Απ' όλους τους street artists που στολίζουν τα τελευταία χρόνια με έργα τους τούς τοίχους της Αθήνας, ο Δημήτρης Ταξής είναι ο αγαπημένος μου με διαφορά. Μεγάλου μεγέθους χάρτινα ανθρώπινα κεφάλια, άνθρωποι παγιδευμένοι σε δέντρα που μοιάζουν με ξυλογραφίες, κορίτσια με γαλάζιες γάτες, αγόρια με πρόσωπα που διαλύονται ή κρεμασμένα ανάποδα –που αιωρούνται πάνω στον τοίχο–, αγόρια με μπλε σώβρακα, σέρφερ με μπλε μαλλιά, όλα χαρακτηριστικά και αναγνωρίσιμα στους δρόμους της Αθήνας, του Βερολίνου, της Βαρκελώνης.
Η τελευταία του δουλειά στον δρόμο είναι καλύτερη από ποτέ, σπουδαία έργα που θυμίζουν αναγεννησιακά φρέσκο με θρησκευτικά και μυθολογικά μοτίβα (άγγελοι, γαλάζια άλογα με αναβάτες-ξιφασκητές με ξύλινα σπαθιά, ο Πάνας με ένα τσαμπί σταφύλι), κατσικόμορφες γαλάζιες φιγούρες που παίζουν φλάουτο, κορίτσια πάνω σε φυλακισμένα φλαμίνγκο, όλα με μία λεπτομέρεια σε απόχρωση του μπλε, που φαίνεται να είναι το αγαπημένο του χρώμα. Στην άδεια αυγουστιάτικη πόλη τα έργα του ζωντανεύουν στους τοίχους και αποκτούν άλλες διαστάσεις, φαίνονται πιο επιβλητικά και ακόμα πιο όμορφα και τις νύχτες ζωντανεύουν για να συντροφέψουν όσους επιλέγουν να περάσουν τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού μοναχικά στην άδεια Αθήνα...
=====
