FacebookTwitter ΑΚΟΜΗ ΛΙΓΟ «01»: Άποψη, να είναι πάντα ανοιχτή η πόρτα. Κυριολεκτικά. Βγαίνοντας από το ασανσέρ προσγειώνονται οι πάντες. Παιδιά που θα χάσω τα ίχνη τους κι όμως μού δίνουν τη σοφία του δρόμου που, ως φλώρος, δεν έχω. Μια μέρα μπαίνει ένα όμορφο παιδί, φαίνεται ζόρικο. «Εγώ σού έκλεψα τη βέσπα» μού λέει, «στην έχω γυρίσει, είναι κάτω». «Μείνε» του απαντώ. Γίνεται φίλος. Τον φωτογραφίζουμε σε ένα τεύχος. Όλοι είμαστε όλα― οι συγκυρίες μάς ξεβράζουν τον καθένα σε άλλα βράχια. FacebookTwitter Η γραμματέας μας για ένα φεγγάρι. Είναι τόσο πολλά αυτά που πρέπει να διαχειριστεί, που δεν διαχειρίζεται τίποτα. Αλλά χαμογελάει γλυκά, έχει πλάκα κι όλοι την αγαπάμε. FacebookTwitter Το κούριερ. Ένας παιδικός φίλος από τη Ζάκυνθο, ο κύριος Μπαμπουράνος. Τόσο χύμα! Σεξ, μαύρη μουσική, ταξίδια διάφορα και κλαμπάκια μέχρι πρωίας. Θα τον χάσω κι αυτόν.
Στάθης 
