Το ποίημα της Κυριακής / Σέιμους Χίνι

Το ποίημα της Κυριακής / Σέιμους Χίνι Facebook Twitter
0

Σέιμους Χίνι

 

Το υπουργείο του τρόμου

 

Τουλάχιστον, όπως έλεγε ο Καβάνα, ζήσαμε
Σε σημαντικά μέρη. Ο μοναχικός γκρεμός
του Κολεγίου "΄Αγιος Κόλουμπ", όπου υπηρέτησα
Για έξι χρόνια, είχε θέα προς το Μπογκσάιντ σου.
΄Εμπαινε η ματιά μου σε νέους κόσμους: τα φλεγόμενα
λαρύγγια
Του Μπραντυγουέλλ, το σκυλοδρομιό του πλημμυρισμένο
φώτα,
Τον μηχανικό λαγό να παίρνει μπρος. Την πρώτη βδομάδα
Είχα τέτοια νοσταλγία για το σπίτι μου που ούτε τα
μπισκότα
που μου είχαν αφήσει για να μου γλυκάνουν την εξορία δεν
μπορούσα να φάω.
Τα πέταξα πάνω απ' τον φράχτη μια νύχτα
Του Σεπτέμβρη του 1951
΄Οταν τα φώτα των σπιτιών στην οδό Λέκυ
΄Ησαν σαν κεχριμπάρια στην ομίχλη. Στα κλεφτά
Τα πέταξα.
΄Επειτα Μπέλφαστ, και μετά Μπέρκλευ.
Και τα δυο πολύ σικ,
Πρώτες απόπειρες με τους στίχους όσο να γίνουν
Ολόκληρη η ζωή: από φουσκωμένους φακέλους που φτάνουν
Την εποχή των διακοπών ως τις ολιγοσέλιδες συλλογές
Σταλμένες με "τους χαιρετισμούς του συγραφέα".
Εκείνα τα χειρόγραφα ποιήματα , που τα ξεκόλλαγες απ' τη
συρμάτινη ράχη
Των σχολικών τετραδίων σου, με γέμιζαν απορία:
Φωνήεντα και ιδέες πέφτανε βροχή
΄Οπως οι σπόροι από τις συκομουριές μας.
Προσπάθησα να γράψω για τις συκομουριές
Κι εφεύρα μια ρίμα με προφορά του Σάουθ Ντέρυ
΄Οπου το α ομοιοκαταληκτεί με το ου.
Αυτές οι βουνίσιες μπότες με τα χοντρά καρφιά,
Θεέ μου, πως καταπατούσαν το λεπτό
Γκαζόν της ορθοφωνίας.
΄Αλλαξαν
Οι προφορές μας; "Οι καθολικοί γενικά δεν μιλούν
Τόσο καλά όσο οι φοιτητές απ' τα προτεσταντικά σχολειά".
Τα θυμάσαι όλα αυτά; Κατωτερότητας
Συμπλέγματα, υλικό για όνειρα ,
"Πώς είναι τ' όνομά σου , Χήνυ:
"Χήνυ , πάτερ".
"΄Εχει
Καλώς".
Την πρώτη μου μέρα, ο δερμάτινος βούρδουλας
΄Επαθε επιληπτική κρίση στην Μεγάλη αίθουσα,
Κι αντηχούσε το βίτσιμα πάνω απ' τις κεκλιμένες κεφαλές
μας,
Εγώ όμως εξακολουθούσα να γράφω στο σπίτι ότι του
οικότροφου η ζωή
Δεν ήταν και τόσο κακή, δειλιάζοντας, ως συνήθως, να πω την
αλήθεια.

Στις μεγάλες διακοπές, τότε, ξαναγύριζα στη ζωή
Στων φιλιών το πίσω κάθισμα της ΄Ωστιν 16
Παρκαρισμένη στο υπόστεγο, με τη μηχανή αναμμένη,
Τα δαχτυλά μου γαντζωμένα σαν τον κισσό στους ώμους της
Και το φως που την περίμενε αναμμένο στην κουζίνα .
Κι επιστρέφοντας στο σπίτι, με του καλοκαιριού
Την ελευθερία να σιγοσβήνει νύχτα με τη νύχτα, τον αέρα
Γιομάτο φεγγαρόφωτο και άρωμα σανού, οι πολισμάνοι
Σείοντας τους βαθυκόκκινους φακούς τους, να μαζεύονται γύρω
Απ' το αυτοκίνητο σαν μαύρο κοπάδι, να ρουθουνίζουν και
Με τη μύτη του όπλου στο μάτι μου:
"Πως ονομάζεσαι , οδηγέ;"
"Σέιμους ..."
Σέιμους;
Mια φορά διάβασαν τα γράμματά μου σ' ένα μπλόκο στον
δρόμο
Και φώτισαν με τους φακούς τους τα ιερογλυφικά σου,
"Ευκίνητες εκφάνσεις" με περίτεχνο γραφικό χαρακτήρα.

Το ΄Ωλστερ ήταν βρετανικό, αλλά χωρίς δικαίωμα στην
Αγγλική λυρική ποίηση: oλογυρά μας , κι ας μην
Το λέγαμε με τ' ονομά του, το υπουργείο του τρόμου.

Μετάφραση : Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

 

 

  

Ονειρο Ζήλιας

  

Περπατούσα μ' εσένα και μια φίλη σε πάρκο πυκνοφυτεμένο το γρασίδι ψιθυρίζοντας

διέτρεχε με τα δάχτυλά του τη γεμάτη εικασίες σιωπή μας

και τα δέντρα δημιουργούσαν ένα σκιερό

απρόσμενο ξέφωτο όπου καθίσαμε.

Η ειλικρίνεια πιστεύω του φωτός μάς συντάραξε.

Μιλούσαμε για το τι σημαίνει να ποθείς και να ζηλεύεις,

η συζήτησή μας ένα άνετο φόρεμα,

ή ένα λευκό τραπεζομάντηλο που απλωνόταν

σαν βιβλίο καλών τρόπων στην άγρια φύση.

''Δείξε μου'', είπα σ'αυτήν που μας συνόδευε,

αυτό που τόσο λαχταρώ, το μοβ αστέρι του στήθους σου''.

Κι εκείνη δέχτηκε. Αχ,ούτε οι στίχοι αυτοί

ούτε η περίσκεψή μου,αγάπη,μπορούν να γιατρέψουν

το πληγωμένο βλέμμα σου.

(Μετάφραση :Χάρης Βλαβιανός)

 

 

 

Η Λεύκα

 

Ο αγέρας σείει τη μεγάλη λεύκα , επαργυρώνοντας
Το δέντρο ολάκερο με μια πνοή .
Ποια ζυγαριά λαμπρή γκρεμίστηκε κι άφησε τούτη τη
βελόνα να τρεμοπαίζει ;
Ποιές φορτωμένες πλάστιγγες ατύχησαν ;

Η αμμουδιά

 

Ούτε τα ίχνη που' κανε του κύρη μου η μελία
Στην αμμουδιά του Σάντυμαουντ
Δεν θα τα σβήσει η φουσκοθαλασσιά .

Η Στάμπα

 

Ποιός χάραξε στη στρογγυλή τη στάμπα του βουτύρου
΄Εναν στάχυ σίκαλης , ψιλοδουλειά , γεμάτο σκλήθρες και
λεπίδες ;
Γιατί το βούτυρο το μαλακό να φέρει τέτοιο όργανο οξύ
Σα νά 'χε γδαρθεί το στήθος του από γυαλιά σπασμένα ;

΄Οταν ήμουν μικρός , κατάπια έναν αθέρα σίκαλης .
Ο λαιμός μου ήταν σαν σπαρτό πού τό ' πιασε δρεπάνι .
΄Ενοιωσα την άκρη του να γλιστρά και την αιχμή να
μπήγεται βαθιά
΄Ωσπου , σαν έβηξα και έβηξα ξανά και τελικά εβγήκε ,

Βγήκε κι ανάσα δροσερή , εωθινή , τόσο αιφνίδια και καθαρή
Λες και ανέπνεα αιθέρια παραδείσου
΄Οπου η Αγαθή , θεραπευμένη μετά από το μαρτύριο ,
κοιτάζει
τη λεπίδα όπως εγώ κοιτούσα τον αθέρα .

(Μετάφραση: Θεοδόσης Νικολάου)

 

Τα έργα είναι του Ιρλανδού ζωγράφου FRANK McKELVEY 1895 - 1974

 

*****

 

 

 

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ