1. Πέμπτη. Άψογη έκδοση, πολυτονική, αρμονικότατη, με χαρτί και σχήμα και τυπογραφία που εμπνέουν ευγνωμοσύνη για τον καλόγουστο μόχθο εκδοτών όπως η Γιώτα Κριτσέλη της Κίχλης. Μιλώ για το ποίημα Ο Κρητικός του Διονυσίου Σολωμού στη σειρά Florilegium, που μας έχει δωρίσει και τη Δευτέρα Παρουσία του Reiner Maria Rilke. Υπεύθυνος της σειράς, ο ποιητής Κώστας Κουτσουρέλης. Το επίμετρο και τις σημειώσεις υπογράφει ο λαμπρός φιλόλογος, ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής Στυλιανός Αλεξίου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, μας έχει προσφέρει τον πολύτιμο τόμο Ελληνική Λογοτεχνία - Από τον Όμηρο στον Εικοστό Αιώνα (εκδ. στιγμή). Θέματα του ποιήματος είναι ο έρωτας, η θρησκευτική πίστη, η αγάπη για τον γενέθλιο τόπο, που αποδίδονται με θαυμαστή μουσικότητα που επιτυγχάνει ο Σολωμός με τους συνδυασμούς συμφώνων-φωνηέντων και τις συνιζήσεις, όπως επισημαίνει ο Αλεξίου. Παραθέτω ένα λατρεμένο μου δίστιχο από το τέταρτο μέρος του Κρητικού, όπου η εγελειανή διαλεκτική του ποιητή προεικονίζει το πιο σημαντικό επίτευγμα του Rene Magritte: «Τότε από φως μεσημερνό η νύχτα πλημμυρίζει,/ κι η χτίσις έγινε ναός που ολούθε πλημμυρίζει».
2.Παρασκευή & Σάββατο. «Στη Νέα Υόρκη είχα γνωρίσει και τον Γκίνσμπεργκ, τον Αμερικανοεβραίο ποιητή, γνήσιο απόγονο του Ουίτμαν. Καθώς με πήγαινε σπίτι του, παντού στον δρόμο έβλεπε αγγέλους». Στο βιβλίο του Μνήμη από μελάνι (εκδ. Διόπτρα), ο Βασίλης Βασιλικός, πατριάρχης και αρχηγέτης της λαϊκής ελίτ και της καλπάζουσας ντοκιμαντερίστικης πεζογραφίας, έρχεται να μας κεράσει πλούσιες αναμνήσεις. Έξοχο το νοσταλγικά σκαμπρόζικο εξώφυλλο, έξοχες οι 520 σελίδες από τις οποίες παρελαύνουν κορυφαίες προσωπικότητες των τεχνών (από τον Κίμωνα Φράιερ και τον Νικόλα Κάλας μέχρι τον Σαρτρ και την Ντυράς). Μια διόρθωση, παρακαλώ: στην επόμενη έκδοση να γραφτεί ορθά το όνομα του πρωτοποριακού δημιουργού Γιώργου Χειμωνά (διότι στην παρούσα είναι μονίμως Χειμώνας!).
3.Κυριακή & Δευτέρα. Ο Κώστας Μαυρουδής είναι λιτός, λεπταίσθητος λογοτέχνης. Ξέρει να αιφνιδιάζει με ήπιο τρόπο, να σφάζει με το μπαμπάκι, να παρασύρει σε εκκωφαντικά επιφωνήματα μέσα από μια αλληλουχία βελούδινων ψιθύρων. Μπορείς να πεις ότι το τελευταίο του κατόρθωμα, η Αθανασία των Σκύλων (εκδ. Πόλις), είναι πεζογράφημα, ύπουλη ιστορία του νεοελληνικού έθνους, ψυχογράφημα του Αθηναίου, κοινωνικοπολιτική κριτική, ακτινοβόλος και ακτινογράφος ποίησις. Εγώ λέω ότι η Αθανασία είναι ένα μυθιστόρημα ακριβείας, είναι μια φιλοσοφική αυτοβιολογία, ένας εορτασμός του νου και των αισθήσεων με σουρντίνα. «Πόσες ώρες –με ποιους, σε ποια πόλη–, τι συζητήσεις, εχθροπραξίες, ρεμβασμοί, ψάχνοντας κάτι που δεν θα εμφανιζόταν ποτέ». Άλλο η ματαιότητα και άλλο να γράφεις με εξαίσιους κρυστάλλους λόγου για τη ματαιότητα. Εύγε στον Κώστα Μαυρουδή!
4.Τρίτη & Τετάρτη. Δεν μας λείπει το χιούμορ. Μας περισσεύει. Η πιο πρόσφατη περιπέτεια στο λογοτεχνικό σινάφι είναι να περιφέρεσαι και να διαψεύδεις ότι εσύ είσαι η Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ, μια περιπέτεια που προκάλεσε το «αρρωστούργημα» Το ακατέργαστόν μου (εκδ. Εστία). Πολλοί πεζογράφοι περιπίπτουν σε κατάσταση αμηχανίας όταν βρίσκονται απότομα αντιμέτωποι με την υπόνοια ότι πίσω από το λαμπρό όνομά τους κρύβεται μια Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ ή ότι πίσω από την Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ κρύβεται το λαμπρό όνομά τους. Πάντως, οι φήμες ότι πρόκειται για τον Χωμενίδη ελέγχονται, ενώ η ΔΔΔ (Δημόσια Δήλωση Διασυρμού) διά της οποίας ο συγγραφέας του Διασυρμού (εκδ. Εστία) βεβαίωνε ότι δεν έχει γράψει λέξη από το Ακατέργαστόν μου αποδείχτηκε ότι είναι κατασκευασμένη από την ίδια την Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ. Κάποιοι λένε ότι η Πόουπ είναι ο Πατριάρχης Φώτιος, ένας μπλόγκερ αγνώστων λοιπών στοιχείων. Το Ακατέργαστόν μου είναι μια φάρσα που παίζει με την pulp γυναικεία λογοτεχνία, κοροϊδεύει τους κουλτουριάρηδες, μπάζει νερά ή μάλλον αίματα από splatter φιλμ. Εν δυνάμει διασκεδαστική φάρσα, Spiegel im Spiegel, καθρέφτη καθρεφτάκι μου, εγώ είναι ένας άλλος, και ούτω καθεξής. Εκεί που πας να μπερδευτείς, μπερδεύεσαι ακόμα περισσότερο, οπότε δεν σε νοιάζει, σκάει και μια σκηνή βίας, οk, όλα κομπλέ. Το Ακατέργαστόν μου, όπως ήρθε, έτσι και θα φύγει.
σχόλια