«Το παρελθόν» της Τέσα Χάντλι: Επιστρέφοντας στο κλασικό βρετανικό μυθιστόρημα

«Το παρελθόν» της Τέσα Χάντλι: Επιστρέφοντας στο κλασικό βρετανικό μυθιστόρημα Facebook Twitter
Εκατό τοις εκατό Βρετανίδα, η Τέσα Χάντλι αναμφίβολα διαθέτει κάτι από τη στόφα της Βιρτζίνια Γουλφ. Φωτ.: Getty Images/Ideal Image
0



ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΧΕ ΝΑ ΒΓΕΙ στο προσκήνιο μια συγγραφέας με τη γονιδιακή επάρκεια των Βρετανών μυθιστοριογράφων, με αυτή την απλότητα στην αφήγηση και τη μεστότητα των περιγραφών που εστιάζουν στις απτές λεπτομέρειες της φύσης, οι οποίες παρεισφρέουν με τρόπο καταλυτικό στην ανάπτυξη των χαρακτήρων. Εκατό τοις εκατό Βρετανίδα, η Τέσα Χάντλι αναμφίβολα διαθέτει κάτι από τη στόφα της Βιρτζίνια Γουλφ ως προς τη λεπτολογική ανάλυση του εξωτερικού κόσμου, αλλά και αρκετά στοιχεία του Τσαρλς Ντίκενς όσον αφορά την ικανότητα να αποδίδει το βάθος των χαρακτήρων.

Με αυτά τα σαφή εφόδια στη συγγραφική της φαρέτρα, έρχεται να μας επανασυστήσει με τον ιδανικότερο τρόπο το βρετανικό μυθιστόρημα: απόδειξη, το Παρελθόν, το έκτο κατά σειρά μυθιστόρημα της πολυβραβευμένης Βρετανίδας συγγραφέως, παραδόξως άγνωστης στο ευρύ κοινό στην Ελλάδα (παλαιότερα είχε κυκλοφορήσει το Έρωτας στο τρένο από το Μεταίχμιο, προ πολλού εξαντλημένο), το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Gutenberg και τη σειρά Aldina σε άψογη μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου.


Η θεατρικότητα του μυθιστορήματος είναι πρόδηλη, όπως και η ανάγκη της Χάντλι να επαναφέρει την ανθρώπινη ένταση στην πρώτη γραμμή: δηλαδή να εστιάσει στον τρόπο που οι άνθρωποι συνδέονται, ερωτεύονται, κοντράρονται και σχετίζονται.

Αφορμή είναι η συνάντηση μιας οικογένειας σε ένα παλιό αγροτόσπιτο στο Κίνγκτον, όπου η εσωτερική ζωή, ειδικά στα μάτια της μικρότερης αδελφής, της Φραν, «έμοιαζε ν' ακουμπάει, να κολλάει, να ταιριάζει απόλυτα με τον έξω κόσμο. Προχωρώντας ανάμεσα στα χορτάρια, προχωρούσε μέσα στ' όνειρό της: το παλιό σπίτι νανουρισμένο από τη λιακάδα, με τις μπαλκονόπορτές του κάτω από τα μεταλλικά υπόστεγα φορτωμένα κισσό, θα μπορούσε να είναι το φόντο οποιασδήποτε σκηνής, ποιητικής, μεγαλόπρεπης ή τραγικής».

Και όντως είναι: εντελώς θεατρικό, το σκηνικό φέρνει έντονα στον νου τον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ, ειδικά ως προς τον τρόπο που οι ετερόκλητοι χαρακτήρες της οικογένειας συνδέονται ακόμα και μέσα από τις πιο έντονες αντιθέσεις τους. Παραπαίοντας ανάμεσα στη μνήμη ενός ανυπεράσπιστου παρελθόντος που αναδύεται σχεδόν ανεπαίσθητα στις μνήμες, όπως οι μαντλέν του Προυστ, και σε ένα σαρωτικό ως προς τη δύναμη της αποκαλυπτικής αλήθειας παρόν, οι ήρωες της Χάντλι γνωρίζουν πως πάνω απ' όλα είναι εγκλωβισμένοι στον ίδιο τους τον εαυτό – και αυτόν αντιμετωπίζουν εκείνο το καλοκαίρι στο Κίνγκτον, ξέροντας ότι κανείς τους δεν θα φύγει από κει ίδιος.

Η θεατρικότητα του μυθιστορήματος είναι πρόδηλη, όπως και η ανάγκη της Χάντλι να επαναφέρει την ανθρώπινη ένταση στην πρώτη γραμμή: δηλαδή να εστιάσει στον τρόπο που οι άνθρωποι συνδέονται, ερωτεύονται, κοντράρονται και σχετίζονται.


Πρώτη στο εξοχικό φτάνει η Άλις, μια αλαφροΐσκιωτη πρώην θεατρίνα, ρομαντική και κάπως ονειροπαρμένη –μια drama queen με τα σημερινά μέτρα–, φέρνοντας μαζί της τον Κασίμ, τον 20χρονο φοιτητή γιο της, καρπό του έρωτά της με ένα παλιό αμόρε, ο οποίος δεν κάνει τίποτα για να κρύψει τη βαθιά βαρεμάρα του, μένοντας στο σπίτι από ενοχή για την άλλοτε εγκαταλελειμμένη από τον πατέρα μητέρα του.

Ωστόσο, δεν αργεί να βρει κάποιο ενδιαφέρον στο πρόσωπο της έφηβης ξαδέλφης του Μόλι, με την οποία θα ανακαλύψει διάφορα οικογενειακά μυστικά. Στο σπίτι θα έρθει φυσικά και η Χάριετ, η μεγαλύτερη από τις αδελφές, που κάποτε φλεγόταν από τον επαναστατικό οίστρο που την έφερε στο επίκεντρο των γεγονότων και τώρα στοχάζεται πάνω στη ζωή που φεύγει όχι με την ίδια ένταση που βιώθηκε παλιά.

Όσο για τη μικρότερη, τη Φραν, αυτή θα φτάσει στο εξοχικό μαζί με τα δυο παιδιά της, την Άιβι και τον Άρθουρ, αλλά χωρίς τον σύζυγο, κάτι που υποπίπτει αμέσως στην αντίληψη όλων. Και μέσα σε όλα παρών και ο αδελφός τους, Ρόναλντ, ένας στοχαστικός φιλόσοφος και νυν αρθρογράφος παράδοξων κινηματογραφικών κριτικών, που παλεύει με τα δύο προηγούμενα διαζύγιά του και με την τρίτη του σύζυγο, την Πιλάρ, με καταγωγή από την πολύπαθη Αργεντινή. Ο αδελφός θα κάνει εντυπωσιακή εμφάνιση, καταφθάνοντας με μια παλιά Jaguar XJ6 και τη λατρεμένη του μοναχοκόρη.


Όλοι μαζί οι φιλοξενούμενοι του εξοχικού θα γίνουν κοινωνοί μεγάλων μυστικών, θα αντιληφθούν τα όριά τους και στις αναζητήσεις τους θα δουν τον εαυτό τους να βυθίζεται σε γλυκές αναμνήσεις, αλλά και σε σκηνές ακραίου τρόμου – συστατικά της ίδιας της ζωής, που εδώ μοιάζει να ξεδιπλώνεται σαν δανική σαιξπηρική σκηνή.

Ενίοτε οι ήρωες επιζητούν την απομάκρυνση του ενός από τον άλλον, ώστε να βρουν την εσωτερική τους γαλήνη, όπως η Άλις, που, όταν δεν μένει μόνη διαβάζοντας παλιά γράμματα, διασχίζει τους αραιούς θάμνους και τα κωνοφόρα στην αρχή του δάσους, δίνοντας τη δυνατότητα στη συγγραφέα να μας επιδείξει τη λογοτεχνική της δύναμη.


Όσες όμως κι αν είναι οι αντιθέσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, βρίσκουν τρόπους να συνεννοούνται, είτε μέσα από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, είτε μιλώντας περί ανέμων και υδάτων, όπως οι κυρίες που πίνοντας τσάι συζητούν για τον Μικελάντζελο στο ποίημα του Έλιοτ, είτε πραγματοποιώντας εξόδους σε φιλικά σπίτια, όπως στους γείτονες Πάτεν. Κάθε τέτοια εξόρμηση μοιάζει πραγματικά με επαναστατική πράξη, όπως αυτή που επιχειρούν η άλλοτε επαναστάτρια Χάριετ με την Αργεντινή σύζυγο του αδελφού της, Πιλάρ, όταν αποφασίζουν να εκδράμουν παρέα, σε μια σκηνή που αποδεικνύει την όμορφη ισορροπία που βρίσκει η Χάντλι στη συνομιλία του εσωτερικού κόσμου με τον εξωτερικό:


«Η Χάριετ και η Πιλάρ είχαν αποφασίσει να περάσουν τον ρεικότοπο και να συνεχίσουν κατά μήκος της ακτής, ως εκεί που ο κόλπος άνοιγε, για να βρουν παραλία και να κολυμπήσουν. Η Χάριετ ένιωθε μνημειώδη ρήξη με την παράδοση, παρόλο που η απόσταση δεν ξεπερνούσε τα πενήντα χιλιόμετρα – δεν ήταν σίγουρη για τη διαδρομή και ζήτησε από την Πιλάρ να τη δει στον χάρτη. Οδηγώντας, πάντως, η διάθεσή της έφτιαξε, νέες προοπτικές αναδύθηκαν πιθανές και προσιτές. Τα ορνιθοσκαλίσματα του Άρθουρ δεν σήμαιναν τίποτα. Το λάθος της με το φόρεμα ήταν απλά αστείο, δεν είχε σημασία. Κι ενώ η αυστηρότητα του ρεικότοπου είχε συνήθως κάτι το επικριτικό, σήμερα η ξερή, σβολιασμένη γη με τις τούφες τα βάτα και τα ρείκια της έμοιαζε, όπως την έλουζε ο ήλιος, πρόσκληση για παιχνίδι: οι μαβιές και καφετιές εκτάσεις έδειχναν χαρούμενες κι ανάλαφρες».


Σε αυτή την ιδανική συνάντηση του εξωτερικού με το εσωτερικό, το παρελθόν με το παρόν γίνονται τελικά ένα: αν στο πρώτο μέρος του βιβλίου περιγράφεται το οικογενειακό παρόν, στο δεύτερο μέρος παρακολουθούμε τον τρόπο που η τότε νεαρή μητέρα τους, Τζιλ, εγκαταλείπει τον άνδρα της, Τομ, στο Λονδίνο, αναζητώντας καταφύγιο μαζί με τα τρία παιδιά της –τη Χάριετ, τον Ρόναλντ και την Άλις– στην εξοχή.

Ο κλυδωνιζόμενος γάμος της έχει φυσικά αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεση των παιδιών και ενδεχομένως να εξηγεί τις σημερινές διαρκείς συγκρούσεις με τους δικούς τους εραστές και συζύγους, αλλά και τον τρόπο που τα επαναστατικά γεγονότα του Μάη του '68 στο Παρίσι μπορεί να συνδέονται με τα γεγονότα στη μακρινή Αργεντινή. Όλα αυτά, όμως, γίνονται υπόγεια, με ένα τέμπο που ακούγεται σαν μουσική ακόμα και όταν το κρεσέντο των γεγονότων απειλεί να καταστρέψει τα πρόσωπα.

Όπως σημειώνει και η Ζωή Μπέλλα-Αρμάου στο εισαγωγικό της σημείωμα: «Έντονη, διεισδυτική η ψυχολογική ματιά της Χάντλι, παρ' όλη τη χαμηλόφωνη γραφή της, ολοκληρώνει πολύ έξυπνα τους χαρακτήρες και δεν είναι υπερβολική η παρατήρηση του συγγραφέα και κριτικού Antony Quinn ότι βαδίζει στα χνάρια του Χένρι Τζέιμς, ενώ η τεχνική της λεπτής ειρωνείας ακολουθεί το παράδειγμα της Τζέιν Όστιν. Ήδη με το πρώτο της βιβλίο, το Accidents in the Home (2002), είχε συμπεριληφθεί στη λίστα για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου μυθιστοριογράφου του "Guardian", ενώ με τα μεταγενέστερα έργα της αποδεικνύει πόσο καλή αφηγήτρια είναι».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τζ. Ντ. Σάλιντζερ: O ατίθασος φύλακας της λογοτεχνίας

Βιβλίο / Τζ. Ντ. Σάλιντζερ: O ατίθασος φύλακας της λογοτεχνίας

Η εκπληκτικά σαγηνευτική και αντιφατική προσωπικότητα του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ εξακολουθεί να γοητεύει μέσα από τους ήρωες και τα βιβλία του «Ο φύλακας στη σίκαλη» και «Η Φράννυ και ο Ζούι» που κυκλοφορούν σε νέες μεταφράσεις από την Αθηνά Δημητριάδου και τις εκδόσεις Πατάκη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαργκερίτ Ντιράς: Ζωή σαν μυθιστόρημα»

Το Πίσω Ράφι / To βιβλίο για τη Μαργκερίτ Ντιράς που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία

Η προσωπικότητα που αναδύθηκε για τη συγγραφέα του «Εραστή» μέσα από το βιβλίο της δημοσιογράφου Λορ Αντλέρ είναι αμφιλεγόμενη, καθώς η πολιτική και προσωπική διαδρομή της εμφανίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ