Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Έλενα Ματθαιοπούλου, μοιράζει τη ζωή της μεταξύ Αγγλίας και Ελλάδας. Μέσα από τις σελίδες περιοδικών και εφημερίδων όπως τα «Tatler», «Daily Express», «Vogue», «Times» και «Gramophone and οpera now» έχει καταφέρει να παντρέψει το ενδιαφέρον της για τη μόδα με το πάθος της για την κλασική μουσική και την όπερα. Μετά την επιτυχία βιβλίων που επικεντρώνονται στον κόσμο της μουσικής, όπως το εξαιρετικό «Maestro: Encounters with conductors of today», για το οποίο συνάντησε και συνομίλησε με τους κορυφαίους μαέστρους του δεύτερου μισού του 20ού αι., ακολούθησαν βιβλία που ειδικεύονται στην όπερα, όπως τα «Bravo: Today’s tenors, baritones and basses discuss their roles», «Diva: Today’s sopranos and mezzos discuss their art», «Diva: The new generation», «Placido Domingo: My operatic roles».
H συγγραφέας συνάντησε 10 σπουδαίους μόδιστρους και μίλησε μαζί τους για τη σχέση τους με την όπερα, παρουσιάζοντας συγχρόνως σκίτσα των ίδιων και φωτογραφίες παραστάσεών τους. Πρόκειται για τους Κριστιάν Λακρουά, Καρλ Λάγκερφελντ, Μιούτσια Πράντα, Εμανουέλ Ουγκαρό, Μισόνι, Ζάντρα Ρόουντς, Τζιάνι Βερσάτσε (παλιότερη συνέντευξη με αφορμή τα κοστούμια του για το Κόβεντ Γκάρντεν), Μαρκ Μποάν, Τζιόρτζιο Αρμάνι και Βίκτορ & Ρολφ, οι οποίοι εξηγούν τι τους έκανε να συνεργαστούν με μεγάλες σκηνές του κόσμου
Γνωρίζοντας, λοιπόν, τη μόδα όσο λίγοι στον δημοσιογραφικό χώρο, έχοντας πετύχει διεθνείς αποκλειστικότητες και αμέτρητα ρεπορτάζ στα παρισινά ντεφιλέ, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο για μια πιο δημιουργική πλευρά των μεγάλων σχεδιαστών: την ενασχόλησή τους με την όπερα. Ήταν, άλλωστε, η μόνη που ήξερε το ίδιο καλά και τις δύο «τέχνες». Έτσι, γεννήθηκε η ιδέα για το «Σχεδιαστές μόδας στην όπερα», το οποίο έγραψε στα αγγλικά και εξέδωσε στην Αγγλία πριν από μερικά χρόνια. Ακολουθώντας την ίδια τακτική με τους «Μαέστρους», συνάντησε 10 σπουδαίους μόδιστρους και μίλησε μαζί τους για τη σχέση τους με την όπερα, παρουσιάζοντας συγχρόνως σκίτσα των ίδιων και φωτογραφίες παραστάσεών τους («Ντον Τζιοβάνι», «Κάρμεν», «Αΐντα», «Έτσι κάνουν όλες», «Μαγικός Αυλός»). Πρόκειται για τους Κριστιάν Λακρουά, Καρλ Λάγκερφελντ, Μιούτσια Πράντα, Εμανουέλ Ουγκαρό, Μισόνι, Ζάντρα Ρόουντς, Τζιάνι Βερσάτσε (παλιότερη συνέντευξη με αφορμή τα κοστούμια του για το Κόβεντ Γκάρντεν), Μαρκ Μποάν, Τζιόρτζιο Αρμάνι και Βίκτορ & Ρολφ, οι οποίοι εξηγούν τι τους έκανε να συνεργαστούν με μεγάλες σκηνές του κόσμου, τη Σκάλα του Μιλάνου, τη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, τη Βασιλική Όπερα του Κόβεντ Γκάρντεν και πολλά σημαντικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
Ρωτάω την κ. Ματθαιοπούλου γιατί θέλησε να ασχοληθεί με το αντικείμενο αυτό τόσο εξονυχιστικά, σε σημείο που να τηςδώσει υλικό για βιβλίο, και μου απαντάει: « Ήμουν περίεργη να μάθω γιατί τα τελευταία 15-20 χρόνια έγινε αυτή η έκρηξη. Έφτασα στο συμπέρασμα ότι αυτό που συνέβη ήταν πως οι δύο χώροι, η όπερα τα τελευταία 40 χρόνια και η μόδα τα τελευταία 25, βίωσαν τέτοιες “επαναστάσεις” στον χώρο τους, που τους άλλαξαν ριζικά!».
Πού οφείλεται αυτό; «Μέχρι να κάνει την εμφάνισή της η Μαρία Κάλλας, η όπερα ήταν φωνητικά συναρπαστική, αλλά δραματικά, συνήθως, γελοία. Η Κάλλας μετέτρεψε την όπερα σε πιστό ρεαλιστικό θέατρο, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνεχόμενη δημοτικότητά της σε μια εποχή όπως η δική μας, που διέπεται από τηλεοπτικά και κινηματογραφικά κριτήρια πιστότητας. Παράλληλα, η μετάλλαξή της σε συλφίδα άλλαξε για πάντα τις απαιτήσεις μας όσον αφορά τη φυσική εμφάνιση των λυρικών τραγουδιστριών. Αυτό είχε αποτέλεσμα οι περισσότερες σημερινές ντίβες να συναγωνίζονται, και συχνά να ξεπερνούν σε ομορφιά τις γνωστές σταρ του κινηματογράφου και του θεάτρου».
Στη μόδα τι συνέβη; «Παράλληλα, στον χώρο της μόδας, ιδίως ο τρόπος που παρουσιάζονται οι κολεξιόν έχει οδηγήσει σε θεαματικά και συχνά θεματικά σόου τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με παλιότερες παρουσιάσεις στα σαλόνια των μετρ με τα χρυσά καρεκλάκια, που απευθύνονταν σε πελάτισσες των οίκων τους. Αυτές οι δύο “επαναστάσεις” άμβλυναν τα σύνορα μεταξύ των δύο χώρων. Όπως έγραψαν οι “Sunday Times” με αφορμή την πολυσυζητημένη παραγωγή της όπερας “Cosi fan tutte” του Μότσαρτ με κοστούμια του Αρμάνι από το Κόβεντ Γκάρντεν το 1994, συνέβη μια “δημιουργική έκρηξη”. Είχε προηγηθεί, βέβαια, το 1991 το “Καπρίτσιο” του Ρίχαρντ Στράους, όπου τα εκθαμβωτικά κοστούμια του Τζιάνι Βερσάτσε συζητιόντουσαν για εβδομάδες από όλα τα βρετανικά media, σε σημείο που η όπερα αναγκάστηκε να προσλάβει σεκιούριτι για να αποτρέψει πιθανή κλοπή τους».
Η αγγλική έκδοση του βιβλίου έγινε από τον γνωστό εκδοτικό οίκο Thames & Hudson και έχει παρουσιαστεί από την κ. Ματθαιοπούλου με διαλέξεις της στη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, στην Εθνική Όπερα της Αγγλίας αλλά και στο Λογοτεχνικό Φεστιβάλ της Οξφόρδης. Την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου, στις 19:00, παρουσιάστηκε στο θέατρο Ολύμπια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου η συγγραφέας βραβεύτηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ. Να σημειώσουμε ότι στα ελληνικά το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΑΠΟΝ και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε ποιότητα από την αγγλική έκδοση με τις υπέροχες φωτογραφίες και τα σχέδια που συνοδεύουν τα κείμενα, πράγμα αξιοπρόσεχτο τέτοιες εποχές για την Ελλάδα.
Το βιβλίο της Έλενας Ματθαιοπούλου Σχεδιαστές μόδας στην όπερα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΑΠΟΝ. Σελ. 192, τιμή 63,60 EUR
σχόλια