήσαμε να καταδικάσουμε τη διείσδυσή τους στην καθημερινότητά μας, ενώ αντίστοιχα νωθροί απέναντι στην αντιμετώπιση των καρτέλ στάθηκαν και οι πολιτικοί.

Υπάρχουν κι άλλες μαύρες τρύπες στην πρόσφατη ιστορία της Κολομβίας; «Πάντα υπάρχουν θέματα που οι άνθρωποι θέλουν να ξεχάσουν, θέματα στα οποία η εξουσία κυρίως αποφεύγει συστηματικά να ρίξει άπλετο φως. Τέτοιο είναι, για παράδειγμα, ο υφέρπων αντισημιτισμός της πολιτικής ελίτ κατά τη δεκαετία του '40, όταν οι πρεσβείες της Κολομβίας στην Ευρώπη πήραν εντολή να μην υποθάλπουν πολίτες εβραϊκής καταγωγής. Εξαιρετικά άβολο θέμα, επίσης, είναι οι περίπλοκες σχέσεις που αναπτύχθηκαν στην κοινωνία με τους λαθρεμπόρους ναρκωτικών. Σε γενικές γραμμές, αργήσαμε να καταδικάσουμε τη διείσδυσή τους στην καθημερινότητά μας, ενώ αντίστοιχα νωθροί απέναντι στην αντιμετώπιση των καρτέλ στάθηκαν και οι πολιτικοί. Γι' αυτό και οι μεγαλέμποροι έφτασαν ν' αποκτήσουν τόση δύναμη με την πάροδο του χρόνου και να γίνουν η τρομακτική εγκληματική μηχανή που τη δεκαετία του '80, στη σύγκρουσή της με την κυβέρνηση, κόντεψε να οδηγήσει την Κολομβία στην καταστροφή».

Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα φόβου, καχυποψίας, ανταλλαγών πυρών στους δρόμους και απανωτών δολοφονιών κατ' εντολήν του βασιλιά της κοκαΐνης Πάμπλο Εσκομπάρ πέρασε ο Βάσκες την εφηβεία του. «Όταν έφευγα για το Παρίσι», λέει, «νόμιζα πως ακολουθώ ένα συγκεκριμένο μοντέλο συγγραφέα –του Μάρκες, του Λιόσα, του Κορτάσαρ, του Φουέντες– που νιώθει ότι πρέπει ν' απομακρυνθεί από τη χώρα του για να την κατανοήσει καλύτερα. Άργησα να συνειδητοποιήσω ότι στην πραγματικότητα η βία ήταν που με είχε διώξει από την Μπογκοτά...». Αυτός ο εφιάλτης, όμως, έμελλε να πυροδοτήσει αργότερα τη συγγραφή του «Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν» (2011), μυθιστόρημα με το οποίο η φήμη του εδραιώθηκε για τα καλά.

Αφού έζησε δύο δεκαετίες μακριά από την Κολομβία, περιπλανώμενος μεταξύ Γαλλίας, Βελγίου και Ισπανίας, κατ' απαίτηση της συζύγου του –με την οποία έχει αποκτήσει δύο δίδυμες εννιάχρονες κόρες– ο Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες βρίσκεται εγκατεστημένος και πάλι στην Μπογκοτά. Μια μεγαλούπολη «απαλλαγμένη μεν από την τρομοκρατία αλλά εξίσου δύσκολη, εξίσου χαοτική, με γειτονιές όπου πρέπει πάντα να παίρνεις προφυλάξεις και με κατοίκους πολύ πιο συντηρητικούς, αν όχι αντιδραστικούς σε νοοτροπία, πιο εθνικιστές, πιο σεξιστές απ' ό,τι παλιότερα. Ο Βάσκες υποστηρίζει σθεναρά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες, την ανεκτικότητα στη διαφορά, τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας και στα δημοσιογραφικά του άρθρα τάσσεται υπέρ της νομιμοποίησης των μαλακών ναρκωτικών ή υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων. «Για τους συμπατριώτες μου είμαι αριστερός», λέει, «και πράγματι, έτσι αντιλαμβάνομαι κι εγώ τον εαυτό μου, ως έναν φιλελεύθερο αριστερό κατά την αγγλοσαξονική παράδοση. Είμαι πολύ καχύποπτος απέναντι στη λαϊκίστικη Αριστερά που απαγορεύει την ελευθερία της έκφρασης, όπως αυτή που κυριαρχεί στη Βενεζουέλα. Τίποτε καλό δεν προέκυψε από τις κυβερνήσεις Τσάβες και Μαδούρο. Η Βενεζουέλα είναι η πιο βίαιη χώρα της Λατινικής Αμερικής, περνά τη χειρότερη φάση της ιστορίας της. Έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν και στην Ελλάδα τέτοιες λαϊκίστικες τάσεις. Εύχομαι να μην πέσετε σε αυτή την παγίδα κι εσείς!».

_____________________________

* Τα μυθιστορήματα του Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες «Οι πληροφοριοδότες» και «Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη.

Βιβλίο
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός.

Βιβλίο / Οβίδιος: Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός

Ο κορυφαίος μελετητής του ρωμαϊκού κόσμου Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής ολοκλήρωσε την απόδοση στα ελληνικά των 12.000 στίχων του έργου του Οβίδιου, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον άκρως μοντέρνο χαρακτήρα του ποιητή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Βιβλίο / «Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Με θέμα την καθημερινότητα έξι αστροναυτών σε έναν διεθνή διαστημικό σταθμό, το μυθιστόρημα που κέρδισε το Booker 2024 μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ποίημα για τον πλανήτη Γη και μας καλεί να τον εκτιμήσουμε ξανά.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
2000 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα βιβλίο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες γίνεται μπεστ-σέλερ

Βιβλίο / Ο Σουητώνιος του 69 μ.Χ. γίνεται ξανά μπεστ-σέλερ

Οι «Βίοι των Καισάρων», το εξόχως κουτσομπολίστικο βιβλίο που είχε γράψει ο Σουητώνιος για τον βίο και την πολιτεία της πρώτης σειράς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και μπήκε στη λίστα με τα ευπώλητα των Sunday Times.
THE LIFO TEAM
«Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Βιβλίο / «Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Ο «ροκ σταρ ιστορικός των ημερών», ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βραβευμένος συγγραφέας Peter Frankopan, μιλά στη LIFO για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη, τη Γάζα και την άνοδο της ακροδεξιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
"Οι εμπειρίες μας, είναι το σύνολο των προβολών που κάνουμε στους ανθρώπους που έχουμε συναναστραφεί..." γράφει σε ένα σημείο του "ΗΧΟΥ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ" ο Χουάν.Κι ο Μάρκες έλεγε "η ζωή δεν είναι αυτή που έζησε κανείς, αλλά αυτή που θυμάται κι όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί".Γράφουμε για να μάθουμε λοιπόν.Για να ανακαλύψουμε ποιοί είμαστε.