ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕ φέτος είναι οι εξετάσεις πιστοποίησης που έδωσα επιτυχώς στον ΕΟΠΠΕΠ (Εθνικός Οργανισμός Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού) τον Νοέμβριο.
Είναι εξετάσεις που δίνουν οι απόφοιτοι του ΙΕΚ ή του ΕΠΑΛ μετά την ετήσια μαθητεία τους, πρόγραμμα το οποίο χρηματοδοτεί το κράτος. Σε αυτό το «λούκι» μπήκα περίπου κατά λάθος, όταν δεν πέρασα στις Πανελλήνιες, πέρυσι, στις σχολές της Αθήνας που είχα δηλώσει, όμως στην πορεία μού άρεσε. Σπούδασα την ίδια ειδικότητα με το ΕΠΑΛ, τεχνικός θερμοϋδραυλικών και μηχανικός πετρελαίου και φυσικού αερίου, κι αυτό μου έδινε ένα προβάδισμα. Το 2019, που άλλαξε η κυβέρνηση, άλλαξε και το διοικητικό στον ΕΟΠΠΕΠ και μας πήγαν πολύ πίσω. Κατάφεραν να βγάλουν ανακοινώσεις εν μέσω πανδημίας τον Μάρτη ότι θα εξεταστούμε μετά τις Πανελλήνιες, τέλος Ιουλίου. Όπως και έγινε.
Οι καθηγητές μου μού έλεγαν πως τσάμπα συνεχίζω, αφού την άδεια μπορώ να την αποκτήσω από το πτυχίο του ΕΠΑΛ, χάρηκαν όμως που διάλεξα να συνεχίσω τις σπουδές μου. Η πλατφόρμα άνοιξε μέσα στο πρώτο lockdown και η εγγραφή γινόταν μόνο διαδικτυακά. Άκρη δεν έβγαζα. Πήγα στο παλιό μου σχολείο, όπου διδάσκει ένας καθηγητής ο οποίος είναι και εξεταστής στον ΕΟΠΠΕΠ. Ούτε αυτός τα κατάφερε. Ζητάω βοήθεια από δυο φίλους, τίποτα. Εν τέλει, σηκώθηκα και πήγα ο ίδιος στον ΕΟΠΠΕΠ, όπου χάρη σε μια υποδειγματική υπάλληλο, που στην ουσία έκανε όλη τη δουλειά για μένα, ξεμπέρδεψα σε μισή ώρα.
Δεν ήθελα με τίποτα την αποτυχία, γιατί αφενός θα έπρεπε, αν ήθελα να ξαναδώσω του χρόνου, να επιβαρυνθώ άλλα 100 ευρώ παράβολα, αφετέρου θα ντρεπόμουν τους καθηγητές που πίστεψαν σ' εμένα και κυρίως τον μηχανολόγο που είχα στο ΙΕΚ, ο οποίος με καμάρωνε.
Είχα από την αρχή την ενθάρρυνση των καθηγητών μου στην προσπάθεια. Ένας από αυτούς, ο καλύτερος μηχανολόγος που γνώρισα, μου έλεγε «εσένα, Φατός, δεν σε φοβάμαι, θα περάσεις στις εξετάσεις. Εσύ και δυο-τρεις ακόμη διακρίνεστε σε όλα τα μαθήματα». «Βλέπετε, ρε κοπρίτες», έλεγε στους άλλους, «40+ χρονών ο Φατός, και ξένος, δείχνει ενδιαφέρον περισσότερο από σας». «Φατός, διάβασε λίγο παραπάνω και θα δεις, θα τα καταφέρεις!» επέμενε. Έδωσα εξετάσεις τέλος Ιουλίου. Επειδή αγχώνομαι πολύ, τόσο στις εξετάσεις όσο και για ένα τρίμηνο, ώσπου να βγουν τα αποτελέσματα, είχα μεγάλη ανησυχία, ήμουν μες στην ανασφάλεια και το στρες.
Δεν ήθελα με τίποτα την αποτυχία, γιατί αφενός θα έπρεπε, αν ήθελα να ξαναδώσω του χρόνου, να επιβαρυνθώ άλλα 100 ευρώ παράβολα, αφετέρου θα ντρεπόμουν τους καθηγητές που πίστεψαν σ' εμένα και κυρίως τον μηχανολόγο που είχα στο ΙΕΚ, ο οποίος με καμάρωνε.
Υπήρχε, βλέπεις, και το κακό προηγούμενο με τις Πανελλήνιες. Όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, έβαλα έναν φίλο μου να τα δει, εγώ δεν είχα το κουράγιο, έτρεμα. Με το που παίρνω το μήνυμα «Φίλε, συγχαρητήρια, πέρασες!», ήθελα να ουρλιάξω από χαρά. Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω, δεδομένου κιόλας ότι είχα περάσει με την πρώτη, ενώ άλλοι παιδεύονται χρόνια.
Ενημέρωσα αμέσως τους αγαπημένους μου καθηγητές, που ενθουσιάστηκαν, «μπράβο, μας έκανες περήφανους!» μου έλεγαν.
Έναν μήνα μετά, ακόμα το χαίρομαι. Σπούδαζα τέσσερα χρόνια στο νυχτερινό ΕΠΑΛ κι έναν χρόνο στο ΙΕΚ, δουλεύοντας ταυτόχρονα οικοδομή. Όταν ξεκίνησα τις σπουδές, κάποιοι με κορόιδευαν για την επιλογή μου και την ταλαιπωρία στην οποία μπήκα. Όμως εγώ και μορφώθηκα περισσότερο και την επαγγελματική πιστοποίηση που ήθελα πήρα. Ήταν μεγάλη η ικανοποίησή μου, γιατί εν τέλει δικαιώθηκα, βουλώνοντας και μερικά στόματα.
Ο Φατός Ρόσα είναι οικοδόμος και συγγραφέας.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
