Social Media 2010

Social Media 2010 Facebook Twitter
0

Το βράδυ της 20ής Νοεμβρίου 2010 ξεσπάει πυρκαγιά στον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό της Ουτρέχτης στην Ολλανδία. Η πόλη είναι ο κεντρικό κόμβος του δικτύου του σιδηροδρόμου και όλοι μας μπορούμε να φανταστούμε το χάος που δημιουργήθηκε εντός ολίγων, μόλις, λεπτών. Χιλιάδες ακινητοποιημένοι επιβάτες σε ολόκληρη την Ολλανδία περίμεναν οδηγίες απεγκλωβισμού τους. Όμως ο χρήστης του Τwitter @johantrip έστειλε το ακόλουθο tweet: «Σε 30'από τώρα, αναχωρώ για το Ρόττερνταμ. Προσφέρω τρεις θέσεις στο αυτοκίνητό μου σε εγκλωβισμένους στο σταθμό της Ουτρέχτης», συνοδεύοντάς το με το hashtag #lift. Μέσα σε δυο ώρες και μέσω του Twitter δημιουργήθηκε από τους χρήστες-πολίτες του εργαλείου ένα ευρύτατο δίκτυο μεταφοράς επιβατών που είχαν αποκλειστεί στους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Ολλανδίας... Άπαξ και είχαν το εργαλείο, οι πολίτες έκαναν το σωστό, χωρίς να περιμένουν την κρατική παρέμβαση. Αυτή ήταν μόνο μία από τις πολλές εντυπωσιακές ιστορίες για τη χρήση, τη διάδοση και τα οφέλη των social media που ακούσαμε κατά τη χρονιά που μας πέρασε.

To γεγονός ότι ο Μαρκ Ζούκεμπεργκ αναδείχτηκε ως «το πρόσωπο της χρονιάς» στη σχετική, δημοφιλή ψηφοφορία του περιοδικού ΤΙΜΕ  δεν πρέπει να εντυπωσίασε κανέναν. Το δημιούργημά του μπήκε απόλυτα στη ζωή μας, λειτουργώντας εντυπωσιακά ως ουδέτερη ζώνη μεταξύ off line και on line ζωής. Μέχρι σήμερα κανένα άλλο εργαλείο του διαδικτύου δεν το είχε καταφέρει αυτό, σε τέτοιο βαθμό. Η διείσδυση των εργαλείων κοινωνικής δικτύωσης στη χώρα μας είναι ταχύτατη, όπως έδειξε και η σχετική έρευνα του Ινστιτούτου Επικοινωνίας, και ταχύτατη υπήρξε και η ανάπτυξη και διάδοση των ανάλογων υπηρεσιών social media ως ξεχωριστού κλάδου της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Τα εργαλεία αυτά κάνουν πραγματικότητα το όνειρο κάθε επαγγελματία της επικοινωνίας: συγκεντρώνουν τον κόσμο σ 'ένα σημείο και όχι μόνον αυτό: σου δίνουν και τη δυνατότητα να διαπιστώσεις πώς ακριβώς ανταποκρίνονται στα δικά σου ερεθίσματα, να προλάβεις αντιδράσεις τους, να διορθώσεις κακές εντυπώσεις για τα προϊόντα και τις ιδέες που προωθείς. Είναι προφανές πως και τα λάθη διογκώνονται και διασπείρονται σαν πυρκαγιά, ωστόσο υπάρχει και ο παλαιός νόμος που θέλει στο διαδίκτυο τα πάντα να μεγαλοποιούνται αλλά και να ξεχνιούνται πολύ γρήγορα. Τη χρονιά που μας πέρασε συζητήσαμε πολύ για τα social media ως εργαλεία της επικοινωνίας, αλλά ελάχιστα για τις συνέπειες που θα έχει η χρήση τους στις κοινωνικές σχέσεις. Μπορούν αυτά να χτίσουν μια κοινωνία διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε κι αν ναι, μπορούμε να προβλέψουμε ποια θα είναι αυτή;

Όταν ο θεωρητικός του διαδικτύου Ρέινγκολντ περιέγραφε το 1991 στο βιβλίο του The Virtual Reality τον κόσμο που αναδυόταν μέσα από τις πρώτες κοινότητες χρηστών του διαδικτύου, είχε επισημάνει ότι όταν είμαστε συνδεδεμένοι, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το αναπαράγουμε μοντέλα κοινωνικών σχέσεων στα οποία έχουμε εκπαιδευτεί off line. O Ρέινγκολντ είναι ίσως ο πρώτος που επεσήμανε ότι το διαδίκτυο είναι από τη φύση του social. Χθες που φυλλομετρούσα ξανά το βιβλίο που είχα διαβάσει έναν χρόνο μετά την έκδοσή του σκέφτηκα πως ο Ρέινγκολντ αφενός επιχειρούσε να καθησυχάσει τη φοβία που προκαλούσαν οι δεισιδαιμονίες που συνοδεύουν την τεχνολογική πρόοδο. Αφετέρου, ανέλυε όλα όσα ίσχυαν για όσους μεγάλωσαν σε περιβάλλον που ο ηλεκτρονικός υπολογιστής λειτουργούσε ως γραφομηχανή. Σήμερα, με τις γενιές που μεγαλώνουν σχεδόν εντός διαδικτύου, ποια κοινωνικά μοντέλα συμπεριφοράς διδάσκονται κι αναπαράγουν; Το gaming έχει να πει πολλά γι' αυτό, αλλά είναι θέμα γι' άλλη συζήτηση.

Προ ημερών, κοιτώντας τη βιντεοσκοπημένη ομιλία του καθ. Δημήτρη Αχλιόπτα στο TEDxAthens, όπου ανέλυε το tagging ως sharing των σκέψεων, των επιθυμιών μας, των αξιών μας και όλων αυτών που μας αρέσουν τέλος πάντων, σκεφτόμουν πως πασχίζουμε να απαλλαγούμε από τα κοινωνικά μοντέλα που μας έχουν επιβληθεί (οικογένεια, κοινωνική τάξη), προσπαθώντας όμως να τα αντικαταστήσουμε με νέες «οικογένειες», όπου η συγγένεια θα ορίζεται από ένα cloud tag. Αν αυτή η σκέψη είναι ακριβής, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι στο προσεχές μέλλον όλα όσα θα περιγράφουν και θα ερμηνεύουν τις σχέσεις μας εντός των social media έχουν ήδη γραφεί πολύ παλιά.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

Guest Editors / Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

«Η συγκεκριμένη απόφαση αντιτίθεται στην καλλιτεχνική ελευθερία και στην ελευθερία της έκφρασης και έτσι, στην ουσία, «κλείνει την πόρτα» σε ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο και σημαντικό διεθνώς καλλιτεχνικό κίνημα, μέσα στο οποίο υπάρχοντα αντικείμενα, έργα τέχνης ή εικόνες τους προσλαμβάνουν, χωρίς ιδιαίτερη διαφοροποίηση, ή και κάποιες φορές, χωρίς καμία διαφοροποίηση, ένα άλλο νόημα»
THE LIFO TEAM
Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Guest Editors / Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Κατάλαβε πως μια δημοκρατική κυριαρχία στις ΗΠΑ θα αναγκαζόταν να συγκρουστεί μαζί του. Έτσι, ο άνθρωπος - «τοτέμ» του σύγχρονου καπιταλισμού έχει για πολιορκητικό κριό το κοινωνικό δίκτυο Χ που λειτουργεί πια ως μεγάφωνο για κάθε ακραίο στοιχείο.
ΑΛΚΗΣ ΚΟΥΠΕΤΩΡΗΣ
«Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

Guest Editors / «Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

«Η ελληνικότητα μόνο κατ’ όνομα ενδιαφέρει και παθιάζει τον Χρήστο Γιανναρά». Ένα άρθρο–απάντηση του συγγραφέα σε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο του Έλληνα διανοητή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Φίκος - Για το εκκλησάκι του Μυταρά

Guest Editors / «Το έφτιαξε όπως το ένιωσε εκείνη τη στιγμή»: Ο Φίκος γράφει για το κλείσιμο του παρεκκλησιού του Μυταρά

Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε μια ζωντανή παράδοση στην οποία ο καλλιτέχνης εκφράζει (την κοινωνία του) και εκφράζεται. Δυστυχώς ξεμένουμε με δύο επιλογές: από τη μια ένα καλλιτεχνικό νεκροταφείο και από την άλλη ένα δυσλειτουργικό αλλά ζωντανό έργο.
ΦΙΚΟΣ
Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Respublika / Onassis Stegi / Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Ο DJ και παραγωγός που μπήκε σαν «φύτουλας» στην techno δεν σκοπεύει να την παρατήσει επειδή έγινε mainstream. Προσπαθεί να κάνει το κοινό να χορεύει με τα μάτια ερμητικά κλειστά, όπως θέλει να συμβεί και στο set του στη Μαλακάσα. 
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
ASSISTED SUICIDE

Guest Editors / «Αξίζει να συνεχίσω να παλεύω για τη ζωή μου;»

Τι συμβαίνει στην Ευρώπη όσον αφορά την ευθανασία; Ποιο είναι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα; Ο δικηγόρος Βασίλειος Χ. Αρβανίτης γράφει για ένα ακανθώδες ζήτημα που επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ