…και ο Μαρίνος με το επίμονο όραμα, που ξέρει να ξεχωρίζει τα ψάρια από τη φορά των λεπιών και μηχανεύεται παστράμια τόνου και προσούτα συναγρίδας,
…και ο Κυριάκος-Kemal ο μερακλής μάστορας, που χαϊδεύει τα μπετά και μιλάει στα περβάζια, που ήρθε αμούστακος από την Αλβανία και πρόκοψε big time,
…και η Ντέσυ, με τη μεταξωτή αύρα και τα μάτια λαμπατέρ, που εκκίνησε από τo Πλέβεν της Βουλγαρίας, για να φτάσει να μαγέψει -με τη διοικητική της χάρη- όλο το επιχειρηματικό ελληνικό στερέωμα,
…και η Αντιγόνη που ξεκίνησε στα πέντε της να κόβει αποδείξεις στην ταμειακή του πατρικού σουβλατζίδικου και κατόπι κέντησε το οικοσύστημα απασών των ελληνικών start ups,
…και ο Αντώνης που, πριν 40 χρόνια μετανάστευσε στους χωματόδρομους της Πετρούπολης, κι απ´τα τροχίσματα στα μάρμαρα, κάθισε στα νυχτερινά θρανία, κι έφτασε να συνομιλεί με τα κάθε λογής γκουβέρνα,
…και η Μαρία που κατηχήθηκε και καλοσπούδασε και κοσμογυρίστηκε για να φτάσει να γίνει COO και CFO και να κουμαντάρει τα μηδενικά και τις χιλιάδες, τα εξελόφυλλα και τα funds, τα τετραγωνικά και τα στρέμματα, με φροντίδα οικογενειακού νοικοκυριού,
…και η Κωνσταντίνα που έπιασε -ξανά- τα τετράδια και τα μολύβια και πήρε κι άλλα διεθνή πτυχία και περγαμηνές, στα ντεμί γεράματα, κι έγινε εξπέρ και στα digital και στα social και στα media,
…και η Γεωργία Χριστίνα, που μπορούσε να τα έχει όλα στρωμένα και λυμένα και να περιφέρει τη χάρη και τη γενιά της σε σαλόνια και κολέγια, αλλά διαλέγει να ξυπνά αχάραγα καθημερινά για να προλάβει deadlines και παρουσιάσεις, ESG και stakeholders mappings, κι έμαθε κι από client service κι από marketing στη μέση ηλικία,
…και ο Θανάσης, με τον μπάρμπα στην Κορώνη, που μπορούσε να τα έχει κι αυτός όλα εύκολα και στρωτά και να βρίσκει τις πόρτες διαμπερώς ορθάνοιχτες, προτίμησε να την ιδρώνει τη φανέλα, και έτσι σπούδασε μεν και στα θρανία, αλλά αποφοίτησε και από τα πεζοδρόμια της Αγοράς κι έφτιαξε σχολή και όνομα στο αθλητικό διοικητικό στερέωμα,
…και ο Στέφανος που στα 12 του ακόμα διαβάζει συλλαβιστά και κοντοστέκεται για να σκεφτεί την ορθογραφία του «Είναι», μιας και του κάθεται κόμπος στο λαιμό η μαθησιακή του δυσκολία, εντούτοις, πάει πάντα καλοδιαβασμένος στο σχολείο και συνεχίζει να προσπαθεί ενώ «δεν τα παίρνει τα γράμματα»,
…και ο κύριος Γιώργος, ο serial survivor, που μπαινοβγαίνει στα χειρουργεία τα τελευταία 40 χρόνια, αλλά τηρεί ευλαβικά κάθε ιατρική οδηγία, που τον έχει φέρει ως τα 82 του, για να καμαρώνει παιδιά κι εγγόνια και να αναπολεί τις καινοτομίες που διέπραξε στον Τουρισμό, τότε που ακόμα ήταν η ελαφριά μας βιομηχανία,
…και ο Ευριπίδης που ξεκίνησε απ´τις καλλιτεχνίες και τα κάθε λογής παλκοσένικα, δίπλα στην Πρωτοψάλτη και στον Λευτέρη Βογιατζή, και κατέληξε μάγος της γαστρονομικής σάλας και influencer της ζωής του, με ρεντεμαράζ στα 57 του.
Τόσοι κι άλλοι τόσοι κι άλλοι τόσοι, άγνωστοι, μα στην ουσία «συγγενείς», μέλη της οικογένειας της μείζονος προσπάθειας, που τους συνδέει η αόρατη κλωστή της μη τυπικής αριστείας.
Άνθρωποι με γενεόγραμμα πυρηνικά ταυτόσημο και κοινόχρηστο δέντρο οικογενειακό την αριστεία, την original.
Μέλη μιας «συμμορίας» με προίκα το εγγενές τους κίνητρο για να ξεχωρίσουν και να πετύχουν.
Ινδιάνοι της φυλής των atypicals, που τα μοδάτα inclusion, diversity και resilience τα προβάρουν σε όλη τους τη ζωή και τα έχουν για κοινή πρακτική και ζώνη ασφαλείας.
Αθλητές της μείζονος προσπάθειας, που οραματίζονται και επιχειρούν το καλύτερο για τον εαυτό τους.
Άνθρωποι που δεν αρκούνται στο αρκετό, αλλά μάχονται ακατάπαυστα για το ολοένα και καλύτερο.
Το κάθε προσωπικό καλύτερο.Ο καθείς με το Personal Βest του.
Μια diverse φυλή, που δεν κωλώνει στα δύσκολα, αλλά κάθε εμπόδιο το φέρνει στα μέτρα της και το καθιστά μέρος του σχεδίου πλεύσης, το μεταμορφώνει σε ενδιάμεσο σταθμό του ταξιδιού, ώστε να συνεχίζει να πλέει μεθ’ορμής ακαθέκτου.
Άνθρωποι που μαθαίνουν να μεταβολίζουν λύπες και αναποδιές και εκπαιδεύονται να τις μεταμορφώνουν σε lessons που γίνονται learnt, με τρόπο βιωματικό, άρα και ανεξίτηλο.
Καπεταναίοι της ζωής τους, με North Star που καθοδηγεί την πορεία και την εξέλιξή της με τρόπο ασυμβατικό κι ευρηματικό.
Γενιές και γενιές λεοντόκαρδων μυρμηγκιών που άοκνα επιχειρούν να χειροποιήσουν την καλή τους τύχη, να εφεύρουν την ευτυχία τους, που και όταν σκοντάφτουν δεν λιγοψυχούν, αλλά συνεχίζουν, διαβάζοντας με τον φακό της αισιοδοξίας, όσα τους βρίσκουν στο διάβα και στο πέρασμά τους, μετατρέποντάς τα σε εμπειρίες και ένσημα, παράσημα της ίδιας της ζωής, που μεγαλώνει και πορεύεται ευχαριστημένη και πλήρης.
Homo puppies, άνθρωποι κουτάβια, που λέει και ο Ρούτγκερ Μπρέγκμαν (Rutger Bregman), προορισμένοι να κάνουν το Καλό, που είτε εκ γενετής, ή κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής τους, διαλέγουν -επιπροσθέτως κι on the top- να αριστεύσουν και επιστρατεύουν κάθε τυπικό και μη τυπικό τρόπο για να το πετύχουν.
Να τι θα πει Mη Tυπική Aριστεία.
Αυτή είναι η αόρατη φυλή της μείζονος προσπάθειας, των atypical excellers, που θαύματα ποιούν με την καθημερινότητά τους.
Και τα καλά νέα είναι πως οι excellers είναι πολλοί και όλο αυγαταίνουν.
Κι αν κοιτάξουμε γύρω μας πιο προσεκτικά θα αναγνωρίσουμε κι άλλους, στον κοντινότερο και μακρινότερό μας περίγυρο.
Κι εκείνο που χρειάζεται να μάθουν οι Atypicals είναι να μυρίζονται ο ένας τον άλλον και να αναγνωρίζονται αναμεταξύ τους, να κλείνουν συνθηματικά το μάτι, να γίνουν πιο ορατοί και δαχτυλοδειχτούμενοι, για να διευρύνεται η συνωμοσία του Καλού και να επιταχύνεται ο πολλαπλασιασμός του θετικού προσήμου, που μπορεί να φέρνει εξακολουθητικά την άνοιξη.
[Η Ελένη Σουράνη είναι Founding Managing partner της Socialdoo]
