Όσκαρ!

Όσκαρ! Facebook Twitter
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο Ουάιλντ αναφέρει τον Μπούσνελ σε γράμματα του και ότι του έστειλε χρήματα μετά την αποφυλάκισή του...
0

Πρώτα, ένα στοιχείο της ζωής του Όσκαρ που βγαίνει για πρώτη φορά στην επιφάνεια: μια φωτογραφία ενός άντρα της εργατικής τάξης, ο οποίος «είχε τραβήξει» τον Όσκαρ, όταν και οι δύο ήταν στη φυλακή του Reading, χωρίς να είναι γνωστή η ακριβής μεταξύ τους σχέση.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ το 1865 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση λόγω ομοφυλοφιλίας – για την ακρίβεια, για «σοδομισμό». Σε ένα γράμμα ο πλέον φυλακισμένος και απομονωμένος ποιητής, συγγραφέας και λάτρης της καλής ζωής ανέφερε έναν «μικρό σκουρομάτη» που τώρα θεωρείται ότι πρόκειται για τον εργάτη Bushnell, ο οποίος βρέθηκε 21 φορές στη φυλακή για κλοπή.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ το 1865 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση λόγω ομοφυλοφιλίας – για την ακρίβεια, για «σοδομισμό».

Δεν υπάρχουν φωτογραφίες των φυλακισμένων εκείνης της εποχής αλλά η φωτογραφία του Bushnell υπάρχει επειδή έκανε συνεχείς παραβάσεις του νόμου. Ο καθηγητής Peter Stoneley του πανεπιστημίου του Reading, ο οποίος έκανε την ανακάλυψη, δήλωσε επίσης τα εξής σχετικά:

«Δεν ξέρουμε λεπτομέρειες για τη σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ Ουάιλντ και Μπούσνελ. Ξέρουμε όμως ότι επισήμως απαγορευόταν στους φυλακισμένους της Βικτωριανής εποχής να μιλάνε μεταξύ τους, πόσο μάλλον να τρώνε ή να δουλεύουν μαζί, ή να σχηματίζουν προσωπικές σχέσεις..


Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο Ουάιλντ αναφέρει τον Μπούσνελ σε γράμματα του και ότι του έστειλε χρήματα μετά την αποφυλάκισή του, ενώ περαιτέρω συναντήσεις μεταξύ τους είναι απίθανες.»

Μια οικογένεια για tabloid

Όσκαρ! Facebook Twitter

O πατέρας του Όσκαρ, Sir William Wilde, ήταν ένας διάσημος οφθαλμίατρος και χειρουργός. Τα ενδιαφέροντά του επεκτεινόταν πέρα από την ιατρική επιστήμη, φτάνοντας στην αρχαιολογία, στις φυσικές επιστήμες, στην λαογραφία της Ιρλανδίας και στο αλκοόλ. Πριν παντρευτεί τη μητέρα του Όσκαρ είχε τη φήμη πλέιμποϊ. Ήταν πατέρας αρκετών παιδιών εκτός γάμου, αλλά δυστυχώς όλα πέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία.

Το πρώτο ερωτικό τρίγωνο της ζωής του

Η μητέρα του Όσκαρ, η Λαίδη Τζέιν, ήταν μια ποιήτρια, ακτιβίστρια, και μια γυναίκα που έκανε εντύπωση. Ήταν γνωστή για τα λογοτεχνικά σαλόνια που διοργάνωνε καλώντας όλους τους σταρ των τεχνών της εποχής. Ο μικρός Όσκαρ συμμετείχε από μικρός σε αυτές τις συναντήσεις, αρχικά σιωπηλός σε μια γωνία, παρακολουθώντας τις συζητήσεις. Πολύ σύντομα ήταν σε θέση να συνομιλεί με τους καλεσμένους και να συμμετέχει ως ίσος.


Μεταξύ των καλεσμένων ήταν η όμορφη κοσμική Florence Balcombe που τράβηξε γρήγορα την προσοχή του Όσκαρ. Για κάποιο διάστημα όλοι θεωρούσαν ότι οι δυο τους θα παντρευτούν, μέχρι να εμφανιστεί ο Bram Stoker, ήδη διάσημος από το βιβλίο "Dracula". H Florence αμφιταλαντεύτηκε για λίγο, για να καταλήξει να διαλέξει τον Stoker. Όταν ο Όσκαρ έμαθε για τον αρραβώνα, έγραψε ένα γράμμα στην πρώην αγαπημένη του δηλώνοντας ότι θα εγκαταλείψει την Ιρλανδία για πάντα. Και τελικά, το έκανε.

Εσωτερική διακόσμηση

Όσκαρ! Facebook Twitter
Έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον στη μόδα και φρόντιζε τα ρούχα του, αγαπούσε το εξαιρετικό φαγητό και το καλό κρασί...

Ο Όσκαρ αγαπούσε την αισθητική περισσότερο και από τη λογοτεχνία. Έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον στη μόδα και φρόντιζε τα ρούχα του, αγαπούσε το εξαιρετικό φαγητό και το καλό κρασί, και ενδιαφερόταν για την εσωτερική διακόσμηση. Ως νιόπαντρος και επίδοξος συγγραφέας μετακόμισε με τη γυναίκα του, Κόνστανς, στην οδό Tite στην περιοχή Chelsea του Λονδίνου, που τότε ήταν μια περιοχή μποέμ, γεμάτη με ποιητές και καλλιτέχνες. Μέσα σε αυτό το σπίτι έγραψε το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι και μερικά από τα πιο διάσημα θεατρικά του έργα.

Όσκαρ! Facebook Twitter
Όσκαρ! Facebook Twitter
Στην οδό Tite στην περιοχή Chelsea του Λονδίνου μετακόμισε νιόπαντρος...
Όσκαρ! Facebook Twitter

Το σπίτι του δεν ήταν μόνο ένας χώρος διαμονής, ήταν και μια βιτρίνα, μια έκθεση της αισθητικής του. Η διακόσμηση έγινε σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Edward Godwin και τον καλλιτέχνη Whistler. «Έχω μια τραπεζαρία σε διαφορετικούς τόνους του λευκού, με άσπρα μαξιλάρια κεντημένα με κίτρινο μετάξι. Το αποτέλεσμα είναι απολύτως υπέροχο και το δωμάτιο θαυμάσιο». Το γραφείο του ήταν γεμάτο με ντιβάνια ανατολικού τύπου, γιαπωνέζικες μεταξοτυπίες και άλλα διακοσμητικά στοιχεία της Ανατολής, αν και το χρησιμοποιούσε περισσότερο για να καπνίζει, παρά για να γράφει. Του άρεσε να γράφει στο ισόγειο, σε ένα δωμάτιο που έβλεπε στο δρόμο, με κίτρινους τοίχους και κόκκινη λάκα για διακοσμητικές λεπτομέρειες, ένα άγαλμα του Ερμή και έργα του Monticelli και του Simeon Solomon.

H κάρτα που τον καταδίκασε ήταν ανορθόγραφη

Όσκαρ! Facebook Twitter

Την εποχή που απολάμβανε τις μεγαλύτερές του επιτυχίες στο θέατρο ο Όσκαρ ξεκίνησε την θυελλώδη του σχέση με το νεαρό Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας. Στις 18 Φεβρουαρίου 1895 ο πατέρας του Ντάγκλας, ο μαρκήσιος του Κουίνσμπερι, αναζητώντας τον Όσκαρ Ουάιλντ άφησε την κάρτα του στον αρχισερβιτόρο του ιδιωτικού κλαμπ Albermarle, με τη σημείωση «to Oscar Wilde: Posing Somdomite" αντί του σωστού "sodomite".


Η σχέση των δύο αντρών ήταν γνωστή σε όλους, αλλά ο Όσκαρ εξοργίστηκε τόσο από την κίνηση που αποφάσισε να κάνει μήνυση. Η απόφαση αυτή κατέστρεψε τη ζωή του.

Γράμμα του μαρκησίου προς τον γιο του, Άλφρεντ Ντάγκλας

1 Απριλίου 1894
Άλφρεντ

Η σχέση σου με αυτόν τον άντρα, Ουάιλντ, πρέπει να σταματήσει, αλλιώς θα σε αποκηρύξω και θα σταματήσω να σου δίνω λεφτά. Δεν θα επιχειρήσω να αναλύσω αυτή την σχέση, και δεν κατηγορώ – αλλά για μένα το να παριστάνεις κάτι είναι το ίδιο με το να είσαι αυτό το κάτι. Σε είδα με τα ίδια μου τα μάτια σε αυτή την απεχθή και αηδιαστική σχέση, όπως φάνηκε από τον τρόπο σου και τις εκφράσεις σου. Γι' αυτό ο κόσμος λέει αυτά που λέει. Και έχω ακούσει, αν και μπορεί να μην ισχύει, ότι η γυναίκα του έχει την πρόθεση να πάρει διαζύγιο λόγω σοδομισμού και άλλων εγκλημάτων. Είναι αλήθεια αυτό, ή δεν το ξέρεις; Αν πίστευα ότι είναι αλήθεια, και αν γινόταν κοινή γνώση, θα ήμουν δικαιολογημένος αν τον πυροβολούσα.

Ο ΑΗΔΙΑΣΜΈΝΟΣ ΠΑΤΈΡΑΣ ΣΟΥ

O Άλφρεντ απάντησε στο γράμμα με το εξής τηλεγράφημα: «Τι αστείο ανθρωπάκι που είσαι.»

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ