Στα ψηφιακά μπαλκόνια

Στα ψηφιακά μπαλκόνια Facebook Twitter
0

Η πολιτική επικοινωνία τις επόμενες εθνικές εκλογές θα γίνει με πρωτόγνωρο τρόπο. Αυτό αφορά και τους επαγγελματίες (πολιτικούς, συμβούλους) αλλά και τους πολίτες. Τέσσερα σημαντικά θέματα που αλλάζουν το σκηνικό είναι η έλλειψη χρημάτων για καμπάνιες, η οργή των πολιτών κατά αρκετών πολιτικών που εμποδίζει τους τελευταίους να κάνουν περιοδείες, η κρίση των media και η εξάπλωση του ίντερνετ.

Όλα αυτά συρρικνώνουν τον ρόλο του προσωπικού μηχανισμού των πολιτικών. Το μοντέλο Γκρούεζας είναι σε απόσυρση. Σε συνθήκες βαθιάς κρίσης είναι αναμενόμενο να επικρατεί σύγχυση και ανασφάλεια. Οι υποψήφιοι θα έχουν δυσκολία να επισκεφτούν λαϊκές, ΙΚΑ, μαγαζιά. Οι εκλογές θα γίνουν με πολλή τηλεόραση, πολλά «σπίτια» και πολύ περισσότερο ίντερνετ.

Οι πολιτικοί και τα κόμματα που έχουν, παρ’ όλα αυτά, τη διάθεση και τους πόρους να αξιοποιήσουν ευκαιρίες για νεωτεριστική/αποτελεσματική καμπάνια, μπορούν να εξετάσουν τις παρακάτω δυνατότητες: να δουν τι γίνεται σε ΗΠΑ και Γαλλία που βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο. Μια-δυο απλές ιδέες μπορούν να δώσουν λίγη φρεσκάδα στην εγχώρια ξηρασία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι να αντιληφθούν τις τάσεις και τα καινούργια εργαλεία. Να αναβαθμίσουν τη φιλοσοφία και τις πρακτικές αξιοποίησης του ίντερνετ. Αρκετοί πολιτικοί και κόμματα έχουν παραμείνει σε αντιλήψεις του 2008 και χάνουν οφέλη από τη δυναμική και τη διείσδυση των social networks. Επιδίδονται σε broadcasting (λένε μόνο τα «δικά» τους, δεν κάνουν διάλογο), δηλαδή τα χρησιμοποιούν ως ντουντούκα. Αφήνουν την παρουσία τους αποκλειστικά σε συμβούλους, κάτι που κάνει μπαμ. Χρησιμοποιούν μπόλικο facebook και ολίγη από twitter, ενώ πλέον είναι αναγκαία μια σφαιρική διαχείριση. Δεν έχουν αξία τα επιμέρους «γήπεδα», αλλά η ικανότητα να είσαι στην «πλατεία», εκεί που είναι η κοινωνία.

Όλα τα λεφτά είναι το ταξίδι από το μπαλκόνι στην πλατεία. Αν δεν δουν οι πολιτικοί τα social networks όχι ως ένα ακόμα μαραφέτι αλλά ως διαδικασία συνολικής αλλαγής, τότε θα έχουν μικρο όφελος. Για τον λόγο αυτό είναι απολύτως απαραίτητη μια φάση εκπαίδευσης. Ακόμα και οι πολιτικοί/κόμματα που διαθέτουν (ειλικρινώς) λίγα ή καθόλου χρήματα, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν μια πρωτότυπη, αποτελεσματική καμπάνια. Τα παραπάνω είναι κάποιες ατάκες. Η συζήτηση είναι πολύ μεγάλη. Στο koinwnikokefalaio.tumblr.com θα βρείτε εισηγήσεις του Κυριάκου Πιερρακάκη (για καμπάνιες σε ΗΠΑ) και της Λίνας Σάρι (τι αλλαγές φέρνει το ίντερνετ), μεταξύ άλλων.

Δεν είναι παράδοξο να πούμε ότι οι επόμενες καμπάνιες θα αλλάξουν κυρίως από τη στάση των πολιτών (bottom-up), παρά από τις πρακτικές των κομμάτων/πολιτικών. H κατάρρευση του πελατειακού κράτους και η διάρρηξη των ιδεολογικών δεσμών δημιουργεί μεγάλη κινητικότητα και νέες συνθήκες. Ανεμοδείκτες για το νέο σκηνικό θα είναι οι ανάγκες των πολιτών που αναζητούν νέες συλλογικότητες και η βαθύτατη ανάγκη της Δημοκρατίας για ανανέωση. Χρειάζονται νέα πρόσωπα, εκ των οποίων πολλά πρέπει να είναι νεανικά πρόσωπα.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

Guest Editors / Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

«Η συγκεκριμένη απόφαση αντιτίθεται στην καλλιτεχνική ελευθερία και στην ελευθερία της έκφρασης και έτσι, στην ουσία, «κλείνει την πόρτα» σε ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο και σημαντικό διεθνώς καλλιτεχνικό κίνημα, μέσα στο οποίο υπάρχοντα αντικείμενα, έργα τέχνης ή εικόνες τους προσλαμβάνουν, χωρίς ιδιαίτερη διαφοροποίηση, ή και κάποιες φορές, χωρίς καμία διαφοροποίηση, ένα άλλο νόημα»
THE LIFO TEAM
Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Guest Editors / Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Κατάλαβε πως μια δημοκρατική κυριαρχία στις ΗΠΑ θα αναγκαζόταν να συγκρουστεί μαζί του. Έτσι, ο άνθρωπος - «τοτέμ» του σύγχρονου καπιταλισμού έχει για πολιορκητικό κριό το κοινωνικό δίκτυο Χ που λειτουργεί πια ως μεγάφωνο για κάθε ακραίο στοιχείο.
ΑΛΚΗΣ ΚΟΥΠΕΤΩΡΗΣ
«Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

Guest Editors / «Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

«Η ελληνικότητα μόνο κατ’ όνομα ενδιαφέρει και παθιάζει τον Χρήστο Γιανναρά». Ένα άρθρο–απάντηση του συγγραφέα σε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο του Έλληνα διανοητή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Φίκος - Για το εκκλησάκι του Μυταρά

Guest Editors / «Το έφτιαξε όπως το ένιωσε εκείνη τη στιγμή»: Ο Φίκος γράφει για το κλείσιμο του παρεκκλησιού του Μυταρά

Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε μια ζωντανή παράδοση στην οποία ο καλλιτέχνης εκφράζει (την κοινωνία του) και εκφράζεται. Δυστυχώς ξεμένουμε με δύο επιλογές: από τη μια ένα καλλιτεχνικό νεκροταφείο και από την άλλη ένα δυσλειτουργικό αλλά ζωντανό έργο.
ΦΙΚΟΣ
Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Respublika / Onassis Stegi / Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Ο DJ και παραγωγός που μπήκε σαν «φύτουλας» στην techno δεν σκοπεύει να την παρατήσει επειδή έγινε mainstream. Προσπαθεί να κάνει το κοινό να χορεύει με τα μάτια ερμητικά κλειστά, όπως θέλει να συμβεί και στο set του στη Μαλακάσα. 
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
ASSISTED SUICIDE

Guest Editors / «Αξίζει να συνεχίσω να παλεύω για τη ζωή μου;»

Τι συμβαίνει στην Ευρώπη όσον αφορά την ευθανασία; Ποιο είναι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα; Ο δικηγόρος Βασίλειος Χ. Αρβανίτης γράφει για ένα ακανθώδες ζήτημα που επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ